Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 12 Αυγούστου, η εκδήλωση που διοργάνωσε η ΤΕ Κεφαλονιάς και Ιθάκης του ΚΚΕ και το ΤΣ Κεφαλονιάς και Ιθάκης της ΚΝΕ προς τιμήν των εκτελεσθέντων αγωνιστών του χωριού Δαμουλιανάτα στην Κεφαλονιά. Πλήθος κόσμου έδωσε το «παρών» για να τιμήσει την ιστορία του τόπου του, αλλά και τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματος.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Λάκης Ευαγγελάτος, μέλος της ΚΟΒ Ληξουρίου, με ένα σύντομο ιστορικό της δράσης του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ στην περιοχή, καθώς η συμμετοχή των κατοίκων του χωριού στις γραμμές τους ήταν αξιοσημείωτη.

Ακολούθησε η ομιλία της Λουίζας Ράζου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και απαγγελία ποιημάτων του Γ. Ρίτσου και του Τ. Λειβαδίτη.

Πριν το τέλος της εκδήλωσης έγινε προσκλητήριο νεκρών και ακολούθησε ενός λεπτού σιγή. Συγκινητική στιγμή της εκδήλωσης ήταν όταν ο δισέγγονος ενός από τους εκτελεσμένους κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο που έχει στηθεί προς τιμήν τους.

Στο χώρο λειτούργησε έκθεση για την ιστορία των 100 χρόνων του ΚΚΕ και έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής».

Στην ομιλία της, η Λουίζα Ράζου είπε:

«Συντροφισσες και σύντροφοι,

Φίλοι και φίλες,

Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματός μας. Σκοπεύουμε να υποδεχτούμε αυτή τη σημαντική επέτειο, κορυφώνοντας τη δράση μας, πρωτοστατώντας σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα που αφορούν τη ζωή και το μέλλον της εργατικής τάξης, των παιδιών της, όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΚΚΕ δεν υπήρξε “σπορά της τύχης”, αλλά υπήρξε “τέκνο της ανάγκης”, ώστε να αποκτήσει η εργατική τάξη της Ελλάδας την επαναστατική πρωτοπορία της. Κάθε χρόνος από την ίδρυση του Κόμματός μας μέχρι σήμερα, είναι συνδεδεμένος από την προσπάθεια να ανταποκριθεί στα μεγάλα καθήκοντα της οργάνωσης της ταξικής πάλης, κάτω από όλες τις συνθήκες. Προσπάθεια που χαρακτηρίζεται από αντοχή, πείσμα και ανιδιοτέλεια. Περιλαμβάνει μεγάλες περιόδους σκληρών αγώνων και θυσιών στην πάλη για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στην πάλη για το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Οι αντιπρόσωποι που μαζεύτηκαν στο κτίριο που στεγάζονταν τα γραφεία του Σωματείου Μηχανικών ατμοπλοίων, στον Πειραιά, το Νοέμβρη του 1918 και συγκρότησαν το ΣΕΚΕ (κατοπινά το 1924, στο 3ο έκτακτο Συνέδριο του μετονομάστηκε σε ΚΚΕ), δεν εκπροσωπούσαν παραπάνω από 1.000 μέλη διάφορων σοσιαλιστικών ομίλων και οργανώσεων, σε πανελλαδικό επίπεδο. Αυτό όμως ήταν το αποφασιστικό βήμα για να ξεκινήσει μια συναρπαστική πορεία διάδοσης των πρωτοπόρων επαναστατικών ιδεών μέσα στην εργατική τάξη. Ήταν ένα αποφασιστικό βήμα, ώστε να ανυψωθεί και να οργανωθεί η αναμέτρηση με τον ταξικό αντίπαλο, το αστικό πολιτικό σύστημα, καταγράφοντας την ωρίμανση του εργατικού κινήματος και τη συνένωσή του με την πρωτοπόρα επαναστατική θεωρία. Έτσι, γράφτηκαν λαμπρές σελίδες για τις οποίες είμαστε σήμερα περήφανοι, που ανήκουμε και παλεύουμε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Ως εδώ δεν ήταν μια εύκολη πορεία. Δεν ήταν μια πορεία απαλλαγμένη από αναποδιές και λάθη.

Όμως, το Κόμμα μας σε όλη του την ιστορική διαδρομή δεν εγκατέλειψε την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Στάθηκε πάντα απέναντι από τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του κεφαλαίου. Αντιμετώπισε το Βενιζελικό “Ιδιώνυμο” και τις ασφαλίτικες μεθόδους του Μεταξικού Μανιαδάκη. Αντιμετώπισε το δοσιλογισμό και τους Ράλληδες σε συνθήκες εισβολής και κατοχής της χώρας μας, πρωτοστατώντας στην οργάνωση ενός ρωμαλέου αντιστασιακού κινήματος, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ, στο ΕΛΑΝ, στη θρυλική ΕΠΟΝ. Αντιμετώπισε τις φυλακές, τις εξορίες, τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τον Αναγκαστικό Νόμο 509 περί κατασκοπείας, έγραψε το έπος του ΔΣΕ, του οποίου μια από τις πιο ηρωικές σελίδες γράφτηκε εδώ στην Κεφαλονιά. Αντιμετώπισε τα δύσκολα χρόνια της πολιτικής προσφυγιάς και της παράνομης δράσης, αλλά και την μεταπολιτευτική σχετική σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντιμετώπισε την υπονόμευση της δράσης και της ενότητάς του από τον ταξικό αντίπαλο και τον οπορτουνισμό.

Απέναντι σε κάθε εμπόδιο, το ΚΚΕ είναι εδώ.

Η κριτική προσέγγιση της ιστορίας μας γίνεται με αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι το ΚΚΕ συγκρούστηκε και συγκρούεται με όλες τις μορφές της δικτατορίας του κεφαλαίου, αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης, παρά τις στρατηγικές προγραμματικές του ανεπάρκειες. Από το 1918 ως το 2018 υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που συνδέει κάθε γενιά κομμουνιστών και εξασφαλίζει τη συνέχεια στην πάλη για τη νίκη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αυτό το νήμα έχει πλεχτεί από το παράδειγμα και τους εγγυητές της πορείας μας, που δεν είναι άλλοι από τους χιλιάδες συντρόφους και συντρόφισσές μας που βασανίστηκαν στις φυλακές και τις εξορίες, που υπερασπίστηκαν την τιμή του λαού και του Κόμματος με το όπλο στο χέρι, σαν μαχητές του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Που υπέστησαν διώξεις και δεν υποχώρησαν για να βολευτούν στη θαλπωρή του συστήματος, που δεν εξαργύρωσαν το κομμουνιστικό τους παρελθόν για να καθίσουν στις αστικές κυβερνητικές καρέκλες.

Ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στη πρωτοπορία.

Σε όλους αυτούς και στην ακλόνητη πίστη μας ότι ο σοσιαλισμός είναι το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που θα αντικαταστήσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα, ως συνειδητό έργο της μαζικής επαναστατικής πάλης, οφείλεται το γεγονός ότι το ΚΚΕ όχι μόνο άντεξε, αλλά κατέκτησε την ικανότητα να ανανεώνει τους δεσμούς του με νέα τμήματα των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων.

Ιδιαίτερα, δεν θα κουραστούμε να κάνουμε το χρέος μας απέναντι στους νεκρούς συντρόφους μας, όπως κάνουμε σε τούτο το χωριό σήμερα, σε όλη την Κεφαλονιά και σε όλη την Ελλάδα. Όχι γιατί τους πρέπουν μνημόσυνα. Αλλά γιατί πρέπει οι τόποι, τα γεγονότα, οι μαχητές, τα έργα και οι θυσίες τους να προβάλλονται και να λάμπουν, απέναντι στην προσπάθεια παραχάραξης και διαστρέβλωσης της ιστορίας, που επιχειρούν συστηματικά τα αστικά επιτελεία, οι αστικοί κρατικοί θεσμοί. Για να απομονωθεί η προσπάθεια οικειοποίησης από τα οπορτουνιστικά ναυάγια του ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ υιοθετούν όλη την αντικομμουνιστική και αντισοβιετική υστερία της ΕΕ, ενώ υπερασπίζονται με τα ΜΑΤ το μισητό άγαλμα του Τρούμαν, ενώ είναι …ΝΑΤΟικότεροι του ΝΑΤΟ, επιχειρούν να ξεπλύνουν τα πολιτικά τους αμαρτήματα με εμφανίσεις σε ιστορικούς τόπους, όπως η Μακρόνησος, ο Άη- Στράτης, η Καισαριανή.

Η ιστορική συνέχεια εξασφαλίζεται μέσα από τη σύγχρονη πολύμορφη δράση του Κόμματός μας. Δράση που τη διαπερνά η επεξεργασμένη στρατηγική μας για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας. Στρατηγική που την κατακτήσαμε, βγάζοντας πείρα, μελετώντας την ιστορία μας, την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού, εμβαθύνοντας στη θεωρία μας. Μελετώντας, ταυτόχρονα, τα σύγχρονα προβλήματα της ταξικής πάλης, της κατάστασης του κινήματος, τη δράση της καπιταλιστικής εργοδοσίας, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Παρακολουθώντας τις τάσεις και τις εξελίξεις της καπιταλιστικής οικονομίας, τη διαδικασία ανάπτυξης και αναδιάρθρωσης των κλάδων και τη συγκέντρωση της εργατικής τάξης. Συγκροτώντας ένα μαχητικό σχέδιο για την ανασύνταξη του κινήματος και την οικοδόμηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, που αποτελούν σήμερα τους όρους και τις προϋποθέσεις για να βγει αποφασιστικά μπροστά ο λαϊκός παράγοντας.

Με αυτά τα όπλα αντέξαμε στις συμπληγάδες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, όταν το πολιτικό σύστημα αναδιατάσσονταν, επιχειρώντας ταυτόχρονα να πιέσουν και να αφοπλίσουν το ΚΚΕ με τα περί “αριστερής κυβέρνησης”, όταν βρέθηκαν οι πρόθυμοι ΣΥΡΙΖΑίοι και ανέλαβαν να κάνουν τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των ΝΑΤΟικών και Ευρωπαίων συμμάχων τους.

Το ΚΚΕ ούτε έγινε, ούτε ποτέ πρόκειται να γίνει το “κομμουνιστικό” πλυντήριο του συστήματος. Δεν πρόκειται να δώσει ανοχή σε τερτίπια που εγκλωβίζουν και καθηλώνουν το λαό, όπως το περιβόητο δημοψήφισμα του 2015. Κάθε πρωτοβουλία του ΚΚΕ υπηρετεί το καθήκον να σηκωθεί ο λαός μας “λίγο ψηλότερα”, τόσο όσο να πειστεί ότι όχι μόνο υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες, αλλά υπάρχει και ο τρόπος για να το πετύχει. Σε θαρραλέα συμπαράταξη με το ΚΚΕ, παντού.

Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με εύστοχες μεθόδους, πρέπει να γίνουμε ακόμα καλύτεροι να δουλεύουμε πλατιά μέσα στους εργάτες, στους υπάλληλους, στους λαϊκούς ανθρώπους, πιο ειδικά στις νέες γυναίκες, στα παιδιά των εργατικών – λαϊκών οικογενειών.

Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που θα επιχειρηθεί μια νέα προσπάθεια εξαπάτησης του λαού, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται πάνω στα αποκαΐδια της αντιλαϊκής της πολιτικής να πανηγυρίσει το τέλος των μνημονίων και να καλωσορίσει την πολυπόθητη για το κεφάλαιο και τους μονοπωλιακούς ομίλους ανάπτυξη, απαιτείται αγωνιστική ετοιμότητα και δράση.

Ούτε από το Λαύριο, ούτε από το Ζάππειο, ούτε από το Καστελόριζο, ούτε από τη Θεσσαλονίκη, ούτε και από όπου και αν επιχειρήσει ο Τσίπρας και το κυβερνητικό του επιτελείο να γεμίσει το λαό με νέα ψέματα, δεν πρόκειται να καταφέρουν να κρύψουν το αποκρουστικό πρόσωπο της πολιτικής τους.

Κανένας ψευτοκαυγάς με τη ΝΔ δεν πρόκειται να θολώσει ότι στα βασικά συμφωνούν. Ότι ο καυγάς δεν γίνεται για το αν θα συνεχίσει να ματώνει ο λαός για τα κέρδη της πλουτοκρατίας, αλλά για τον τρόπο, το μείγμα των μέτρων που θα πετυχαίνουν τους στόχους της μακροημέρευσης του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Ούτε τα περί “δίκαιης ανάπτυξης”, ούτε οι παροχές του τύπου “ήταν δίκαιο το κάναμε πράξη” μπορούν να κρύψουν το αντιλαϊκό βουνό των μνημονιακών νόμων και ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, στις Συλλογικές Συμβάσεις, στις συντάξεις, στην Υγεία, στη φοροληστεία του λαϊκού εισοδήματος, στο χαράτσωμα της λαϊκής κατοικίας και των αυτοαπασχολουμένων. Αυτά ήρθαν για να μείνουν… Και μόνο η εργατική πάλη και η Κοινωνική Συμμαχία των μαχόμενων λαϊκών δυνάμεων μπορεί να τα αντιπαλέψει, να αποσπά κατακτήσεις, προσωρινές παραχωρήσεις. Κανένας ποτέ δεν χάρισε στο λαό τίποτε. Ότι κατέκτησε, ήταν αποτέλεσμα σκληρού αγώνα.

Αυτή η πείρα πρέπει να αξιοποιηθεί, σήμερα που από όλες οι εξελίξεις φαίνεται πόσο παραπέρα αντιδραστικό και επικίνδυνο έχει γίνει το σύστημα που ζούμε. Πόσο αναγκαίο είναι να δυναμώσει η πάλη για την ανατροπή του. Πως όσοι έλεγαν -όπως ο ΣΥΡΙΖΑ- ότι μπορεί να εξανθρωπιστεί και να σουλουπωθεί, έγιναν οι πιο φανατικοί υπερασπιστές του, αναλαμβάνοντας να το ξελασπώσουν.

Οι σκληροί ανταγωνισμοί μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών εμπλέκουν τους λαούς σε νέα πολεμικά επεισόδια, να “σκοτώνονται για τ’ αφέντη το φαΐ”. Σε αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών είναι μπλεγμένη και η Ελλάδα, με τη σφραγίδα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας ότι όταν προεκλογικά ο Τσίπρας επαναλάμβανε το αλήστου μνήμης “ανήκωμεν εις τη Δύση”, δεν ήταν λεκτικό ατόπημα, αλλά κυριολεκτούσε.

Πρέπει να αποτελέσει κριτήριο στην κρίση του λαού για τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική που ακολουθεί στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο, στις διεθνής σχέσεις. Έχει παραδώσει γη, θάλασσα, αέρα στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ, έχει στραγγίξει το λαό, σαρώνοντας δικαιώματα και κατακτήσεις, για να δίνει το 2% του ΑΕΠ στους πολεμικούς προϋπολογισμούς του ΝΑΤΟ και να παίρνει τα εύσημα του Τραμπ και του Αμερικανού πρέσβη Πάιατ.

Πίσω από το τάχα ειρηνικό προσωπείο της υπεύθυνης εξωτερικής πολιτικής που λύνει προβλήματα και αναβαθμίζει το ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή και διεθνώς, βρίσκονται οι επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης για βαθύτερη οικονομική διείσδυση και κερδοφόρες επενδυτικές συμφωνίες, στην ευρύτερη περιοχή. Τέτοιου τύπου διευθετήσεις αφορά το περιεχόμενο της συμφωνίας των Πρεσπών με την ΠΓΔΜ, οι συζητήσεις με την Αλβανία για μια σειρά ζητήματα και τον καθορισμό της ΑΟΖ, η όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και η ελληνορωσική διπλωματική ένταση.

Όσες περισσότερες πετρελαϊκές εταιρείες συνωστίζονται στην περιοχή, τόσο τα σύννεφα του πολέμου θα πυκνώνουν. Τα σχέδια για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο που αφορούν και στο Ιόνιο Πέλαγος, δεν προωθούνται για την ευημερία και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού. Προωθούνται για να κερδίζουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί πετρελαϊκοί όμιλοι, όπου τα μόνα σύνορα που αναγνωρίζουν είναι αυτά των οικοπέδων που έχουν συνάψει συμβόλαια. Καθόλου δεν τους απασχολεί σε ποια χώρα ανήκουν, ούτε αν τηρούνται τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών. Όπου μάλιστα υπάρχουν ανεπιθύμητα εμπόδια, μπορούν όπως έχει δείξει η ιστορία να τα προσπερνούν.

Γι’ αυτό και όσοι καθησυχάζουν το λαό ότι το ασφαλές περιβάλλον του ΝΑΤΟ που ανήκουμε μας προφυλάσσει, κρύβουν ότι το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο και ότι μέχρι σήμερα δεν έχει ανακατευτεί πουθενά υπέρ των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αντίθετα, η εμπλοκή του αφορά στο γκριζάρισμα του Αιγαίου, στην επαναχάραξη συνόρων και διάλυση χωρών στα Βαλκάνια και βέβαια διχοτόμηση, όπως στη Κύπρο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλοι και φίλες,

Το ΚΚΕ όχι μόνο είχε προειδοποιήσει ότι δεν χωράει κανένας εφησυχασμός μπροστά στις εξελίξεις, αλλά ταυτόχρονα έχει αναπτύξει μια πολύμορφη και εντατική δράση προκειμένου ο λαός να μη βρεθεί απροετοίμαστος μπροστά στις εξελίξεις. Έχει οργανώσει μαζικά μαχητικά αντιπολεμικά – αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια για την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών πολεμικών σχεδιασμών, το βομβαρδισμό στη Συρία και στην εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης.

Έχει σταθεί απέναντι από τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία. Αποκάλυψε ότι η συμφωνία με την ΠΓΔΜ δεν λύνει το ονοματολογικό, αλλά αποτελεί μέρος του ευρύτερου αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία στην ευρύτερη περιοχή. Έχει ταυτόχρονα στηρίξει την αντιπολεμική μαζική δράση των ταξικών εργατικών σωματείων των άλλων φορέων του κινήματος.

Το Κόμμα μας έχει εκφράσει σταθερά την αλληλεγγύη του σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται, βρίσκεται σταθερά στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού. Έχει πάρει πρωτοβουλίες κοινής δράσης με το ΚΚ Τουρκίας, που δρα κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου στη χώρα του.

Θα κάνουμε και ό,τι χρειαστεί, ακόμα και σε πιο δύσκολες στιγμές, για να υπερασπίσουμε μαζί με το λαό, αν επιχειρηθεί εισβολή για να αλλάξουν τα σύνορα της πατρίδας μας, να καταπατηθούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Δεν πρόκειται όμως να δώσουμε συγχωροχάρτι στους πολιτικά υπευθύνους. Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στην εθνική ενότητα των αστών και στην ένοχη πολιτική τους, που μας βάζει στον πόλεμο. Η πάλη του μαχόμενου λαού πρέπει να συνδεθεί με το στόχο να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για μια πατρίδα της ειρήνης και της ευημερίας, της σχεδιασμένης ικανοποίησης των αναγκών του λαού, την Ελλάδα της εργατικής εξουσίας.

Ο αγώνας για την αποκάλυψη της αντιλαϊκής πολιτικής και την αποδυνάμωση της μέσα στους χώρους δουλειάς, στις επιχειρήσεις, στις σχολές, σε κάθε λαϊκή γειτονιά, παντού, είναι αγώνας που βάζει εμπόδια και δυσκολεύει τους αστικούς σχεδιασμούς. Διαμορφώνει κριτήρια και εκπαιδεύει δυνάμεις να μην αιφνιδιάζονται μπροστά στις εξελίξεις.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση, τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, οι φίλοι του Κόμματος, οι εργάτες, οι άνθρωποι του μεροκάματου, οι αγρότες και οι μικρέμποροι που ενδιαφέρονται για την αλήθεια πίσω από την κατευθυνόμενη ενημέρωση των ΜΜΕ, πρέπει να αξιοποιούν και να διαδίδουν τον “Ριζοσπάστη”. Ο “Ριζοσπάστης” αποκαλύπτει -εξοπλίζει-, μαχητικοποιεί τις ταξικές δυνάμεις. Ενοποιεί την καθημερινή δράση του Κόμματος σε πανελλαδικό επίπεδο, προβάλλοντας τις θέσεις και τις εκτιμήσεις της ΚΕ. Μεταφέρει την πείρα της κομματικής ζωής και δράσης, την πείρα από τους χώρους δουλειάς, τους χώρους της νεολαίας, της αγροτιάς, των γυναικών. Αναδεικνύει τα προβλήματα και τις ανάγκες των εργαζομένων.

Χαρακτηριστικά είναι τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ και δημοσιεύματα της εφημερίδας μας, με αφορμή τις πρόσφατες πυρκαγιές στην Αττική, που έχασαν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι – 94 μέχρι στιγμής. Κανείς άλλος εκτός από το ΚΚΕ και τον “Ριζοσπάστη” δεν είπε και δεν έγραψε κουβέντα για το έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ. Πρόκειται για μία ανατριχιαστική μελέτη, που το περιεχόμενό της καθιστά τουλάχιστον ειρωνικό τον παραπάνω βαρύγδουπο τίτλο της σχετικής ευρωενωσιακής υπηρεσίας. Και στην οποία περιλαμβάνονται τα εξής: “Είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευτούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλ. εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια), από το να προστατευτούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία”. Και συνεχίζει: “Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποφάσεις που δεν φαίνονται «δίκαιες», αλλά η δικαιοσύνη δεν είναι μέρος της ανάλυσης κόστους – οφέλους”.

Με αυτόν τον κυνικό τρόπο, μας αποκαλύπτουν ότι η προστασία της ανθρώπινης ζωής και η λαϊκή περιουσία, δηλαδή το σπίτι, το χωράφι, το μικρομάγαζο, είναι περιττό έξοδο. Ή, για να το πούμε στην κυριολεξία, ας πνιγούν στην πλημμύρα, ας καούν στη φωτιά, ας σκοτωθούν στο σεισμό, με ένα πεντοχίλιαρο και ορισμένες ψευτοδιευκολύνσεις για δάνεια και χρέη ξεμπερδεύουμε με τη φτωχολογιά. Η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και στην περιουσία να μην πάθουν τίποτε… Αυτό είναι το άγχος και η αγωνία τους.

Γι’ αυτό τα έργα υποδομής γίνονται με προτεραιότητα τις ανάγκες του κεφαλαίου. Η αντισεισμική, αντιπλημμυρική, αντιπυρική προστασία είναι κόστος δίχως όφελος, αφού αφορά αντιμετώπιση ενδεχόμενου κινδύνου, δηλαδή είναι πρόληψη. Γι’ αυτό τα 500 εκατ. ευρώ που εξήγγειλε η κυβέρνηση για την αναδιοργάνωση της πολιτικής προστασίας, είναι στην κυριολεξία ψίχουλα, όταν μόνο από την Πυροσβεστική Υπηρεσία έχουν κοπεί τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ.

Όσο θα κυριαρχεί η λογική του “κόστους – οφέλους”, ο λαός θα αποτιμά το κόστος σε σκοτωμένους, σακατεμένους και το κράτος θα αποτιμά το όφελος από τα πλεονάσματα για να είναι εντάξει η κυβέρνηση με τους δημοσιονομικούς στόχους, προκειμένου να εξοικονομούνται πόροι για την εξυπηρέτηση του κρατικού δημόσιου χρέους, ώστε να εξασφαλίζονται οι όροι για τη χρηματοδότηση των μεγάλων επενδυτικών σχεδίων των μονοπωλίων.

Την ίδια περίοδο, το “Μαντζαβινάτειο” Νοσοκομείο θα μετατρέπεται σε υποβαθμισμένο Κέντρο Υγείας, δίπλα σε ένα υποβαθμισμένο και υποστελεχωμένο Νοσοκομείο στο Αργοστόλι. Και αυτή η κατάσταση είναι ανεξάρτητη από τις φιλότιμες προσπάθειες του υπάρχοντος προσωπικού. Και ας είναι η Κεφαλονιά ένα μεγάλο νησί με ιδιαίτερη γεωγραφία, που από μόνη της επιβάλει την πλήρη στελέχωση των δύο Νοσοκομείων και την ανάπτυξη των Κέντρων Υγείας σε όλη την Κεφαλονιά και την Ιθάκη, των δομών επείγουσας ιατρικής, του ΕΚΑΒ σε μέσα, ιατρικές ειδικότητες και όλο το απαραίτητο προσωπικό για να λειτουργούν όλο το χρόνο. Και βέβαια την ενίσχυση τους καλοκαιρινούς μήνες, που τα νησιά μας υποδέχονται χιλιάδες επισκέπτες.

Και γι’ αυτό το θέμα μόνο στον “Ριζοσπάστη” θα διαβάσετε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλοι και φίλες,

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τρία χρόνια τώρα εμπαίζει και εξαπατά το λαό, συνεχίζοντας και εξελίσσοντας μάλιστα την αντιλαϊκή πολιτική που παρέλαβε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Τις επόμενες μέρες θα ακούσετε και θα δείτε πολλά. Μετά τη δικαιολογημένη κατακραυγή από τον τρόπο που αντιμετώπισε η κυβέρνηση την τραγωδία των πυρκαγιών στην Αττική, δεν αποκλείεται να συνεχιστούν οι επικοινωνιακές φιέστες για να διασκεδαστεί η δίκαιη οργή και αγωνία του λαού.

Θα επικαλεστούν τις μνημονιακές δεσμεύσεις που δεν τους άφηναν να υλοποιήσουν την πολιτική τους. Από την άλλη, θα πλειοδοτούν ότι αυτοί υλοποίησαν το πρόγραμμα με συνέπεια και πέτυχαν, διαφημίζοντας ότι τα δύσκολα τέλειωσαν και οι θυσίες θα πιάσουν τόπο. Θα ξεκινήσουν ξανά το καυγά με τη ΝΔ για το ποιανού οι συγγενείς είναι περισσότερο λαμόγια. Θα εξαγγέλλουν προγράμματα απασχόλησης και μέτρα κοινωνικής πολιτικής πτωχοκομείου.

Θέλουν να διαμορφώσουν την αντιπαράθεση με κριτήρια ξένα προς τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Επενδύουν γι’ αυτό στην κόπωση και τις χαμηλές προσδοκίες, που για χρόνια το σύστημα καλλιεργεί.

Γι’ αυτό, ούτε λεπτό δεν πρέπει να τους αφήσει περιθώριο ο λαός να κάνουν εμπόριο ελπίδων. Να προτάξει και να διεκδικήσει τις ανάγκες του, με κριτήριο όχι το πώς τον αφήνουν να ζει, αλλά με το πώς μπορεί στην πραγματικότητα να ζήσει.

Να διεκδικήσει τώρα την κατάργηση όλων των μνημονιακών μέτρων, να μην υλοποιηθεί κανένα προψηφισμένο μέτρο που αφορά τις συντάξεις και τη μείωση του αφορολόγητου. Να αποκατασταθούν οι ΣΣΕ σύμφωνα με την πρόταση των 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων. Να καταργηθεί το αίσχος των ευέλικτων μορφών εργασίας. Να γίνουν μαζικές μόνιμες προσλήψεις σε Υγεία, Πρόνοια, Εκπαίδευση. Να σταματήσει κάθε ανταποδοτική – επιχειρηματική λειτουργία σε αυτούς τους κλάδους.

Ο δρόμος της οργάνωσης και του αγώνα, της αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ είναι ο μόνος ελπιδοφόρος για τα λαϊκά συμφέροντα. Γιατί:

Το ΚΚΕ προειδοποίησε το λαό και στάθηκε δίπλα του μέσα στα χρόνια της κρίσης. Σημάδεψε τον πραγματικό αντίπαλο και απομυθοποίησε την προσπάθεια ενοχοποίησης των εργαζομένων με το “μαζί τα φάγαμε”.

Το ΚΚΕ έδειξε στην πράξη ότι δεν παζαρεύει και δεν μπαίνει σε κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης.

Το ΚΚΕ είναι κόμμα της μαχητικής υπεράσπισης των δικαιωμάτων του λαού και πρωτοστατεί για την ταξική ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων.

Το ΚΚΕ, με συνέπεια πρωτοστατεί στην αντιπολεμική, αντιιμπεριαλιστική δράση, παλεύει για την αποδέσμευση της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι οι παραγωγοί όλου του πλούτου, οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους μπορούν να πάρουν την εξουσία και με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, να αξιοποιηθούν οι παραγωγικές δυνατότητες, το επιστημονικό και το εργατικό δυναμικό για τη σχεδιασμένη ικανοποίηση των εργατικών – λαϊκών αναγκών.

Σε αυτά τα πλαίσια και τα νησιά μας θα αποκτήσουν φτηνή, ασφαλή και μόνιμη συγκοινωνία, χωρίς να υπάρχουν εφοπλιστές που θα παζαρεύουν τα σαπιοκάραβά τους με το κράτος για το ζεστό χρήμα των επιδοτήσεων και το μοίρασμα των δρομολογίων.

Σε αυτά τα πλαίσια, θα πάψει το σύνολο των αναγκών να είναι εμπόρευμα. Στην Υγεία, στην Παιδεία, στον Πολιτισμό, στις διακοπές και στην αναψυχή όλοι θα έχουν εξασφαλισμένα δικαιώματα.

Όλοι θα έχουν συμμετοχή στην κοινωνική παραγωγή και στη διεύθυνση, με επίκεντρο την παραγωγική μονάδα.

Σε αυτά τα πλαίσια, θα ενταχθούν με συγκροτημένα δικαιώματα και οι σημερινοί αυτοαπασχολούμενοι που στο πλαίσιο της καπιταλιστικής παραγωγής νιώθουν βαριές τις συνέπειες από τη δράση των μονοπωλίων.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλοι και φίλες,

Ίσως σας είναι γνωστό ότι ολοκληρώθηκε η συγγραφή της ιστορίας του Κόμματος, που αφορά στην περίοδο από την ίδρυσή του ως το 1949. Το κείμενο εγκρίθηκε από την πανελλαδική συνδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνη που μας πέρασε. Η ΚΕ φιλοδοξεί η σχετική έκδοση να γίνει μέχρι το Νοέμβρη φέτος. Νωρίτερα και ως το κεντρικό Φεστιβάλ της Αθήνας, που είναι αφιερωμένο στα 100 χρόνια του Κόμματος και στα 50 χρόνια της ΚΝΕ, θα κυκλοφορήσει σχετικό επετειακό Λεύκωμα από τις εκδόσεις της “Σύγχρονης Εποχής”.

Τα υλικά αυτά, μαζί με μια σειρά εκδόσεις που ήδη κυκλοφορούν, πρέπει να μελετηθούν από τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ και να διαδοθούν πλατιά. Να αποτελέσουν έναυσμα για πιο βαθιά και συστηματική μελέτη, πρώτα και κύρια από αυτούς που αφορά η ίδια η ιστορία του ΚΚΕ, δηλαδή τους εργάτες και τις εργάτριες. Αφού, παρακολουθώντας την ιστορία του ΚΚΕ, παρακολουθούν την ιστορία της τάξης τους.

Πρέπει να φτάσει στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, σ’ αυτούς που το σύστημα παραγεμίζει το μυαλό τους με εκατομμύρια gigabytes πληροφοριών και δεξιοτήτων, σιγουρεύοντας ότι θα διαθέτουν στρατούς εργατοϋπαλλήλων που θα φουσκώνουν τα χαρτοφυλάκια των επενδύσεών τους με κέρδη από την ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της εργασίας τους.

Πρέπει να μάθουν ότι το ΚΚΕ αποτελεί το πιο νέο, το πιο καινοτόμο κόμμα, που από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του αποτέλεσε φορέα πρωτοπόρων και ριζοσπαστικών ιδεών, που αφορούσαν την επιστήμη, την Εκπαίδευση, τις κοινωνικές σχέσεις, τα δικαιώματα των παιδιών, για το ρόλο και την ισότιμη θέση της γυναίκας.

Πρέπει να μάθουν πως υπήρξαν εποχές που κατάφερναν να επικοινωνούν μαζικά οι άνθρωποι χωρίς ιντερνέτ και στις πολύ δύσκολες συνθήκες της γερμανικής κατοχής, να οργανώνουν μια αγωνιστική και ηρωική “δικτύωση”, όπως ήταν η απεργιακή κινητοποίηση που ματαίωσε την πολιτική επιστράτευση το Μάρτη του 1943. Πρόκειται για ένα από τα μοναδικά μαζικά παραδείγματα αντιστασιακής δράσης στην Ευρώπη.

Πρέπει να μάθουν πώς διαμορφώθηκε και επικράτησε ο καπιταλισμός. Πώς διαμορφώθηκε το σύγχρονο ελληνικό αστικό κράτος. Πώς και πού εμφανίστηκε η εργατική τάξη. Γιατί είναι αυτή η πρωτοπόρα τάξη που θα ανατρέψει το τελευταίο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Η νέα γενιά έχει πολλούς λόγους να συμπορευτεί με το ΚΚΕ και κυρίως να οργανωθεί στην ΚΝΕ. Η ανατρεπτική κομμουνιστική ιδεολογία και η ομορφιά της συλλογικής δράσης και του αγώνα, είναι ο άλλος δρόμος από αυτό της μίζερης ατομικότητας και της σαπίλας των ψευτοπροτύπων του συστήματος.

Σε συνθήκες που η ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση απαιτείται να οξυνθεί, η γνώση για τους κομμουνιστές είναι πηγή αντοχής και δύναμης. Όσο πιο βαθιά την κατακτάμε, τόσο πιο στέρεα θα είναι τα βήματα προς το σκοπό μας. Τόσο θα παιδεύουμε τον αντίπαλο, μέχρι η εργατική τάξη να βγει από την αναμέτρηση νικητής.

Ζήτω τα 100 χρόνια του ΚΚΕ.

Ζήτω τα 50 χρόνια της ΚΝΕ.

Γράψαμε ιστορία -συνεχίζουμε- θα νικήσουμε!».