Η Ελλάδα ζει πάλι σε μια νέα κρίση. Η υγειονομική κρίση μετατράπηκε σε οικονομική, σε κοινωνική και τώρα κινδυνεύει να συμπαρασύρει την πολιτική σταθερότητα της χώρας.

Εκμεταλλευόμενες την κούραση των πολιτών απ τα μέτρα, την προσωπική «ασφυξία» από την περιστολή βασικών ελευθεριών, την κοινωνική απομόνωση, καταστάσεις που βιώνουν πιο έντονα οι νέοι άνθρωποι, πολιτικές δυνάμεις κατεβαίνουν στο δρόμο, κατά της κυβέρνησης με το πρόσχημα της αδυναμίας αντιμετώπισης της πανδημίας και της «αστυνομοκρατίας».

Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες έχουν εμφανιστεί τέτοια φαινόμενα, άρνησης της πανδημίας, ξεσπάσματος κατά των μέτρων, χουλιγκανισμού και βανδαλισμών. Υπήρξαν σε Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ιταλία κ.ά., μεγάλες διαδηλώσεις και σκληρότατες συγκρούσεις με την αστυνομία.

Στην Ελλάδα αυτές οι διαδηλώσεις, τυγχάνουν της στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τον πιο επίσημο τρόπο ύστερα από την περιβόητη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα, ότι παίρνει πάνω του το ρίσκο της μετάδοσης του κορωνοϊού στις συγκεντρώσεις.
Με λίγα λόγια ο κ. Αλέξης Τσίπρας μας διαβεβαίωσε, πως αυτή τη στιγμή, που τα νοσοκομεία είναι γεμάτα και πεθαίνουν καθημερινά δεκάδες συμπολίτες μας, πρωτεύει γι αυτόν, η ελευθερία του «συνέρχεσθαι» και παρά η υγεία των πολιτών.
Για πολλούς αυτή η στάση του, αποκαλύπτει τη φτώχια των αντιπολιτευτικών επιχειρημάτων του, την έλλειψη σαφούς στρατηγικής , κυρίως όμως τη δύσκολη θέση που βρίσκεται.

Ακολουθεί μονότονα από τα μαθητικά του χρόνια, την ίδια τακτική, την τακτική του πεζοδρομίου. Αδυνατεί να την αλλάξει, αδυνατεί να προσαρμοστεί, όπως έκανε ο ευφυής Ανδρέας Παπανδρέου το 1993.

Κατεβάζει στους δρόμους τους συντρόφους του, «καπελώνει» όλες τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, εξαφανίζει το ΚΚΕ, το «Μέρα 25» και μαζί με αναρχικούς, μπαχαλάκηδες, μετανάστες, χούλιγκαν των γηπέδων, φίλους Κουφοντίνα και κάθε λογής «νέο αγανακτισμένο», δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα, προκειμένου να πλήξει την κυβέρνηση, την οποία κατηγορεί από την πρώτη μέρα, για αστυνομοκρατία, μια κατηγορία που αρχίζει και βρίσκει απήχηση στην κοινωνία.

Για να «χτιστεί» μια τέτοια κατηγορία και να την αποδεχθεί, η κοινή γνώμη, πρέπει να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις, κάποια γεγονότα. Να υπάρχουν απανωτές διαδηλώσεις, να προκληθούν επεισόδια, να υπάρξει βία στους δρόμους και να βρεθούν ένας δυο ανόητοι αστυνομικοί, να δείρουν πολίτες.

Όντως όμως έχει ο ΣΥΡΙΖΑ σχέση με τις διαδηλώσεις και το βία στους δρόμους;Αν πάμε λίγα χρόνια πίσω θα δούμε …παραδόξως ότι η βία στους δρόμους αυξάνεται όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιπολίτευση και μειώνεται όταν βρίσκεται στην κυβέρνηση.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις πορείες.
Με βάση στοιχεία της Eurostat που δημοσιεύτηκαν στο liberal.gr παρατηρήθηκε, αύξηση βίας ,βανδαλισμών και εγκληματικότητας, κατά 20,1% το 2011 και το 2012, 19% το 2013 και 16,1 το 2014.
Μόλις αναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τα ποσοστά βίας μειώνονται στο
12,8 το 2015, 11,8 το 2016 ,13,8 το 2017 και 13,5 το 2018 , και αυξάνονται ξανά από το 2019.
Ανάλογη πορεία έχουν οι διαδηλώσεις και οι συγκεντρώσεις στους δρόμους , σύμφωνα με στοιχεία της ΓΑΔΑ .
Ενώ τα έτη 2010- 2014 κυμαίνονταν από 6500 έως 11 000 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μειώνονταν σταθερά, με χαμηλότερο αριθμό, το 2017 που έπεσαν κάτω από τις 2000.

Τι συμβαίνει;

Η ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε άριστος, στον τομέα της αστυνόμευσης και της επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων, ή ο ίδιος και ο πρόεδρος του, προκαλούν και στηρίζουν κάθε διαδήλωση, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση, δείχνοντας παράλληλα ανοικτή ανοχή στη βία και στους βανδαλισμούς, καθε αριστεριστή και χούλιγκαν.

Γιατί ξανά στους δρόμους τώρα;

Πρώτα από όλα γιατί υπήρξαν γεγονότα, όπως ο νόμος για την αστυνόμευση στα ΑΕΙ, η απεργία πείνας του Κουφοντίνα και η ασφυξία από τα μέτρα κατά του κορωνοϊού, που ξεσήκωσαν «συγγενικές» ιδεολογικά ομάδες, που έσπευσε να οικειοποιηθεί.
Και δεύτερο και κυριότερο γιατί , ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, βρίσκεται μπροστά σ’ ένα πολιτικό και προσωπικό αδιέξοδο.
Γνωρίζει πόσο δύσκολο είναι να κερδίσει τις διπλές επόμενες εκλογές, με την φτωχή αντιπολιτευτική του τακτική.
Ρίχνει λοιπόν όλα τα χαρτιά του, στους …δρόμους για να διχάσει , να πολώσει μήπως και δημιουργήσει αντιδεξιές συμμαχίες, στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση που θα διεξαχθεί με την απλή αναλογική.
Πιστεύει πως αν δημιουργήσει συνθήκες 2015, υπάρχει μια πιθανότητα, να μπλοκάρει μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα χάσει και τη εκλογική αναμέτρηση με την απλή αναλογική και αυτή που θα ακολουθήσει με την ενισχυμένη και θα καταστεί έτσι, ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός, που θα έχει ηττηθεί σε πέντε συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.
Αυτό καθοδηγεί και τις κινήσεις του. Το πολιτικό του μέλλον. Θα τον αντέξουν στο κόμμα , ως πρόεδρο, μετά από πέντε απανωτές ήττες;