Σε καιρούς δύσκολους που ο φόβος της πανδημίας έχει απλωθεί σ’ όλον τον πλανήτη, κινδυνεύουμε να απομονωθούμε χάνοντας την επαφή μας με τους συνανθρώπους μας και μαζί τους να γιορτάσουμε το καλοκαίρι, να χορέψουμε, να γελάσουμε, να χαρούμε τις όμορφες μέρες του.
Ας αντισταθούμε με πολιτισμό που είναι διέξοδος και συνάμα δυνατό εργαλείο προσφέροντάς μας γνώση, ψυχαγωγία, μύηση στην παράδοση και την ιστορία του τόπου μας.
Όμορφες εκδηλώσεις με περιεχόμενο την ιστορία των χωριών μας, αυτό το δύσκολο καλοκαίρι, έχει οργανώσει Το Αυτοτελές Τμήμα Πολιτισμού του Δήμου Ληξουρίου μέσω του αντιδημάρχου Ληξουρίου, Γεράσιμου Σωτ. Γαλανού, με τη στήριξη των Προέδρων των Κοινοτήτων (Ριφίου, Δαμουλιανάτων, Σκινέως- Βλιχάτων, Καμιναράτων) και των Πολιτιστικών Συλλόγων, δίνοντας μια ανάσα κινητικότητας και χαράς στους μόνιμους κατοίκους αλλά και στους παραθεριστές.
Τηρουμένων όλων των υγειονομικών μέτρων που έχει επιβάλει η πολιτεία, πραγματοποιήθηκε στις 2 Αυγούστου στα Δαμουλιανάτα, η συγκινητική εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη των δασκάλων που δίδαξαν στο σχολείο, από την ίδρυσή του έως την εγκατάλειψή του.
Με την εισήγησή της η εκπαιδευτικός Μαριολένη Νεοφύτου, έδωσε το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, πώς διαμορφώθηκε το εκπαιδευτικό πλαίσιο της χώρας μας (αιτίες, ιδεολογικό κλίμα) και σκιαγράφησε την μορφή του Έλληνα δασκάλου, ο οποίος μέσα σε αντίξοες συνθήκες είχε αναλάβει την αγωγή και την εκπαίδευση των μαθητών.
Οι δάσκαλοι των περασμένων δεκαετιών έχουν αφήσει μια μορφή μαύρης εικόνας στα παιδιά εξαιτίας της αυστηρότητάς τους. Αν μελετήσουμε όμως το αυταρχικό και αντιεκπαιδευτικό κλίμα της εποχής που είχε ως κύρια χαρακτηριστικά τον φόβο και την τιμωρία, τις ασφυκτικές δημοσιοϋπαλληλικές επιταγές, τον ιδεολογικό έλεγχο των εκπαιδευτικών και την αυστηρότητα των επιθεωρητών, μάλλον ο δάσκαλος ήταν και θύτης αυτού του κλίματος ως προς τα παιδιά και θύμα ο ίδιος.
Γενικότερα ο δάσκαλος είχε κοινωνικό κύρος εισέπραττε γενναιόδωρα την αγάπη και τον σεβασμό των γονέων, αναγνωρίζοντας την αξία της μόρφωσης ως εισιτήριο εξόδου των παιδιών τους από την σκληρή χειρωνακτική εργασία και την εκμετάλλευση των ισχυρών, οδηγώντας τα σε ένα φωτεινό μέλλον. Τελικά αποτιμώντας το έργο των δασκάλων από τα αποτελέσματά του κρίνεται ως δημιουργικό, μορφωτικό, έργο εθνικό γιατί συνέργησε στα μέγιστα στην έξοδο της χώρας από τη φτώχεια και την υπανάπτυξη.
Στο κύριο θέμα του αφιερώματος ο Γεράσιμος Γαλανός, μέσα από ιστορικά έγγραφα παρουσίασε την ιστορία του σχολείου αναφέροντας και όλους εκείνους που συνέβαλαν και βοήθησαν να στηθεί και να λειτουργήσει σε χρόνια πέτρινα και σκληρά.
Μνημονεύτηκαν όλοι οι δάσκαλοι, οι περισσότεροι είχαν καταγωγή από τα Δαμουλιανάτα, αναφερόμενος στο διδακτικό και παιδαγωγικό τους έργο μέσα από υπηρεσιακά έγγραφα αξιολόγησής τους. Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό συμπλήρωνε την εικόνα για τη μνήμη αυτών των αγωνιστών της εκπαίδευσης.
Συγκινητικές ήταν οι αφηγήσεις των παρισταμένων με μνήμες από τα σχολικά τους χρόνια και τις θύμησες των δασκάλων τους. Όπως τόνισε ο Γεράσιμος Γαλανός, η αγάπη για τον τόπο μας δεν εκφράζεται με ωραία λόγια και συναισθήματα, αλλά με πράξεις και έργα που τιμούν τη μνήμη των ανθρώπων μας που πρόσφεραν στο κοινωνικό σύνολο και συνέβαλαν στην πρόοδο και την ευημερία μας.
Η βραδιά έκλεισε με κέρασμα του πολιτιστικού Συλλόγου του Χωριού, τη γευστικότατη, παραδοσιακή ριγανάδα και γλυκόπιοτο κρασί.
Συγχαρητήρια στον αντιδήμαρχό μας, Γεράσιμο Γαλανό που ως κινητήριος δύναμη μας έβγαλε από την απραξία και μας παρέσυρε σε πράξεις που ενισχύουν τη συλλογική μνήμη, ενεργοποιούν τη σκέψη και δυναμώνουν τη θέλησή μας για αντίσταση σε ότι μας καθηλώνει και μας αδρανοποιεί.
Πολλά μπράβο και στον Πρόεδρο του χωριού, Νικόλα Ζαφειράτο, καθώς και στους προέδρους των Πολιτιστικών μας Συλλόγων, Σπυράγγελο Τζουγανάτο και Γεράσιμο Ζαφειράτο για το δημιουργικό, συνεργατικό κλίμα που τους διέπει και το θετικό πνεύμα τους σε δυνατές προκλήσεις, με σκοπό την ποιοτική καθημερινότητά μας.
Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν με επιτυχία ανάλογες εκδηλώσεις για τα χωριά Ρίφι με θέμα «Ιστορία του κάστρου του Αγίου Γεωργίου Ριφίου και της ευρύτερης περιοχής», στο χωριό Σκινιά με θέμα «Η ιστορία του ιερού ναού της Παναγίας της Χρυσοσκινιώτισσας» και στα χωριά Καμιναράτα και Βλιχάτα «Η ιστορία του Δημοτικού Σχολείου Καμιναράτων» και αντίστοιχα «Η ιστορία του Δημοτικού σχολείου Βλιχάτων».
Τους ευχαριστούμε πολύ.
ΜΑΡΙΟΛΕΝΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ
