Ο Μακαριστός Αρχιμανδρίτης π. Ιερόθεος Σουρβάνος είχε εικόνες του Γέροντος Πορφυρίου στο Ιερό του Αγίου Νικολάου στο Αργοστόλι πριν γίνει η αγιοκατάταξή του, γιατί από καιρό είχε σημεία της αγιότητός του. Και ο Κεφαλληνίας Σπυρίδων μια φορά που ο π. Ιερόθεος δεν τις έβγαλε από το Ιερό και τις είδε του είπε:  “Δεν πειράζει, εξάλλου σου μοιάζει κιόλας”.
Πράγματι κι εμείς αυτό νιώθαμε, ότι έμοιαζαν… Ο Άγιος Πορφύριος τού έκανε και θαύμα, με λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του επανέφερε την ωραία φωνή του π. Ιεροθέου. Τότε ο π. Ιερόθεος άρχισε να μοιράζει βιβλία, πολλά βιβλία και μας γνώρισε αυτό τον σύγχρονο μεγάλο Άγιο.
Σήμερα όμως θα μοιραστούμε μια συγκλονιστική μαρτυρία της ανιψιάς του π. Ιεροθέου, της κ. Πολυξένης Πολλάτου.

Αυτό που θα σας διηγηθώ έγινε την πρώτη Τετάρτη της Μεγάλης Σαρακοστής του 1991. Ο θείος μου, ο π. Ιερόθεος, όπως πάντα έκανε το τριήμερο, ούτε ψωμί , ούτε νερό, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Τετάρτη το βράδυ μετά την Προηγιασμένη. Έφτασε η στιγμή το βράδυ της Τετάρτης να μεταλάβει τον κόσμο, αλλά δεν έβγαινε στην Ωραία Πύλη. Αργούσε πολύ κι εγώ ανησύχησα και πήγα και κοίταξα στο Ιερό από την πλάγια θύρα. Τον βλέπω με τα μάτια κλειστά στην πολυθρόνα και τα παιδιά να του κάνουν αέρα. Βάζω τις φωνές και τρέχουν οι ψάλτες και ο Νικόλας ο Ζαχαριάδης, καθηγητής από την Κύπρο, που άρχισε να κλαίει και να φωνάζει ότι χάσαμε τον παπά μας. Φωνάξαμε τον γιατρό τον κ. Αντωνάτο, που ήρθε αμέσως, του πήρε τον σφιγμό και είπε ότι τελείωσε. Κάλεσα το ασθενοφόρο, τον έβαλαν στο φορείο και όλο το εκκλησίασμα έπεσε στα γόνατα, έκλαιγαν και φώναζαν: “Θεέ μου, μην μας τον πάρεις”.
Μπήκα μαζί του στο ασθενοφόρο και όταν φθάσαμε στο νοσοκομείο κάλεσαν τον καρδιολόγο γιατρό τον κ. Μοσχονά. Δεν άργησε να έρθει. Όπως τον εξέτασε μας είπε: “Η καρδιά του τελείωσε”. Μετά από λίγο όμως ο θείος μου επανήλθε. Ο γιατρός φωνάζει: “Έγινε νεκρανάσταση, έγινε θαύμα! Και αυτό να γραφτεί στο αρχείο. Δεν έχει προηγούμενο”.
Αλλά σημαντικότερο είναι ό,τι είπε ο π. Ιερόθεος. Ήταν πολύ χαρούμενος και μου λέει:
“Ω κυρά μου, Πολυξένη μου, τι είδα! Είδα την Πλατυτέρα μέσα στο Ιερό με μεγάλα μάτια να με κοιτάζει, να μου γελάει και να μου λέει: ‘Μην φοβάσαι, δεν έχεις τίποτα!’ Πολυξένη μου, αν πεθάνω, μην με κλάψετε. Είμαι έτοιμος. Μη με αλλάξετε, έτσι όπως είμαι ντυμένος να με θάψετε”…