Χωρίς τόλμη και αποφασιστικότητα, χειρίστηκε και χειρίζεται τον κίνδυνο από την επιδημία του κοροναϊού, η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Λειτουργεί και διαχειρίζεται κρίσιμες καταστάσεις που αφορούν την υγεία των πιστών, του εκκλησιάσματος, με αντιλήψεις, που δεν ταιριάζουν στη σύγχρονη εποχή.
Ακόμα και χθες παρά την ενημέρωση, που είχε από τον επικεφαλής της επιτροπής κατά του κοροναϊου, κ Τσιόδρα, για τους κινδύνους μετάδοσης του ιού στις εκκλησιές, παρά τις πιέσεις, τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης, την αυξανόμενη με ραγδαίους ρυθμούς, πορεία της νόσου, δεν έδειξε αποφασιστικότητα για να σταματήσει τις κυριακάτικες λειτουργίες.
Αποδέχτηκε τον κίνδυνο για τους πιστούς, ανέθεσε σ αυτούς την ευθύνη της παρουσίας τους και της προστασίας τους, αλλά κράτησε ανοικτές, τις εκκλησίες για λειτουργίας μιας ώρας. Μια απόφαση που εμπεριέχει παραλογισμό, αφού δεν προστατεύει τους πιστούς ο περιορισμός του χρόνου, από δυο σε μια ώρα της λειτουργίας, εκτός και αν η Ιεραρχία έχει τις δικές επιστημονικές έρευνες… Οι ιεράρχες έχασαν την ευκαιρία να στοιχηθούν με το παρόν, να στοιχηθούν με την πλειοψηφία της κοινής γνώμης και με την κοινή λογική. Δεν μπόρεσαν για θρησκευτικούς, πνευματικούς λόγους η για άλλους λόγους, που δεν μπορώ καν να φανταστώ, να λάβουν μέτρα, ανάλογα με αυτά που έλαβε η πολιτεία σε όλους τους άλλους χώρους για τις συναθροίσεις πολιτών.
Δυστυχώς την Εκκλησία της Ελλάδος, την ιεραρχία της δηλαδή- γιατί οι περισσότεροι πιστοί έχουν αντιληφτεί τον κίνδυνο- την ξεπέρασε ακόμα και ο Ερντογάν, που με 45 κρούσματα έκλεισε όλα τα τεμένη της χώρας, την ξεπέρασε η συντηρητικότατη Σαουδική Αραβία που έλαβε νωρίς μέτρα, την ξεπέρασε η καθολική δύση, ακόμα και η Ιεραρχία της Κρήτης.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως πιστεύουν πως «η πίστη σώζει» πέραν από ψυχές και από ασθένειες;.
Όχι, γιατί αν το πίστευαν, οι ιεράρχες δεν θα έτρεχαν στα καλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία, στους καλύτερους και πιο ακριβοπληρωμένους γιατρούς, σε περίπτωση ασθένειας τους η απλά αδιαθεσίας τους.
Απλά δεν τόλμησαν να πάρουν, οι ίδιοι την απόφαση να κλείσουν τις εκκλησιές. Πέταξαν το μπαλάκι στην κυβέρνηση, που τελικά κάτω από την πίεση, της περαιτέρω μετάδοσης της ασθένειας, πήρε τη σωστή απόφαση να σταματήσει τις λειτουργίες. Αλλά και η κυβέρνηση δεν είναι άμοιρη των ευθυνών για την καθυστέρηση λήψης αυτής της απόφασης.
Πίεζε την Εκκλησία να πάρει τις σκληρές αποφάσεις, στα του οίκου της, για να μην εισπράξει το πολιτικό κόστος, αλλά εις μάτην. Παίχτηκε η …κολοκυθιά για λίγες μέρες και από τις δυο πλευρές με κίνδυνο την υγεία των πιστών πολιτών.
Και μια ιστορική υπενθύμιση. Όταν τον 17ο και 18ο αιώνα, στο βενετοκρατούμενο Ιόνιο ενέσκηψαν οι λοιμοί της πανώλης, οι Βενετοί έβαλαν σε καραντίνα όλα τα νησιά. Όπως γράφει στο βιβλίο της «Το κακό οδεύει έρποντας», η καθηγήτρια Ιστορίας Κατερίνα Κωνσταντινίδου, σταμάτησαν ακόμα και οι λιτανείες.
«Φυσικά, ταβέρνες και καπηλειά είναι κλειστά, γιορτές δεν πραγματοποιούνται, ούτε και λιτανείες, αν και μερικοί αψηφούν τις οδηγίες».
Τρεις – τέσσερις αιώνες αργότερα και δεν μάθαμε ακόμα…
