Το πρόβλημα της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είναι μόνο η έκρηξη της ακρίβειας, είναι κυρίως η διάρκεια της.
Αλλιώς ο καταναλωτής μπορεί να υπομείνει μια παροδική αύξηση στο ηλεκτρικό ρεύμα και τα καύσιμα για ένα τετράμηνο, αλλιώς θα αντιδράσει αν νιώσει πως η ακρίβεια θα συνεχιστεί αμείωτη στο χρόνο, στερώντας κάθε μήνα ένα σημαντικό ποσό από το εισόδημα του.
Η μείωση εν προκειμένω του εισοδήματος του, απο τις αυξήσεις, δεν καλύπτεται εξ ολοκλήρου από τις κρατικές επιδοτήσεις, τις εκπτώσεις και την επιταγή ακρίβειας. Ο πληθωρισμός που φτάνει στο 6% “τρώει” ακόμα περισσότερο το εισόδημα και ένα μεγάλο τμήμα των καταναλωτών δεν καλύπτεται από τα μέτρα, όπως της επιδότησης των καυσίμων. Κυρίως δεν καλύπτεται η μεσαία τάξη, στην οποία η κυβέρνηση ακουμπά τις πολιτικές της ελπίδες για τη στήριξη της, στις εκλογές.
Η φράση του πρωθυπουργού στο φόρουμ του Οικονομικού Ταχυδρόμου ότι “εγώ είμαι ο πρώτος που δεν φανταζόμουν πριν από 30 μήνες ότι θα έπρεπε συνέχεια να διαχειριζόμαστε κρίσεις”, δείχνει και το όριο που έχει φτάσει το κυβερνητικό επιτελείο. Συνεχώς πρέπει να αναζητά εθνικές λύσεις σε παγκόσμια προβλήματα (πανδημία, ενεργειακή κρίση, πόλεμος) που έχουν σοβαρότατες επιπτώσεις στη χώρα μας και ταυτόχρονα να επιχειρεί να συντονιστεί με τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.
Αυτή η άσκηση ισορροπίας, ανιχνεύεται και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Σταδιακά επιβεβαιώνουν μια μικρή αλλά σταθερή μείωση του ποσοστού της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου. Μόνο που οι απώλειες της δεν μεταφέρονται στα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, ως κέρδη.
Αντίθετα οι δυσαρεστημένοι από την ακρίβεια και την πολιτική της κυβέρνησης, φαίνεται να περιμένουν τις εξελίξεις πριν τοποθετηθούν τελικά στις προσεχείς εκλογές. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσφέρει λύσεις τις οποίες η μεσαία τάξη μπορεί να κρίνει λογικές και εφικτές ενώ το ΚΙΝΑΛ φαίνεται ως ένα κόμμα που μπορεί να εισπράξει τη δυσαρέσκεια μόνο ως τιμωρητική ψήφο προς τη ΝΔ.
Όσο διαρκεί η κρίση, τόσο οι απώλειες θα διευρύνονται. Όσα επιδόματα και αν χορηγηθούν – στο πλαίσιο της δημοσιονομικής πολιτικής- δεν μπορούν να καλύψουν τις απώλειες εισοδήματος, ούτε όλο το φάσμα των καταναλωτών.
Ο κ. Μητσοτάκης παλεύει με το χρόνο περισσότερο από την ένταση της κρίσης. Στο επιτελείο του το γνωρίζουν, γι’ αυτό και ο ίδιος παίζει πια στο ταμπλό της πολιτικής σταθερότητας σ’ έναν ασταθή κόσμο..
Μόνο που οι πολιτικές του, δεν διαθέτουν αρκετούς σοβαρούς πολλαπλασιαστές στα Μέσα Ενημέρωσης.
Υπουργοί είτε αδύναμοι στην επικοινωνία, είτε πολύ ομιλητικοί περί πάντων, αδυνατούν να εστιάσουν σε συγκεκριμένα προβλήματα και να εξηγήσουν στους πολίτες την πραγματικότητα που ζει η χώρα. Τους αφήνουν να παρασύρονται από κόμματα… των λεφτόδεντρων και τον άκρατο λαϊκισμό που πάντοτε φυτρώνει στις κρίσεις.
Από την άλλη στελέχη της κυβέρνησης, φαίνεται να νιώθουν ξεκομμένοι από το Μαξίμου και από την παραγωγή πολιτικής.
Ο χρόνος είναι πια το πιο πολύτιμο εργαλείο, που χρειάζεται ο κ Μητσοτάκης. Χρόνος για να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις του πολέμου, χρόνος για να αποκτήσει νέα αρμονία και δυναμική το κυβερνητικό σχήμα.
Μόνο που τώρα είναι πολύ περιορισμένος. Λίγο περισσότερος από 12 μήνες…
Πηγή: afteroffice.gt
