Γράφει o Νίκος Παπαδάτος
Συνταξιούχος τραπεζικός
Οπως νάναι τώρα το θυμάμαι: Πριν τριάντα περίπου χρόνια, με έπιασε ένας πόνος στο χέρι μου, πόνος διαρκείας. Τι να κάνω, πήγα στο Νοσοκομείο, στο Αργοστόλι. Ο γιατρός – όνομα δε λέω – έδωσε εντολή να βγάλω «πλάκα» δηλαδή ακτινογραφία.
Στη συνέχεια, τη κοιτάει και μου λέει: «Υπάρχει πρόβλημα, πρέπει να πάς Αθήνα στον τάδε ειδικό γιατρό όσο γίνεται πιο γρήγορα γιατί … κ.λπ. κ.λπ.».
Τα χρειάστηκα. Λέω μέσα μου: «Νίκο μπαίνεις σε περιπέτειες…».
Ομως, ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα να πάω να δει τη «πλάκα» ο Βασιλάκης. Είχα ακούσει από τη μακαρίτισσα τη μάνα μου ότι έκανε γνωματεύσεις «μπαμ»!
Πραγματικά, πάω στο γραφείο του γιού του, γνωστού δικηγόρου Γεράσιμου Θεοδωράτου. Ο Βασιλάκης ήταν στο «προθάλαμο» και εξυπηρετούσε τη πελατεία ανάλογα με τις περιστάσεις.
Του λέω: – Βασιλάκη, μπορείς να δώσεις μια ματιά σε αυτή την «πλάκα» γιατί έχω πρόβλημα με το χέρι μου και ο γιατρός στο Νοσοκομείο μου είπε ότι είναι κάτι πολύ σοβαρό και πρέπει να πάω Αθήνα…
Παίρνει ο Βασιλάκης στα χέρια του τη «πλάκα», τη κοιτάει «στον ήλιο» και σε λίγο μου λέει:
– Νίκο μου δεν έχεις απολύτως τίποτα! Η «πλάκα» είναι καθαρή! Πεντακάθαρη! Λοιπόν, άσε τις Αθήνες και τα τέτοια, πήγαινε στο φαρμακείο πάρε αυτή την αλοιφή, βάλε στο χέρι σου δύο –τρείς φορές και αυτό είναι όλο!
Πράγματι, αυτό ήταν όλο! Πάει ο πόνος, πάνε οι ανησυχίες… Ηρέμησα.
Ηταν μία από τις εκατοντάδες – εκατοντάδων διαγνώσεων που έκανε κατά καιρούς ο Βασιλάκης σε συμπατριώτες μας που είχαν διάφορα τέτοια ιατρικά προβλήματα. Και ποτέ, μα ποτέ δεν έπεφτε έξω! Και φυσικά, ποτέ μα ποτέ δεν έπαιρνε αμοιβή!
Αλλά το εκπληκτικό ήταν ότι ο Βασιλάκης στις διαγνώσεις ήταν expert παρόλο που ήταν «εμπειρικός»! Δηλαδή, δεν είχε βγάλει καμία Ιατρική Σχολή! Από μικρό παιδί στο ακτινολογικό τμήμα στο Νοσοκομείο Αργοστολίου, αποκόμιζε συνεχώς ιατρικές «εμπειρίες», καθότι ήταν άνθρωπος που «έκοβε το μάτι του» και έπαιρνε ανάλογες «στροφές» ο εγκέφαλός του. Ληξουριώτης γάρ!
Ομως δεν ήταν μόνο οι διαγνώσεις του στις ακτινογραφίες που «έβαζε κάτω» τους καλύτερους γιατρούς – ακτινολόγους. Ο Βασιλάκης είχε έντονες κοινωνικές ευαισθησίες. Νοιαζόταν για τον συνάνθρωπό του. Με ενδιαφέρον να βοηθήσει σε κάθε περίπτωση… Χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες. Και στα σαράντα χρόνια που ήταν στο Νοσοκομείο, και μετέπειτα…
Θυμάμαι, «μέλι έσταζε το στόμα του» για τον αείμνηστο Μητροπολίτη Γεράσιμο Φωκά – που όπως μου έλεγε ο Βασιλάκης «πήγαινε «στα κρυφά» και βοηθούσε κόσμο και κοσμάκη που δεν τα έβγαζε εύκολα πέρα…»
Επίσης, ο Βασιλάκης ήταν και δεινός χειμερινός κολυμβητής!
«Η χειμερινή κολύμβηση είναι υγεία. Να το θυμάσαι» μου έλεγε.
Την περασμένο Σάββατο ο Βασίλης Θεοδωράτος αποφάσισε ν’ αφήσει πίσω του τα γήινα και να ταξιδέψει στο υπερπέραν…
Καλό σου ταξίδι Βασιλάκη…
