Με αφορμή την νεανική παραβατικότητα πραγματοποιήθηκε έκτακτο, διευρυμένο Δημοτικό Συμβούλιο παρουσία του βουλευτή, της αντιπεριφέρειας, πολιτικών παρατάξεων, όλων των φορέων του τόπου και πολιτών, (δυστυχώς δεν το πληροφορήθηκα εγκαίρως). Κατά τη διάρκεια του Συμβουλίου παρουσιάστηκαν πολλές ενδιαφέρουσες απόψεις με τη συνεδρίαση να επικεντρώνεται στην κοινωνική ομάδα των Ρομά.
Η προσωπική μου πεποίθηση συναντά τις απόψεις πολλών ειδικών που υποστηρίζουν ότι αφετηρία των έκνομων αυτών συμπεριφορών αποτελούν μεταξύ άλλων λόγοι όπως η φτώχεια, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, η ενδοοικογενειακή βία, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση των ευπαθών ομάδων. Μάλιστα στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι έκδηλος ο ταξικός χαρακτήρας του προβλήματος. Η «εύκολη» κατηγοριοποίηση και ο άκριτος χαρακτηρισμός των ατόμων γεννά αυτό που αποκαλούμε «περιθώριο». Η περιθωριοποίηση δημιουργεί καταπίεση που με τη σειρά της παράγει βία. Αυτός ο φαύλος κύκλος αναπαράγεται συνήθως από τις μειονότητες, τους μετανάστες, τους κοινωνικά και οικονομικά ευάλωτους. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον τα καταπιεσμένα παιδιά ομαδοποιούνται, αντιδρούν θέλοντας να ξεχωρίσουν με την «μαγκιά» τους και προσπαθούν να επιβληθούν και να διακριθούν, ως οι «ισχυροί» καταφεύγοντας στη βία.
Χωρίς να θέλω να υποκαταστήσω τους ειδικούς, θα ήθελα να προσθέσω ως παράμετρο της επίλυσης του προβλήματος, τη μαγική λέξη ΑΓΑΠΗ και την προέκταση του συναισθήματος αυτού, την αλληλεγγύη, πέραν βέβαια της πρόληψης και της καταστολής. Οι κοινωνικές υπηρεσίες υπηρετούν άριστα το λειτούργημά τους προσφέροντας και εφαρμόζοντας τα προβλεπόμενα από την πολιτεία. Ωστόσο ένας μικρός, ευνομούμενος και ανθρωποκεντρικός δήμος, όπως ο δικός μας χρειάζεται να περιβάλλει τα κοινωνικά του προγράμματα με ευαισθησία προκειμένου να προσδοκά σε κοινωνικά οφέλη. Εξάλλου όταν μιλάμε για μικρά παιδιά, ο μόνος τρόπος για να τα πλησιάσει κανείς είναι μέσω της αγάπης και της αποδοχής.
Σε ότι με αφορά θεωρώ ότι αυτό αποτελεί το κλειδί για τη λύση του προβλήματος. Η θέση μου αυτή δεν συνιστά απλά θεωρητικό σχήμα. Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι κατά την περίοδο δημαρχίας κ. Τσιλιμιδού, η κοινωνική υπηρεσία του τότε Δήμου Αργοστολίου (ΔΕΚΑ.Α) έλαβε διάκριση από το παρατηρητήριο του Ελσίνκι για τη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης στον συνοικισμό και της εκπαίδευσης των Ρομά. Εφαρμόσαμε έπαθλο προαγωγής των παιδιών, χορηγία φροντιστηρίου για εκμάθηση ξένων γλωσσών και πρακτικές για ορθό καταμερισμό των παιδιών σε όλα τα τμήματα του σχολείου, με τη βοήθεια του κ. Μπαγιώτη, πρώην Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Επιπλέον, δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις προκειμένου οι οικογενειάρχες να βρουν δουλειά με σκοπό την ενσωμάτωσή τους στον παραγωγικό ιστό της πόλης. Ακόμη πετύχαμε με τη χορηγία αθλητικού ιματισμού από τον Παναθηναϊκό να νιώσουν αυτά τα παιδιά ισότιμα με τα άλλα.
Κοινός παρονομαστής όλων των ενεργειών μας ήταν η ΑΓΑΠΗ για τον συνάνθρωπο. Άλλωστε, μετά από τόσα χρόνια η επιδοματική πολιτική ως κύριος τρόπος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινότητας των ΡΟΜΑ (οικιστικό πρόβλημα) που εφάρμοσε η επόμενη δημοτική αρχή και η Περιφέρεια, δεν βελτίωσε την κατάσταση, με τα σημερινά αποτελέσματα που είναι φανερά σε όλους μας.
Σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, είναι επιβεβλημένη η επίλυση των προβλημάτων των ευάλωτων ομάδων με περισσή φροντίδα, αγάπη, αλληλεγγύη και έργα που να στοχεύουν στην υποστήριξη για την ομαλή ένταξή τους στον κοινωνικό μας ιστό.
Αντώνης Λουβερδής
