Γράφει ο Ανδρέας Κωνσταντάτος
Πάνω από 12000 γιατροί έφυγαν από την Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης και αναζήτησαν με επιτυχία δουλειές, σε άλλες χώρες κυρίως της Ευρώπης, μας ενημερώνει ο ΙΣΑ.
Συνολικά όμως υπολογίζεται πως πάνω από 500 000 νέοι πτυχιούχοι η μη, έφυγαν από τη χώρα μας, στη μεγαλύτερη μεταναστευτική ροή από τη δεκαετία του 50. Και το χειρότερο είναι πως τέσσερις στους δέκα, σύμφωνα με έρευνα, ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους και δεν θέλουν να επιστρέψουν σε μια χώρα που βασιλεύει η οικονομική κρίση και η αβεβαιότητα, σε σχέση με τις προοπτικές που υπάρχουν σε άλλες χώρες.
Τι μας λένε οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες νέοι που έφυγαν για να αναζητήσουν αλλού δουλειές και προοπτική; Ότι πέραν από την οικονομική κρίση, την έλλειψη προοπτικής, τους διώχνει η αναξιοκρατία, η διαφθορά και η αβεβαιότητα.
Και γι αυτά, δεν έχει γίνει τίποτε στα χρόνια των μνημονίων.
Την τελευταία περίοδο μάλιστα οι κρυφοί διορισμοί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχουν αυξηθεί και οι “ημέτεροι” καταλαμβάνουν τις καλύτερα αμειβόμενες θέσεις με κυβερνητική εντολή. Μάλιστα επειδή η ζήτηση από κομματικούς φίλους, για μια θέση στο δημόσιο είναι αυξημένη, η κυβέρνηση δημιούργησε νέες διευθύνσεις προκειμένου να τους βολέψει. Υπολογίζονται σε δεκάδες χιλιάδες τα κομματικά στελέχη και οι φίλοι που έχουν διορίσει στο δημόσιο σε καλές θέσεις.
Στον ιδιωτικό τομέα, οι μισθοί πείνας, οι ελαστικές μορφές εργασίας και η πολύμηνη καθυστέρηση πληρωμής ακόμη και αυτών των χαμηλών αποδοχών, από ορισμένους επιχειρηματίες, δημιουργούν εργασιακή ζούγκλα, που δεν αποτελεί ελκυστική επιλογή για κάποιον να παραμένει στη χώρα.
Το ζήτημα είναι πως όλοι επισημαίνουν το πρόβλημα ,της μεγάλης φυγής, αλλά ουδείς ασχολείται πραγματικά με αυτό. Δηλαδή να δημιουργήσει ένα πλαίσιο πολιτικών, ώστε σταδιακά να μειωθεί η ροή προς το εξωτερικό και ταυτόχρονα να υπάρξουν κίνητρα επιστροφής στη χώρα, όσων θελήσουν να εργαστούν εδώ, έστω και με χαμηλότερες αμοιβές.
Νομίζω πως βολεύονται κάποιοι, με την φυγή των νέων από την Ελλάδα, ίσως γιατί μπορούν να ισχυριστούν ότι μείωσαν την ανεργία, ίσως γιατί αποφεύγουν περαιτέρω πιέσεις για απασχόληση και διορισμούς. Όμως 500 000 νέοι Έλληνες,που αποτελούν σχεδόν το 5 % του πληθυσμού της χώρας , και που μπορεί να μην επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αποτελεί το μεγαλύτερο οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα της πολιτείας. Και γι αυτό το μείζον για την επιβίωση της χώρας πρόβλημα δεν έχει υπάρξει, ούτε μια συνεδρίαση υπουργικού συμβουλίου, ούτε μια σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, ούτε μια επιτροπή για να συζητήσει πολιτικές αντιμετώπισης του.
Απλά η κυβέρνηση, τους κουνάει το μαντήλι
