Με το δεδομένο ότι ο Άνθρωπος  που παίρνει την «Απόφαση ζωής» να τεθεί στην Υπηρεσία των Συν-Ανθρώπων του, υπηρετώντας  -δια βίου-  την Ιατρική Επιστήμη, είναι ένας «ξεχωριστός Άνθρωπος», αντιμετωπίζουμε με ευγνωμοσύνη κάθε Λειτουργό της Ιατρικής, όταν συναντηθούν , συνήθως υποχρεωτικά, οι δρόμοι μας.

Η αλήθεια όμως είναι, συχνά – πυκνά, «λίγο» διαφορετική στην καθημερινότητά μας.

Έτσι έχουμε απογοητεύσεις όταν περιμέναμε «ένα ζεστό λόγο» παραπάνω  όταν μας ανακοινωνόταν η «πάθηση» και δεν τον βρήκαμε, μία «επιπλέον στεναχώρια»  όταν γινόταν ο «Νοσοκομειακός διάδρομος» και όχι ένα «ήσυχο Γραφείο» ο χώρος που θα μας γνωστοποιούσαν το «δυσάρεστο γεγονός», ίσως και λίγο θυμό όταν ερχόμασταν σε επαφή με αγενείς και απόμακρες συμπεριφορές και άλλα παρόμοια ,που λίγο πολύ δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα όλοι μας έχουμε ζήσει.

Σε αυτή λοιπόν τη συνήθη καθημερινότητα  υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις, που όχι μόνο κάνουν τη διαφορά, αλλά κυρίως κρατούν «ακόμα ψηλά» το Λειτούργημα του Γιατρού , θυμίζοντας  με τη συμπεριφορά τους, ότι η «άσπρη μπλούζα»  δεν είναι μία συνηθισμένη «ρόμπα» για να μη λερώνεται ο Γιατρός, αλλά ο χιτώνας της προστασίας  του ανθρωπισμού, της γνώσης, της ευγένειας και εν τέλει της «σωστής» θεραπείας.

Ένας τέτοιος «ξεχωριστός Γιατρός» ήταν ο Γεώργιος Μωραϊτόπουλος, που είχα την τιμή και την τύχη όχι μόνο να γνωρίσω αλλά κυρίως να συνεργαστώ και να διαπιστώσω «ιδίοις όμμασι» την Αρχοντιά στη συμπεριφορά του, τις πλούσιες γνώσεις του στην άσκηση του Λειτουργήματός του, την χαρισματική του προσέγγιση προς τους Ασθενείς του και τον άπλετο «Ανθρωπισμό του».

Το «λάδι» στο Καντήλι της ζωής του ήταν «λίγο» και έτσι «έσβησε» ο Γιατρός την ώρα που η ζωή του χρωστούσε «ένα επιπλέον ευχαριστώ» για τις πλούσιες και πρόθυμες υπηρεσίες που της προσέφερε, υπηρετώντας «σεμνά και ταπεινά» το Κεντρικό Νοσοκομείο του Νησιού μας.

Ο «αποχωρισμός» είναι επώδυνος για όλους όσους διασταυρωθήκαμε μαζί του και επωφεληθήκαμε από τις πολύτιμες υπηρεσίες του.

Ας είναι το «καλό του όνομα» βάλσαμο στην ψυχή της συνοδοιπόρου της ζωής του και εξίσου αγαπητής , Ελένης, και σε όλη του την Οικογένεια, που τη «στιγμή» του «Αντίο»  θα αποχαιρετούν ένα Γιατρό που θα τους κάνει όλους τους υπερήφανους στη θύμησή του, όσο και αν πονάνε με την πρόωρη «φυγή του».

Θερμά Συλλυπητήρια .

Ευάγγελος Κεκάτος

Α/Δήμαρχος Υγείας – Πρόνοιας

τ.Διοικητής Γενικού Νοσοκομείου Κεφαλονιάς