“Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής

των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

…

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα ‘χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.”

Πατερούλη μου,

Καλό ταξίδι….

Σου εύχομαι ούριο άνεμο με φουσκωμένα τα πανιά.

Όταν βρείς τη μαμά, φίλησέ την και κράτα την σφιχτά για πάντα…

Η μνήμη σου θα είναι πάντα ζωντανή μέσα από τα γραφομενά σου

Και η σοφία και το πνεύμα σου θα μας κρατάει  για πάντα συντροφιά.

Σε φιλώ γλυκά γλυκά

Η κορούλα σου,