Τα τελευταία δύο χρόνια οι περισσότεροι Έλληνες έχουμε μάθει για τα καλά το όνομα του Στέφανου Τσιτσιπά.

Ο ταλαντούχος συμπατριώτης μας τεννίστας θα διεκδικήσει σήμερα έναν πολύ σημαντικό τίτλο για τον χώρο του αθλήματός του.

Παρών στον τελευταίο του αγώνα στο Λονδίνο ήταν και το πρωθυπουργικό ζεύγος Μητσοτάκη, το οποίο τον συνεχάρη δια ζώσης στα αποδυτήρια, με την σύζυγο του πρωθυπουργού να τον αποκαλεί συνεχώς “παικταρά”!!(το σχετικό βίντεο μπορείτε να το βρείτε εύκολα).

Όλοι χαιρόμαστε γι’ αυτό το παιδί( είναι μόλις 21 ετών) γιατί προβάλει την χώρα μας διεθνώς, ενσαρκώνει αρετές της φυλής μας αλλά ενσαρκώνει και όλους αυτούς που παλεύουν, μοχθούν , στερούνται και κοπιάζουν αγόγγυστα για να καταφέρουν να υλοποιήσουν τα όνειρα και τους στόχους τους.

Ο Τσιτσιπάς ανήκει στους τυχερούς αγωνιστές της ζωής.

Ασχολείται με τον αθλητισμό, μια δραστηριότητα προβεβλημένη από τα ΜΜΕ και άρα ωφελείται κι αυτός από την προβολή.

Λαμβάνει μεγάλη αποδοχή και καταξίωση στα μάτια των περισσοτέρων μας.

Συναναστρέφεται με τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, ακόμα και με τον πρωθυπουργό της χώρας.

Λόγω της φύσης του επαγγέλματός του κερδίζει και αρκετά χρήματα, έχοντας λύσει από πολύ νωρίς το οικονομικό πρόβλημα της ζωής του.

Πολλά μπράβο λοιπόν σε αυτόν τον νεαρό που κάνοντας αυτό που αγαπάει γίνεται διάσημος, πλούσιος και περιζήτητος.

Έτσι δεν θα έπρεπε όμως να συμβαίνει με όλους τους επιτυχημένους επαγγελματίες?

Όσοι είναι κορυφαίοι στον χώρο τους δεν θα έπρεπε να τυγχάνουν προβολής και οικονομικής ευμάρειας.

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ελάχιστοι από εμάς γνωρίζουμε το όνομα του καρδιοχειρουργού που επί 5 ώρες ίδρωνε πάνω από τον ετοιμοθάνατο κ.Τατσόπουλο, προκειμένου να τον επαναφέρει στην ζωή.

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι κανείς δεν γνωρίζει τα ονόματα όλων αυτών των γιατρών που καθημερινά σώζουν συνανθρώπους μας από βέβαιο θάνατο ή ξενυχτάνε δίπλα σε βαρέως πάσχοντες για να τους κρατήσουν στην ζωή.

Είμαι σίγουρος ότι δεν γνωρίζουμε τα ονόματα όλων αυτών που διακινδυνεύουν καθημέρινα την ζωή τους όντας αστυνομικοί, πυροσβέστες, συνοριοφύλακες ή πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας.

Είμαι σίγουρος οτι δεν γνωρίζουμε τα ονόματα όλων αυτών των δασκάλων και καθηγητών που υπηρετούν σε σχολεία της άγονης γραμμής.

Δεν γνωρίζουμε όλους αυτούς τους εξειδικευμένους γνώστες της πληροφορικής που έχουν μετατρέψει τα κινητά μας σε κινητές εγκυκλοπαίδειες και κέντρα πολύπλευρης ψυχαγωγίας.

Δεν γνωρίζουμε τους φαρμακοερευνητές που παλεύουν να μας προσφέρουν με την γνώση τους αποτελεσματικά θεραπευτικά μέσα.

Δεν γνωρίζουμε τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από κατασκευαστικά αριστουργήματα, όπως μηχανικούς, αρχιτέκτονες, γεωλόγους κά που μας έχουν χαρίσει σύγχρονους αυτοκινητόδρομους, γέφυρες, αεροδρόμια, λειτουργικά υπερσύγχρονα κτίρια και σπίτια.

Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν ακούραστα για να ζούμε εμείς άνετα να κινούνται μέσα στην σχεδόν απόλυτη ανωνυμία;

Δεν είναι άδικο η εξειδικευμένη γνώση και ικανότητα να θεωρείται αυτονόητη όταν πρόκειται για την άσκηση της Ιατρικής, της Αρχιτεκτονικής, της Μηχανολογίας ή της Παιδαγωγικής και να θεοποιείται όταν πρόκειται για έναν τενίστα ή ποδοσφαιριστή?

Πόσο θα ήθελα να ζούσα σε μια κοινωνική σύμβαση όπου το ” παικταρά μου” της κ.Μητσοτάκη για τον Τσιτσιπά να γινόταν κάποτε και “γιατράρα μου”, “καθηγητάρα μου”, “μηχανικάρα μου” και εν τέλει “επιστήμονά μου”.

Πόσο θα ήθελα τα ΜΜΕ να ασχολούντο ανά τακτά διαστήματα με απλούς ανθρώπους όλων των επιστημονικών ειδικοτήτων, που προσφέρουν ανεκτίμητες κοινωνικές υπηρεσίες και να τους έβγαζαν έστω και για λίγο από το σκοτάδι της ανωνυμίας, δινοντάς τους την οντότητα που τους αρμόζει.

Η Ελλάδα μπορεί να αγαπάει τον Τσιτσιπά αλλά πρέπει να γνωρίσει και να υποκλιθεί  και στον κ.Λυμπεριάδη (ο καρδιοχειρουργός που έσωσε από βέβαιο θάνατο τον Τατσόπουλο).

Μαρκάτος Αναστάσιος