ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ:
Η ανάρτηση των δασικών χαρτών σε ολόκληρη την επικράτεια έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων, καθώς ιδιοκτησιακό καθεστώς δεκαετιών ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη βασιζόμενο σε αεροφωτογραφίες που ανατρέχουν στο έτος 1945! Εν προκειμένω, δε, με την Κεφαλονιά είναι παράλογο το κράτος να ζητά να ασκηθούν οι εκ του νόμου προβλεπόμενες ενστάσεις μέχρι τις 13 Μαΐου του αυτού έτους, μέσα σε ακραίες συνθήκες πανδημικής κρίσης αλλά και της συνακόλουθης οικονομικής που αναμένεται να ταράξει για ακόμα μία φορά ολόκληρη τη χώρα. Μην ξεχνάμε ότι ο δήμος μας έχει δοκιμαστεί ουκ ολίγες φορές με τελευταία τη μεγάλη καταστροφή που προκάλεσε ο ΙΑΝΟΣ στο νησί.
Το γεγονός ότι η εμφάνιση ως δασικών εκτάσεων, οι οποίες έχουν κριθεί μη δασικές με βάση τελεσίδικες αποφάσεις δικαστηρίων ή το γεγονός ότι πράξεις χαρακτηρισμού που επίσης συνηγορούν ως προς τον μη χαρακτηρισμό εκτάσεων ως δασικών συντείνουν στο συμπέρασμα της επιπόλαιης και επικίνδυνης διαδικασίας για τις ιδιοκτησίες χιλιάδων κατοίκων με τις ευλογίες μάλιστα της πολιτείας.
Με βάση μάλιστα την υπ’ αριθ. 721/1991 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, «στα Επτάνησα, πριν από την ένωσή τους με την Ελλάδα, δεν υπήρχαν δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις ως ιδιοκτησία του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων, ώστε να περιέλθουν κατά διαδοχή, με την ένωση το έτος 1864, στο Ελληνικό Δημόσιο. Έτσι, δημόσια κτήματα και μάλιστα δάση και δασικές ή χορτολιβαδικές εκτάσεις, ως ιδιοκτησία του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων, δεν υπήρχαν, ούτε προβλέπονται στο παραπάνω Σύνταγμα (του 1817). Επομένως επί των δασών και δασικών ή χορτολιβαδικών εκτάσεων των Επτανήσων, το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει δικαίωμα κυριότητας, αφού κατά την ένωση αυτών με την Ελλάδα ουδέν έλαβε, ούτε ως διάδοχο του Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων, το οποίο, όπως προαναφέρεται δεν είχε δημόσια κτήματα και μάλιστα δάση ή δασικές ή χορτολιβαδικές εκτάσεις στην ιδιοκτησία του.»
Επιπλέον, έχει κριθεί με την υπ’ αρ. 929/2015 απόφαση του Αρείου Πάγου: «…επί των στην Επτάνησο Δασών, δεν μπορεί να έχει εφαρμογή του υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου τεκμήριο κυριότητας, που θεσπίστηκε από το β.δ. της 16.11.1836 «περί ιδιωτικών δασών».»
Τέλος, έχει κριθεί με την υπ’ αρ. απόφαση 1738/2012 Άρειου Πάγου ότι: «προκειμένου περί Δασών και δασικών εκτάσεων που βρίσκονται στα Επτάνησα, δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητας υπέρ του Δημοσίου και έτσι η από το Δημόσιο επίκληση και σε περίπτωση αμφισβήτησης, απόδειξη της δασικής μορφής της διεκδικούμενης έκτασης, δεν αρκεί προς θεμελίωση δικαιώματος κυριότητας τούτου επ’ αυτής, αλλά απαιτείται απόδειξη της κτήσης κυριότητας με έναν από τους προβλεπόμενους από τον Ιόνιο Αστικό Κώδικα η από τον Αστικό Κώδικα [μετά την 23.2.1946] τρόπους κτήσης κυριότητας.»
Σύμφωνα με τα παραπάνω αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ πρώτον η επικαιροποίηση των δασικών χαρτών, αφού ληφθούν υπόψη όλα τα νέα δεδομένα, συμπεριλαμβανομένων όλων των σχετικών εγγράφων που αποδεικνύουν βάσιμα το πολυετές ιδιοκτησιακό καθεστώς των ιδιωτών και δεύτερον η πρόταση για παράταση της προθεσμίας για υποβολή αντιρρήσεων/ενστάσεων για τουλάχιστον 8 μήνες, προθεσμία η οποία πρέπει να ξεκινήσει μετά τις προθεσμίες αναστολής και το πέρας εν γένει των συνθηκών της πανδημίας, που έχει αναγκάσει πλειάδες συνανθρώπους μας στο πάγωμα πολλών σημαντικών διαδικασιών που αφορούν ζητήματα της καθημερινότητάς τους. Άλλωστε, όπως προαναφέρθηκε διεξοδικώς, το καθεστώς των Ιονίων Νήσων είναι ιδιαίτερο όσον αφορά το κομμάτι των ιδιοκτησιών, καθώς δεν δύναται να δικαιολογηθούν δημόσιες δασικές εκτάσεις, εκτός αν αποδειχθεί το αντίθετο έχοντας το βάρος της απόδειξης το δημόσιο.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΛΠΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ:
Με βάση τον νέο εκλογικό νόμο καταργείται η ξεχωριστή κάλπη για την ανάδειξη των τοπικών κοινοτήτων και συμβουλίων των δήμων, με αποτέλεσμα να μειώνεται η φωνή των απομακρυσμένων ή μικρών σε κάτοικους περιοχών. Τα τοπικά συμβούλια αποτελούν αδιαμφισβήτητα και αναντίρρητα ένα ζωντανό κύτταρο πολυφωνίας, μία αντιπροσώπευση που αφουγκράζεται τα τοπικά κοινωνικά προβλήματα των οικισμών και σε συνεργασία με τις δημοτικές αρχές προωθούν τα αιτήματά τους στην περιφερειακή και αρκετές φορές ακόμη και στην κεντρική διοίκηση. Το πληθυσμιακό όριο που προτείνεται με το νομοσχέδιο, δηλαδή εκείνο των 500 κατοίκων με βάση την τελευταία απογραφή, αφήνει απέξω αρκετές περιοχές της χώρας, εξαφανίζοντας με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά αλλά και τυπικά την αδύναμη εκ των πραγμάτων φωνή των χωριών, των μικρών, κυρίως αγροτικών και κτηνοτροφικών, κοινωνιών. Η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να ανοίγεται, να διακλαδώνεται και να ακούει όσους περισσότερους πολίτες και δημότες μπορεί. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία που ευαγγελίζεται το Σύνταγμά μας.
Τέλος, σχετικά με την προτεινόμενη στο νομοσχέδιο κατάργηση του αναλογικού εκλογικού συστήματος στους ΟΤΑ, αυτή θα ανακόψει κάθε φωνή που προσπαθούσε ως τώρα να αναδυθεί και να ακουστεί, καθώς η πολυφωνία είναι δημοκρατία και η δημοκρατία είναι πολυφωνία. Όσο περισσότερες παρατάξεις υφίστανται σε ένα δημοτικό συμβούλιο, τόσο περισσότερες εκφράσεις απόψεων αφήνονται να ακουστούν. Η επιβολή στα δημοτική συμβούλια για περιορισμένες και «απολύτως απαραίτητες» παρατάξεις και σχηματισμούς όχι μόνο δεν συνάδει με το δημοκρατικό μας πολίτευμα αλλά υποκρύπτει κακόβουλες στρατηγικές πολιτικής φίμωσης.
Παντελής Αμούργης,
Δημ. Σύμβουλος δήμου Σάμης,
Επί κεφαλής ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
