Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός, που μπορεί να κυβερνά στην Ελλάδα μαζί με ακραίους δεξιούς, ξενοφοβικούς λαϊκιστές, να τοποθετεί στην κυβέρνησή του υπουργούς που αποκαλούσαν τους μετανάστες «κατσαρίδες» και ταυτόχρονα να κατηγορεί στο Ευρωκοινοβούλιο συλλήβδην τους πολιτικούς του αντιπάλους ως ρατσιστές, ακροδεξιούς και λαϊκιστές.
Η δακρύβρεχτη τοποθέτησή του υπέρ των μεταναστών, ότι δεν είναι μόνο αριθμοί αλλά πίσω κρύβονται πρόσωπα και δράματα και πως χρειάζονται ανθρώπινη αντιμετώπιση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις κυβερνήσεις είναι πολύ ορθή. Μόνο που θα έπρεπε να ειπωθεί μπροστά σ’ έναν καθρέφτη, γιατί η ελληνική κυβέρνηση είναι εκείνη που σύμφωνα με την ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ, την περιφερειάρχη της περιοχής και τους εργαζόμενους, επιφυλάσσει σκληρή και απάνθρωπη μεταχείριση στους πρόσφυγες και μετανάστες.
Οι εργαζόμενοι στη Μόρια, μάλιστα, καταφεύγουν σε δυσώδεις περιγραφές της αθλιότητας, μέσα στην οποία εργάζονται οι ίδιοι, αλλά ζουν και οι πρόσφυγες. «Το πρόβλημα της αποχέτευσης έχει οξυνθεί, τα λύματα εξακολουθούν να ξεχειλίζουν στην είσοδο του Camp. Έτσι, οι φιλοξενούμενοι στο camp ζουν πάνω στα λύματα, οι εργαζόμενοι στα γραφεία εισέρχονται στο χώρο εργασίας πατώντας μέσα σε αυτά, οι δε εργαζόμενοι στην είσοδο υπομένουν τη δυσοσμία των λυμάτων καθ’ όλη τη διάρκεια της εργασίας τους», λένε χαρακτηριστικά.
Οι μετανάστες, για τους οποίους κόπτεται στο ευρωκοινοβούλιο ο κ. Τσίπρας είναι στην Ελλάδα βουτηγμένοι μέσα στη λάσπη, τη βρωμιά, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, σε συνθήκες τραγικές, απαράδεκτες και προσβλητικές για ευρωπαϊκή χώρα. Με αυτή την εικόνα που επικρατεί στη Μόρια, δεν λες, πως η ελληνική κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός εν προκειμένω, βλέπει τα πρόσωπα τους πίσω από τους αριθμούς.
Το κυριότερο είναι πως αρνήθηκε να απαντήσει σε ερώτηση ευρωβουλευτή που πάνε τα εκατοντάδες εκατομμύρια των Ευρωπαίων φορολογούμενων, που έρχονται στη χώρα, για την περίθαλψη αυτών των ανθρώπων, προσφύγων και μεταναστών. Εδώ βέβαια και η ελληνική δικαιοσύνη θα έπρεπε να ερευνήσει γιατί με τόσο υψηλά κονδύλια δεν μπορεί η κυβέρνηση να κατασκευάσει ένα αποχετευτικό σύστημα.
Ο πρωθυπουργός έκανε μάλιστα λόγο για την επιστροφή «του ακροδεξιού τέρατος και του λαϊκισμού». Πολλοί τον κατηγορούν πως έβαλε και αυτός το «λιθαράκι» του, όταν με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων σε πρόσφυγες και μετανάστες, έστειλε μήνυμα πως η Ελλάδα είναι διατεθειμένη για ανθρωπιστικούς λόγους να τους δεχθεί. Μια πολιτική που έκανε τη χώρα μας, πόρτα εισόδου τους στην Ευρώπη.
Ο πόλεμος στη Συρία είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν αναλάβει ο κ. Τσίπρας και οι πρόσφυγες είχαν καταφύγει στη νότια Τουρκία. Ένα νεύμα περίμεναν… Και αυτό συνέβη το 2015.
Ήταν τότε που ο κ. Καμμένος ως υπουργός άμυνας απειλούσε τους Ευρωπαίους πως «κύματα μεταναστών χωρίς χαρτιά συμπεριλαμβανομένων ριζοσπαστικών στοιχείων θα ξεχυθούν από την Τουρκία, οδεύοντας στην καρδιά της Ευρώπης», ήταν τότε που η κα Χριστοδουλοπούλου «έχανε» από τους δρόμους τους πρόσφυγες, στην ουσία ήταν εκείνοι που τους οδηγούσαν από τα βόρεια σύνορά μας στην «καρδιά της Ευρώπης» για να αποσυμφορηθεί η χώρα.
Υποκρίνονταν πως ήταν οι καλύτεροι υποστηριχτές των μεταναστών και των προσφύγων, αλλά τελικά με την πολιτική τους βοήθησαν τους δουλεμπόρους διακινητές να πλουτίσουν περισσότερο και ενίσχυσαν άθελά τους το «ακροδεξιό τέρας» στην Ευρώπη.
Γιατί; Απλά στο ιδεολογικό DNA τους και στο πρωταρχικό πρόγραμμά τους υπήρχαν – και ίσως παραμένουν σε πολλά μυαλά- απόψεις για «ανοικτή νομιμοποίηση μεταναστών, για κατάργηση άτυπων επαναπροωθήσεων και για αποποινικοποίηση παράνομης εισόδου».
Μόνο που άλλο τα προγράμματα και τα μυαλά και άλλο στην πραγματικότητα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ δεν θέλουν να τη ζουν. Γι’ αυτό ζουν στον εικονικό τους κόσμο, μέσα από το λαϊκισμό που έχουν αναγάγει σε επιστήμη, φτάνοντας στο σημείο να κατηγορούν άλλους γι’ αυτό που οι ίδιοι είναι. Λαϊκιστές!
Αλλά όπως λέει και ο λαός μας «ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται». Γι’ αυτό και το ακροατήριό τους φθίνει δραματικά.
