Η είδηση από την εφημερίδα “Ο Νέος Ριζοσπάστης” της 19ης Δεκεμβρίου 1933. Στα χρόνια, δηλαδή, της αβασίλευτης Δεύτερης Ελληνικής Δημοκρατίας, με κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη του Λαϊκού Κόμματος, μετά την πύρρειο νίκη (σε έδρες) του αντιβενιζελικού συνασπισμού στις εκλογές του 1933, και το αποτυχημένο κίνημα του Νικολάου Πλαστήρα, μία μέρα μετά τις εκλογές. Ο “Νέος Ριζοσπάστης’ όπως και σήμερα ήταν όργανο του ΚΚΕ, που κι αυτό είχε συμμετάσχει στις εκλογές με Γ.Γ. τον Νίκο Ζαχαριάδη, χωρίς επιτυχία (4,64% και κανέναν βουλευτή).
Την ίδια εποχή (Μάρτιος 1933), στην Ευρώπη, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ κερδίζει τις εκλογές στη Γερμανία με 43,9% – μέχρι το τέλος του μήνα ο Χίτλερ θα έχει εξασφαλίσει, με ψήφους δυστυχώς, του κοινοβουλίου, το δικαίωμα η κυβέρνησή του και ο ίδιος να θεσπίζουν νόμους χωρίς την έγκριση του κοινοβουλίου. Είναι πλέον δικτάτορας, το τρίτο Ράιχ έχει ξεκινήσει τη μαύρη πορεία του, και μέσα σε λίγους μήνες, ιδρύεται το Νταχάου, “περνούν” οι νόμοι που απαγορεύουν την άσκηση επαγγέλματος στους “Μη Άρειους” και την “στείρωση λόγω ευγονικής”, έχουν αρχίσει οι πυρπολήσεις των βιβλίων, έχει ιδρυθεί η Γκεστάπο, και η σβάστικα κυματίζει στη χώρα του Γκαίτε και του Σίλλερ.
Τί σχέση έχουν αυτά με το μικρό μας Αργοστόλι; Είμαστε στον Δεκέμβρη του 1933 (η ανταπόκριση από “Έναν Εργάτη” έχει ημερομηνία 14/12) και στους δρόμους της πόλης του Αργοστολίου εμφανίζονται “φασιστικά σήματα”. Η εφημερίδα καταγγέλλει ότι οι οπαδοί του φασισμού που τα έφτιαξαν, είχαν προμηθευτεί τις μπογιές και τα πινέλα από τον διοικητή της Χωροφυλακής Ορφανουδάκη.
Το γεγονός δεν αφήνει ασυγκίνητους τους Αργοστολιώτες. Οι τοπικές ομάδες “Αντιφασιστικής Δράσης” και “Εργατική Βοήθεια” οργανώνουν συνεργεία που σπεύδουν να σβήσουν τα συνθήματα από τους δρόμους και στη θέση τους να γράψουν συνθήματα όπως “Κάτω ο Πόλεμος”, “Κάτω ο φασισμός”. Η αστυνομία συλλαμβάνει τέσσερις νεαρούς εργάτες. Το όνομα του ενός εξ αυτών είναι πολύ γνωστό για τη μετέπειτα δράση του στο κομμουνιστικό κόμμα: Αντώνης Αμπατιέλος. Οι υπόλοιποι είναι οι Δ. Κορνελάτος, Γ. Στεφανίτσης και Μαζαράκης, οι οποίοι, σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα υφίστανται το βασανιστήριο της φάλαγγας και χτυπιούνται “κανιβαλικά”, ενώ, κατά το συνήθως συμβαίνον, δεν τους επιτρέπεται η επικοινωνία με δικηγόρο.
Και πάλι οι εργάτες κινητοποιούνται. 25 οικογένειες εργατών πηγαίνουν στον τοπικό εισαγγελέα και του ζητούν να απελευθερώσει τους νεαρούς. Ο εισαγγελέας τους αποφυλακίζει, αφού τους έχει παραπέμψει σε δίκη για τις 12 Ιανουαρίου 1934.
Η φάλαγγα, συνεχή χτυπήματα στα πέλματα του θύματος που ήταν δεμένο με τα πόδια ψηλά σε ένα μακρύ και χοντρό ξύλο, που μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο του θύματος, ήταν ένα βασανιστήριο που συναντάμε στην οθωμανική εποχή, αλλά αξιοποιήθηκε δεόντως τόσο από τη ναζιστική Γερμανία όσο και από τα καθ’ ημάς δικτατορικά καθεστώτα. Τον 19ο αιώνα φαίνεται πως το χρησιμοποιούσαν και ως σωφρονιστικό μέτρο…. στα σχολεία.
Ίσως η είδηση “μουτζουρώνει” λίγο την ειδυλλιακή εικόνα της προσεισμικής Κεφαλονιάς. Είναι όμως αξιοσημείωτο το πώς ο ναζισμός (που είχε ήδη δώσει αποχρώσες ενδείξεις για το πραγματικό του πρόσωπο) έβρισκε θιασώτες στη μικρή μας πόλη, και θύλακες στη διοίκηση ενός κατά τα άλλα δημοκρατικού καθεστώτος… Αλλά αξιοσημείωτα είναι και τα αντανακλαστικά των προοδευτικών πολιτών του Αργοστολίου, οι οποίοι όμως υπέστησαν τη σκληρότητα της εξουσίας. Και αν έχουν κάποια αξία αυτές οι παλιές ειδήσεις, είναι για να μας θυμίζουν ότι οι δημοκρατικοί πολίτες πρέπει να είναι σε εγρήγορση, καθώς το αυγό του φιδιού επωάζεται και το φίδι ξεπετάγεται από το τσόφλι σε ανύποπτο τόπο και χρόνο…
Πηγή: ionica.gr
