Όταν το ΠΑΣΟΚ μεσουρανούσε και στο Νομό μας
ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ: «ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ» και τα …παραστρατήματα!
Πολιτική
29/12/2018 | 11:40
Του Νίκου Παπαδάτου
Συνταξιούχου τραπεζικού – οικονομολόγου
Μία ωραία ανοιξιάτικη μέρα καθώς έκανα τη βόλτα μου στη Αιόλου «έπεσα» πάνω σε έναν πλανόδιο βιβλιοπώλη που πλάσαρε διάφορα βιβλία πάνω σ’ ένα πάγκο. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και το βιβλίο του Αλέκου Καλαφάτη «ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ». Αφού του έδωσα μία σύντομη ματιά, το αγόρασα από περιέργεια «να δω τι γράφει μέσα»…
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου ο συγγραφέας καταγράφει και αξιολογεί -από τη δική του όμως «οπτική γωνία»- μία σειρά από γεγονότα που σχετίζονται με την πολιτική του διαδρομή εδώ στην Κεφαλονιά, κυρίως την περίοδο που το ΠΑΣΟΚ μεσουρανούσε και στο Νομό μας και στην Ελλάδα ολόκληρη!
Δύο τετραετίες δήμαρχος Αργοστολίου, δύο τετραετίες Κεφαλληνιάρχης (βουλευτής) και μία τετραετία υφυπουργός Οικονομικών, ο Αλέκος Καλαφάτης καταλαμβάνει αναντίρρητα την τρίτη θέση στην πολιτική λίστα στο Νομό μας, μετά τη Mεταπολίτευση.
Και ο Αλ. Καλαφάτης ήταν γεννημένος «δια να άρχει»! Με απλά λόγια, ο Αλέκος «την έβρισκε» με την εξουσία! Που όπως λέει και ο Χένρι Κίσσιγκερ είναι «το καλύτερο αφροδισιακό»! Η, όπως υποστηρίζει ο Μίλοβαν Τζίλας (υπαρχηγός του Τίτο) «Η εξουσία είναι η απόλαυση των απολαύσεων»! Αλλά και ο παμέγιστος των φιλοσόφων Αριστοτέλης έλεγε πως «το άρχειν ήδιστον»!
Αλλά πώς να μην τρέφει υπέρμετρες πολιτικές φιλοδοξίες ένας νεαρός μαθηματικός που δεν έχει βιοποριστικό πρόβλημα – οπότε ασχολείται νυχθημερόν με την υψίστη των Τεχνών, δηλαδή την πολιτική! – και παράλληλα καταφέρνει να εκλεγεί δήμαρχος Αργοστολίου μόλις στα 30 του; ΅
Ομως στην προσπάθεια του να γίνει Κεφαλληνιάρχης – θεμιτή φιλοδοξία- ο Αλέκος Καλαφάτης είχε μπροστά του δύο πολιτικούς ογκόλιθους που του “έφραζαν” το δρόμο: τον Αντώνη Τρίτση και τον Γεράσιμο Αρσένη.
Ο Αλ. Καλαφάτης είχε καταλήξει στο λογικό συμπέρασμα ότι «όσο θα είναι ο Αντώνης Κεφαλληνιάρχης εγώ θα παίζω ρόλο δεύτερο». Αρα, έπρεπε να υπάρξει «φράγμα» στον Τρίτση. Και το «φράγμα» θα ήταν μία αποτυχία του στην εκλογική αναμέτρηση το 1985.
Λίγες μέρες πριν από την τότε εκλογική μάχη που εδώ στην Κεφαλονιά είχε πάρει πολύ έντονες διαστάσεις, η τοπική Ν.Δ. κυκλοφόρησε νύκτα σε φέϊγ βολάν επιστολή του μεγαλοβιομήχανου Γιάννη Καλαφάτη, αδελφού του Αλέκου Καλαφάτη, προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, στην οποία επέκρινε με δριμύτητα τον Αντώνη Τρίτση κ.λπ. κ.,λπ. Στόχος: να επέλθει διχόνοια και σύγχυση στο τοπικό ΠΑΣΟΚ και κατ’ επέκταση απώλεια της βουλευτικής έδρας και πτώση του Τρίτση!..
Και τότε, έγινε ο μεγάλος χαμός! Ο Τρίτσης (ίνδαλμα των οπαδών του ΠΑΣΟΚ εδώ στην Κεφαλονιά) και οι στενοί συνεργάτες του εκτίμησαν ότι «αποκλείεται να μην είναι συνεργός στην «προσπάθεια υπονόμευση του» και ο αδελφός του μεγαλοβιομήχανου, δηλαδή ο «σύντροφος Αλέκος»!
Και θα έχανε την έδρα ο Τρίτσης, αν δεν είχε κάνει προεκλογικά μία κίνηση – ματ: Πήγε στις ΗΠΑ αλλά και στον Καναδά και κατάφερε να φέρει δύο αεροπλάνα γεμάτα από Ομογενείς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι στην εκλογική αναμέτρηση με τη τοπική Ν.Δ. «έκαναν τη διαφορά». Και έτσι ο Τρίτσης επανεκλέχθηκε θριαμβευτικά -για δεύτερη φορά- βουλευτής Κεφαλονιάς-Ιθάκης. Και στην νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, λίγες μέρες μετά, έγινε υπουργός Παιδείας!
Στη συνέχεια, ο Τρίτσης παντοδύναμος πλέον πολιτικά και σε συνεργασία με το νέο νομάρχη Ηλία Μπεριάτο, αλλά και τους άλλους στενούς του συνεργάτες (Κουτουφάς, Κουταλά, Μπουχάγιερ, Αραβαντινό κ.α.) δεν αφήνει τον Αλέκο Καλαφάτη «σε χλωρό κλαρί».
Ετσι, όταν τον επόμενο χρόνο έγιναν οι δημοτικές εκλογές, ο υποψήφιος δήμαρχος Αργοστολίου Αλέκος Καλαφάτης χάνει το Δήμο από τον υποψήφιο δήμαρχο της Ν.Δ. Μιχάλη Βαγγελάτο, τον οποίο υποστήριξαν «τεχνηέντως» διακόσιοι περίπου φανατικοί «τριτσικοί», στη λογική «Μάχαιραν ἔδωκας, μάχαιραν θα λάβεις“!
Σε συνέχεια αυτών των γεγονότων, η κόντρα μεταξύ «τριτσικών» και «καλαφατικών» παίρνει τεράστιες διαστάσεις! Τι να σας γράψω τώρα… Και γεφυρώθηκε – κατά κάποιο τρόπο – μετά τον απροσδόκητο αλλά και περίεργο θάνατο του Αντώνη Τρίτση, που τότε ήταν Δήμαρχος Αθηναίων, με τη στήριξη της Ν.Δ.(!)
Στο βιβλίο του βέβαια, ο Αλέκος, μας τα λέει διαφορετικά. Οτι δηλαδή «δεν είχε ιδέα» ότι ο αδελφός του Γιάννης Καλαφάτης είχε συμπράξει παρασκηνιακά με τη τοπική Ν.Δ. με στόχο την υπονόμευση του Τρίτση. Το θέμα όμως είναι τι εκτιμήσεις έκανε τότε το Επιτελείο Τρίτση και τι εκτιμήσεις κάνουν οι Κεφαλονίτες που διαβάζουν το βιβλίο του Αλέκου Καλαφάτη. Πείθονται ή όχι με τα όσα εξιστορεί ο συγγραφέας περί του καυτού αυτού ζητήματος; Διότι στο κάτω – κάτω της γραφής υπάρχει και η γνωστή ρήση «Ου με πείσεις κι αν με πείσεις»!
Αλλά είναι χρήσιμο να δούμε τι λέει εν προκειμένω ο Μακιαβέλι στον «Ηγεμόνα»: Λέει ότι δεν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί ως προς τα «μέσα» που χρησιμοποιεί κάποιος πολιτικός προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της αναρρίχησης του όσο πιο ψηλά γίνεται στα σκαλοπάτια της εξουσίας. Αυτό ισχύει για όλους τους πολιτικούς όλων των εποχών!
Τα ίδια δεν λέει και ο Λέιν; «Στην πολιτική, ηθική δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα»!
Ομως υπάρχει και μία άλλη διάσταση στο όλο ζήτημα που κατά τη γνώμη μου είναι και η πιο σημαντική: Η ιστορία μας λέει ΠΩΣ έγιναν τα γεγονότα, και αρκετές φορές ΓΙΑΤΙ έγιναν έτσι όπως έγιναν (Θουκυδίδης). Ομως ΔΕΝ μας λέει τι θα γινόταν αν δεν γινόταν αυτό που έγινε!
Οθεν ανακύπτει το ερώτημα: ποια θα ήταν η αντίδραση των φανατικών στελεχών και οπαδών του τοπικού ΠΑΣΟΚ και άρα ποια θα ήταν η τύχη του Αλέκου Καλαφάτη (αλλά και του αδελφού του) αν το βράδυ των εκλογών του 1985 ο Αντώνης Τρίτσης και το τοπικό ΠΑΣΟΚ έχανε την έδρα; Μπορεί να φανταστεί κανείς; Πολλοί λένε ότι θα γινόταν στο Αργοστόλι … «η νύκτα του Αγίου Βαρθολομαίου»!
Και σταματάω εδώ γιατί όπως είπα και πιο πάνω δεν θέλω και δεν πρέπει να ξύνω παλιές πληγές…
Δύο λόγια τώρα για το τελευταίο μέρος του βιβλίου του Αλέκου Καλαφάτη «ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ» που είναι και το πιο αξιόλογο (Κεφάλαιο ΧV). Οι πολιτικές του αναφορές και επισημάνσεις αλλά και διάφορες φιλοσοφικές αναζητήσεις και «καταγραφές» του συγγραφέα είναι όντως βαθυστόχαστες. (Το έχουμε ξαναπεί: πολιτικός αφιλοσόφητος δεν νοείται!)
Αρα: αξίζει το κόπο να διαβάσει κανείς ξανά και ξανά το κεφάλαιο ΧV του βιβλίου και ειδικά τα υπο- κεφάλαια περί πλούτου, περί χρήματος, έκαστος τόπος…, το θρόϊσμα, το χάσμα της γνώσης, ο κοινωνικός δαρβινισμός… κ.λπ.
Επίσης προκαλούν τον προβληματισμό του αναγνώστη τα όσα γράφει ο Αλέκος Καλαφάτης στις σελίδες 445 και 446 για την Παγκόσμια Ανατροπή, την Οκτωβριανή Επανάσταση και τα επακόλουθα από την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης το 1989…
Κλείνω το σύντομο αυτό άρθρο μου με μία top φιλοσοφική ρήση του Αλέκου Καλαφάτη:
«Η πορεία κάθε ανθρώπου είναι μία πορεία ανάμεσα σε ψευδαισθήσεις και αυταπάτες»!
Φράση που ασφαλώς συνδέεται με την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης…
Αυτά!
ΥΓ1: Ολα τα παραπάνω τα έγραψα αξιολογώντας – εν τάχει – τα τότε συμβάντα από τη δική μου «οπτική γωνία». Δηλαδή, όπως εγώ τα θυμάμαι και τα έζησα εκ του παρασκηνίου και εκ του προσκηνίου, ως …«ερασιτέχνης ρεπόρτερ» και όχι ως μέλος του ΠΑΣΟΚ, αφού δεν υπήρξα ποτέ ενεργό μέλος κανενός κόμματος.
ΥΓ2: Για τη κόντρα Αρσένη – Αλ. Καλαφάτη δεν κάνω καμία αναφορά γιατί το άρθρο θα γινόταν …σεντόνι! Οπότε, «ό γέγονε, γέγονε»…
ΥΓ3: Να σημειώσω ότι και στις δύο φορές που ήταν υποψήφιος βουλευτής ο Αλ. Καλαφάτης τον ψήφισα διότι σε σύγκριση με τους υποψήφιους των άλλων κομμάτων τότε, ήταν κατά τη γνώμη μου ο πλέον ικανός.
ΥΓ4: Αυτά που γράφει ο Αλέκος ότι η εξουσία δεν ήταν γι’ αυτόν αυτοσκοπός και ότι δεν θεωρούσε τον εαυτό του εξουσιοφρενή (σελ. 499) είναι για τους πολιτικά αφελείς… Αλλωστε όπως γράφει και ο Εμμ. Ροϊδης “Ο πολιτικός, ο κάθε πολιτικός εκτός εξουσίας είναι ωσάν οψάριον εκτός ύδατος”!
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
07:45
18:42