Ο George Whitmore, υπεύθυνος για τα σχέδια του ανακτόρου, ήταν Βρετανός, μέλος των Βασιλικών Μηχανικών, που έκανε τη θητεία του στην Κέρκυρα ως υπολοχαγός του Maitland. Το γεγονός ότι είχε επίσης υπηρετήσει στη Μάλτα, πιθανόν να τον επηρέασε στην επιλογή του Μαλτέζικου ασβεστόλιθου για την κατασκευή του παλατιού, αλλά και στην απόφασή του να φέρει Μαλτέζους εργάτες για να συμμετάσχουν στο έργο. Ως το 1824 το επιβλητικό κτήριο είχε ολοκληρωθεί. Το στυλ Regency – η τελευταία φάση του Γεωργιανού ρυθμού στην αρχιτεκτονική – ενσωματώνει με απόλυτη κομψότητα μια μακρά σειρά Δωρικών κιόνων, που σχηματίζουν τη μπροστινή κιονοστοιχία, με δύο συμμετρικές, αψιδωτές πύλες που φέρουν τα ονόματα των δύο αγίων. Μπορείτε ακόμη να θαυμάσετε μια σειρά γλυπτών αναπαραστάσεων των Iονίων νήσων που κοσμούν την πρόσοψη.

Η μεγαλειώδης αίσθηση συνεχίζεται καθώς προχωράτε στο εσωτερικό του διώροφου ανακτόρου και υπογραμμίζεται ιδιαίτερα από τη χρήση μαρμάρου και μπρούντζου. Η κεντρική αίθουσα περιβάλλεται από διπλή σειρά κιόνων Ιονικού ρυθμού και είναι διακοσμημένη με σκηνές από την Οδύσσεια. Στο ισόγειοσήμερα στεγάζονται οι περιοδικές εκθέσεις. Εάν κατά την επίσκεψή σας τύχει να εκτίθενται κειμήλια από την ιστορία του Τάγματοςτων Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου, θα έχετε την ευκαιρία να παρατηρήσετε και να θαυμάσετε αυθεντικά ενδύματα όπως ένα μεταξωτό μανδύα και μια ασημένια καρφίτσα του Ανώτατου Ιερέα του Τάγματος, εμβλήματα, μετάλλια και πίνακες, μαζί με λεπτομερείς πληροφορίες γύρω από την ιστορία και τη σημαντικότητα του Τάγματος.

Δυστυχώς για τον Maitland, αλλά προς όφελος του λαού της Κέρκυρας που δυσανασχετούσε με την απολυταρχική, δεσποτική και υποτιμητική του συμπεριφορά, δεν έμεινε ποτέ στο παλάτι καθώς τον διαδέχθηκε ο Frederick Adam, ο νέος Βρετανός Λόρδος Ύπατος Αρμοστής των Iονίων νήσων. Εκείνος επέδειξε μεγάλη αγάπη κι ενδιαφέρον για το νησί, ανέθεσε την κατασκευή δημοσίων κτηρίων, βελτίωσε το σύστημα ύδρευσης και παντρεύτηκε μάλιστα την Κερκυραία Νίνα Παλατιανού. Το έργο του εκτιμήθηκε πολύ από τους κατοίκους του νησιού και το άγαλμά του – φιλοτεχνημένο κι αυτό από τον Παύλο Προσαλέντη – είναι αυτό που σήμερα κοσμεί τον κήπο μπροστά στο ανάκτορο.

Το παλάτι διατήρησε το ρόλο του ως βασιλική κατοικία και μετά την ένωση των νησιών του Ιονίου με το Ελληνικό κράτος το 1864. Οι σοβαρές ζημιές που υπέστη στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδιαίτερα κατά τη χρήση του ως προσωρινό καταφύγιο προσφύγων μετά τον εμφύλιο, αποκαταστάθηκαν το 1954, κυρίως χάρη στο καταπίστευμα που οργάνωσε ο τότε Βρετανός πρέσβης στην Ελλάδα, Sir Charles Peake. Οι τρεις επίσημες αίθουσες ανέκτησαν την παλιά τους αίγλη και το παλάτι χρησιμοποιήθηκε από τον Κωνσταντίνο, τελευταίο βασιλιά της Ελλάδας, για επίσημες περιστάσεις κατά το διάστημα που διέμενε προσωρινά στο κοντινό Mon Repos, τη βίλα που είχε χτίσει αρχικά ο Frederick Adam.

Σήμερα τα ανάκτορα στεγάζουν μια εξωτική συλλογή από 11.000 αντικείμενα τέχνης από την Άπω Ανατολή, γεγονός το οποίο απαντά και το προγενέστερο ερώτημα του πώς ένα Βρετανικό μνημειώδες ανάκτορο σχετίζεται με την Ασιατική τέχνη. Το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης είναι μοναδικό στην Ελλάδα και καλύπτει σχεδόν όλες τις όψεις της ανατολικής κουλτούρας, περιλαμβάνοντας έργα τέχνης χαρακτηριστικά του κινεζικού, ιαπωνικού, ταϊλανδέζικου, κορεάτικου, πακιστανικού και ινδικού πολιτισμού. Κι επιπλέον, μία από τις πτέρυγες του ανακτόρου φιλοξενεί τη Δημοτική Πινακοθήκη της Κέρκυρας, που περιλαμβάνει μια πολύ αξιόλογη συλλογή πινάκων Κερκυραίων ζωγράφων.