Η Ελλάδα υποφέρει γιατί στερείται πολιτικών με όραμα και τόλμη. Χρειάζονται και τα δύο για να πάμε μπροστά. Μόνο όραμα δε φτάνει. Πρέπει ο πολιτικός να έχει και τόλμη για να κάνει πράξη το όραμα αψηφώντας το όποιο πολιτικό κόστος.
Αν δε βρεθούν, λοιπόν, πολιτικοί προικισμένοι με όραμα και τόλμη το ελληνικό κράτος θα εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τους πολίτες αλλά και τους λειτουργούς του που βρίσκονται συνεχώς κάτω από την πίεση της πολυπλοκότητας των νόμων. Θα παραμένει ένα κράτος που θα χαρακτηρίζεται από απρονοησία, ανικανότητα, προχειρότητα, ανευθυνότητα και δυστυχώς ατιμωρησία.
Όλα αυτά αποτελούν ένα θανάσιμο κοκτέϊλ που έχει φέρει πολλά δεινά στο παρελθόν και δυναμιτίζει το αύριο της Ελλάδας.
Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς!
Πόσο δίκιο είχε ο Γιώργος Σεφέρης όταν έλεγε «Όπου και αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». Κοντά ένα αιώνα μετά και τίποτα –ή για να είμαι ακριβοδίκαιος σχεδόν τίποτα– δεν έχει αλλάξει!
Για παράδειγμα, με καθυστέρηση 20 και πλέον ετών οι πολιτικοί μας μπροστάρηδες αποφάσισαν, επί τέλους, να αρχίσουν τις διαδικασίες της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στη χώρα. Είναι μια απόφαση που θα βοηθήσει μόνο αν συνδυαστεί με την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας. Γιατί αν το θεριό της γραφειοκρατίας δεν δεχτεί αποφασιστικά κτυπήματα η προσπάθεια της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης θα πέσει στο κενό!
Η γραφειοκρατία του χαρτιού θα μετατραπεί σε… ηλεκτρονική γραφειοκρατία.
Είναι καιρός πια να πρυτανεύσει η λογική της απλούστευσης. Όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της οικονομίας αλλά και γιατί με την απλούστευση καταπολεμείται αποτελεσματικά η διαφθορά.
Η γραφειοκρατία και η πολυνομία είναι συγγενείς πρώτου βαθμού. Η μία βοηθάει… στοργικά την άλλη.
* * * * *
Το ελληνικό κράτος δεν προνοεί. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ενεργεί μετά το γεγονός.
Επίσης ο τρόπος λειτουργίας του είναι αναποτελεσματικός για τους λόγους που προανάφερα. Δεν μπορεί να φέρει σε πέρας το έργο που είναι επιφορτισμένο. Επιδεικνύει μια απερίγραπτη ανικανότητα γιατί η πολυνομία «δένει τα χέρια» των λειτουργών του οι οποίοι φοβούνται δικαιολογημένα να πάρουν πρωτοβουλίες. Και στο τσουβάλι των δεινών στρογγυλοκάθεται η ατιμωρησία, ιδίως των πολιτικών!
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, μέσα σε αυτό το απερίγραπτο αλαλούμ, είναι αδύνατο να προσελκύσουμε ξένους επενδυτές.
Λόγω της δημοσιογραφικής μου πορείας στο εξωτερικό είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι οι ομογενείς θα μπορούσαν να επενδύσουν πολύ μεγαλύτερα ποσά στην Ελλάδα (και όχι απλά να φτιάχνουν ένα σπιτάκι για να έρχονται διακοπές) αν βέβαια το επενδυτικό περιβάλλον ενέπνεε εμπιστοσύνη…
Ένα ακόμα θέμα που προβληματίζει οποιονδήποτε ξένο επενδυτή είναι το γεγονός ότι τα πάντα στην Ελλάδα κινούνται με την ταχύτητα μιας χελώνας με… ειδικές ανάγκες! Ότι παίρνει μερικά λεπτά στις προηγμένες χώρες στην Ελλάδα χρειάζονται εβδομάδες ή ακόμα και μήνες!
Αρκεί να πω ότι στη Σιγκαπούρη, για παράδειγμα, μια εταιρεία στήνεται ηλεκτρονικά σε 15 περίπου λεπτά! Για να ιδρύσεις μια εταιρεία στην Ελλάδα χρειάζεσαι να τρέχεις για εβδομάδες, έχοντας δίπλα σου λογιστές και δικηγόρους, και ανάμεσα στα άλλα πρέπει να αποδείξεις ότι η μάνα σου είναι… γυναίκα και εσύ δεν είσαι… ελέφαντας!
Για το βραδυκίνητο του ελληνικού δημόσιου να αναφέρω ότι 7 χρόνια και έξη μήνες από τους ισχυρούς σεισμούς του 2014 παραμένουν στις θέσεις τους οι κατεδαφιστέες λαϊκές κατοικίες στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς και μόλις πριν λίγο καιρό λήφθηκε η απόφαση κατεδάφισης. Επίσημα χείλη μου είπαν ότι οι μπουλντόζες θα πιάσουν δουλειά το Σεπτέμβριο. Να το δω και να μην το πιστέψω.
Επίσης, για χρόνια και χρόνια (κοντά είκοσι αν θυμάμαι καλά) το έκτρωμα του παλιού κτηρίου της αστυνομίας στο Αργοστόλι εξακολουθεί να στέκεται μνημείο της ανικανότητας των αρμοδίων να βρουν λύση!
Με το θέμα αυτό ασχολήθηκα με δόση χιούμορ γράφοντας, προχθές, τα ακόλουθα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης:
Μετά από δεκαετίες ανείπωτου αίσχους που αμαύρωνε την εικόνα της πόλης, θα φτιαχτεί, λένε οι πληροφορίες, το κτήριο της Αστυνομίας στο Αργοστόλι!
Δεν μπορώ, δεν αντέχω, ζαλίζομαι με τις ταχύτητες που κινείται το ελληνικό δημόσιο.
Φέρτε γρήγορα γιατρό, χάνομαι. Ένα ισχυρό παυσίπονο, ένα αντιζαλιστικό τέλος πάντων. Σας παρακαλώ, σας ικετεύω, κάντε κάτι!
Όμως το θέμα είναι αδύνατο να εξαντληθεί με τούτο το σημείωμα γι’ αυτό θα επανέλθω την άλλη εβδομάδα.
Γιώργος Μεσσάρης
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το παλιό κτήριο της αστυνομίας στο Αργοστόλι. Το γεγονός ότι βρίσκεται σε σημείο όπου το βλέπουν όλοι οι τουρίστες που επισκέπτονται την πόλη άφησε ασυγκίνητους τους αρμόδιους για 15-20 χρόνια! Τώρα λένε ορισμένες πληροφορίες ότι θα βρεθεί λύση. (ΦΩΤΟ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΣΣΑΡΗΣ).
