Γνωριστήκαμε στα στενά και άχρωμα γραφεία των εκπαιδευτηρίων της πόλης μας και αναπτύχθηκαν μεταξύ μας ειλικρινή συναισθήματα συναδελφικότητας, φιλίας και αγάπης  που σφυρηλατήθηκαν στο χρόνο και θα διαρκέσουν, όσο η μνήμη παραμένει ανθηρή.

Λυγερόκορμη, με περήφανη κορμοστασιά, κομψή, ευπρεπής, καλοσυνάτη, ευγενική και εύχαρις απέπνεες τον πρωινό αέρα της δημιουργικότητας και της προσφοράς. Όλα γύρω σου ήταν αγαπημένα ,το λειτούργημά μας, οι μαθητές μας, οι συνάδελφοι, όλοι περιμέναμε από σένα να μας μεταδώσεις την αισιόδοξη διάθεσή σου, να μας ακούσεις, να διαμεσολαβήσεις ώστε η σχολική καθημερινότητα να γίνει πιο εποικοδομητική και το λειτούργημά μας να ασκηθεί με αποτελεσματικότητα. Ήσουν ιδιαίτερα ταλαντούχος  σ’ αυτό. Συνδύαζες στη  διδασκαλία την επιστημομονική επάρκεια με τη μεταδοτικότητα και στις σχέσεις σου με τους μαθητές μας την ίση μεταχείριση με τη δικαιοσύνη και την επιείκεια ,προσόντα που σε καθιστούσαν αξιολάτρευτη. Αποτέλεσες υπόδειγμα ευσυνειδησίας, εργατικότητας και ήθους, όχι μόνον ως εκπαιδευτικός αλλά σε όλες σου τις δραστηριότητες. Όταν μοιραζόμαστε τις σκέψεις, τις επιδιώξεις και τις αναζητήσεις μας καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι είχαμε προσεγγίσει την ευδαιμονία, γιατί μπορούσαμε να καμαρώνουμε για την εργασία μας, την οικογένειά μας, τη σχεδόν ανέφελη ζωή μας.

Όταν ήλθε η ώρα της αφυπηρεσίας μας, στις τακτικές μας συναντήσεις εκφράζαμε την αισιόδοξη προσμονή μας για χαρές απ’ τους αγαπημένους μας, τα παιδιά μας, τα εγγονάκια μας….,την ήρεμη ζωή στη θαλπωρή της οικογένειας και της φιλίας. Αγαπημένη μας, ΛΟΥΚΙΑ, τα σχέδιά μας, τα όνειρά μας, οι πόθοι και οι ελπίδες μας κλονίστηκαν ,όταν προέκυψε το πρόβλημα της υγείας σου. Ποιος το περίμενε… Ελπίζαμε πως η συμβολή της επιστήμης, η διάθεσή σου για ζωή και η αγάπη και φροντίδα των οικείων σου θα συνέβαλαν στην αποδρομή του νοσήματος. Δυστυχώς η πραγματικότητα μας διέψευσε…Ο πόνος μας βαρύς και το πένθος πάνδημο. Έφυγες τόσο αναπάντεχα από κοντά μας, δεν φεύγεις όμως από τις καρδιές και τη σκέψη όλων, όσων σε γνωρίσαμε και σ’ αγαπήσαμε.

Εκεί που οι ψυχές αναπαύονται η δική σου θα αγάλλεται για την εξαιρετική οικογένεια που δημιούργησες και τον υποδειγματικό, αλλά σύντομο βίο, που έζησες.

Αλησμόνητη φίλη, θα παραμένεις ανάμεσά μας ως πολύτιμη παρουσία στο νου και την καρδιά μας.

Οι  φίλες σου: Ελένη, Ελένη, Όλγα, Ειρήνη.