Για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια, όλοι εμείς που δουλεύουμε τις απογευματινές βάρδιες σε Αργοστόλι και Ληξούρι, (δηλαδή από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ) και χρησιμοποιούμε το φέρι για να πηγαίνουμε στην δουλειά μας και να γυρίζουμε σπίτια μας το βράδυ, βρισκόμαστε αντιμέτωποι τέτοια εποχή με τα “νέα δρομολόγια”.
Γινόμαστε αποσβολωμένα και απελπισμένα έρμαια των “ανακοινώσεων” των δρομολογίων, συγχρόνως όμως και σχεδόν αόρατα… Είμαστε βλέπεις λίγοι.. Λιγότεροι σίγουρα από τους τουρίστες, αλλά και από τους πρωινούς εργαζόμενους, άρα δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι, οπότε απλά….δεν υπάρχουμε! Τελειώνουν οι τουρίστες , και πρέπει να μειωθούν λογικά τα δρομολόγια, εννοείται. Δεν είπε κανείς να υπάρχουν δρομολόγια μέχρι τα ξημερώματα, αλλά μια στιγμή… Γιατί πρέπει το τελευταίο από Ληξούρι να είναι στις 8.30 (!) και από Αργοστόλι στις 9.00(!!) ? Τα περισσότερα χρόνια ήταν αντίστοιχα 9.00 και 9.30, και αυτό το μισάωρο ήταν για μερικούς από εμάς πολλές φορές, ΟΡΙΑΚΑ αρκετό για να φτάσουμε στην αποβάθρα και να προλάβουμε το φέρι με την ψυχή στο στόμα, και να επιστρέψουμε σπίτια μας. Όταν τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν επισήμως στις 9.00 το βράδυ, πώς γίνεται ένας εργαζόμενος σε μαγαζί στην άκρη του λιθόστρωτου στο Αργοστόλι, να βρεθεί στο φέρι την ίδια στιγμή? Όταν έχεις επιχείριση, πώς μπορείς να την κλείσεις από τις παρά εικοσιπέντε, για να προλάβεις να μαζέψεις και να συμμαζευτείς, και να τρέξεις μέχρι το φέρι για να μη ξεμείνεις να κοιτάς το φέρι που απομακρύνεται σαν το άγαλμα του Καββαδία παραπέρα? Όταν έχεις κανονίσει (βασισμένος στην λογική και την πρακτική που ακολουθούσαν τα “ωράρια των δρομολογίων” τόσα και τόσα χρόνια) μαθήματα και δραστηριότητες των παιδιών σου (φροντιστήρια , χορούς, γυμναστήρια, ωδεία κτλ), πώς γίνεται να τα …ξεκανονίσεις όλα με όλους τους αντίστοιχους δασκάλους , που και αυτοί με την σειρά τους έχουν κανονίσει τα δικά τους ωράρια και με άλλα παιδιά πριν? Όταν το ωράριο του εσπερινού Γυμνασίου – Λυκείου τελειώνει επισήμως στις 9.15; Ούτε συζήτηση για αυτόν που δουλεύει ή δραστηριοποιείται στο Ληξούρι και πρέπει να πάρει το τελευταίο φέρι στις 8.30 (!!!) γιατί αλλιώς …πάπαλα. Τι πρέπει να κάνουμε όλοι εμείς δηλαδή, ποιές οι επιλογές μας? Να διακτινιστούμε μαγικά από τις δουλειές μας , κατευθείαν μέσα στο φέρι, ή να κολυμπήσουμε? Μήπως να δίνουμε το όποιο μεροκάματο σε ταξί? Δεν φτάνει που κάποιες φορές λόγω καιρού αναγκαζόμαστε να το κάνουμε και αυτό (μιας και …ούτε λόγος για λεωφορείο/κτελ τις ημέρες ή τις ώρες που δεν περνάει το φέρι)? Πρέπει αυτό να γίνεται κάθε μέρα? Είναι τόσο μεγάλο και ανυπέρβλητο εμπόδιο , να μετατοπιστούν τα απογευματινά δρομολόγια κατά ένα μισάωρο, για να προλαβαίνουμε κι εμείς? Να μετακομίσουμε θα μου πεις. Αν μας δώσετε κανένα σπίτι, ευχαρίστως…. Μάλλον πρέπει να κάνουμε ησυχία τελικά. Να λέμε και ευχαριστώ. Κι αν αυξηθούν και τα ναύλα καμιά φορά , δεν βαριέσαι , καλή καρδιά… Τι κι αν μέχρι και στους (ορατούς βεβαίως) τουρίστες του καλοκαιριού , τους φαίνεται πανάκριβο το εισιτήριο για μια τέτοια διαδρομή? Δεν ξέρουν αυτοί, είναι τσιγκούνηδες κι έχουν και λεφτά για χάλασμα. Εμείς είμαστε ανοιχτοχέρηδες και πρέπει να παραμείνουμε ήσυχοι , φρόνιμοι και αμίλητοι
α) απέναντι σε εταιρείες που ανακοινώνουν ωράρια καλοκαιρινά – χαμογελαστά – κιμπάρικα για τους παραθεριστές (και καλά κάνουν), και μετά όμως χειμωνιάτικα μίζερα – πετσοκομμένα και μουρτζούφλικα για τους ατυχείς παρακατιανούς των ιθαγενών
β) απέναντι σε επιμελητήρια που κανονικά σκοπό έχουν να βοηθούν και να στηρίζουν ΚΑΙ τον μικρομεσαίο αυτοαπασχολούμενο – επιχειρηματία , που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα ΚΑΙ τον χειμώνα σε τούτο τον τόπο, παρεμβαίνοντας ΚΑΙ σε τέτοια ζητήματα, (κι όχι απλά να ζητάνε συνδρομές και να κάνουν εκλογές)
γ) απέναντι σε δημαρχιακά μέγαρα και συμβούλια ένθεν κακείθεν και εκατέρωθεν του καναλιού , που θα έπρεπε να αρθρώνουν λόγο σε τέτοια ζητήματα και να βγαίνουν μπροστά χρησιμοποιώντας και καμιά φορά την δύναμη και την εξουσία τους, και προς όφελος του κοσμάκη , κι όχι μόνο των προσφιλών εταιρειών.
Τελικά δηλαδή πρέπει να παραμείνουμε αόρατοι για τα ησυχότερα. Τι λέτε, πρέπει?
Ένας αόρατος
