Μετά τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι προκλήσεις από την Τουρκία δεν πρόκειται να τελειώσουν στο σύντομο η μεσοπρόθεσμο μέλλον. Καθώς ξετυλίγεται η μεγαλοϊδεατική πολιτική της γείτονος, φαίνεται ολοένα και πιο καθαρά ότι η μόνη λογική κατάληξη των τακτικών που ακολουθεί η διπλανή χώρα είναι ο πόλεμος.
Η αποτρεπτική ισχύς της Ελλάδος, οπλική και διπλωματική, είναι ίσως σήμερα επαρκής για να κάνει τον Ερντογάν να σκεφτεί δύο φορές πριν ξεκινήσει πολεμική αναμέτρηση με την Ελλάδα. Παρόλα αυτά προκαλεί και παραβιάζει τον ζωτικό χώρο της Ελλάδας. Όταν θα έχει υλοποιήσει την οπλική αναβάθμιση της Τουρκίας στην επόμενη πενταετία, είναι απίθανο ότι θα παραμείνει εξίσου διστακτικός να πάρει με τη βία αυτό που νομίζει ότι μπορεί να αποσπάσει.
Η ιστορία έχει δείξει ότι η Τουρκία προετοιμάζεται για την μεγαλοϊδεατική της επέκταση εδώ και πολλά, παρά πολλά χρόνια, με την αναζωογόνηση της οικονομίας της ακολουθώντας τις οδηγίες του ΔΝΤ στις σχεδόν 20 φορές που έχει ζητήσει τη βοήθεια του στα τελευταία 60 χρόνια, την ενίσχυση της παραγωγικής μηχανής της χώρας στην τελευταία εικοσαετία, στην αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής και του πρωτογενούς τομέα, στη δημιουργία εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας ικανής να καλύψει το 50% των εξοπλιστικών αναγκών της χώρας, και ανοίγοντας τις οικονομικές σχέσεις της χώρας με όλες τις οικονομίες του δυτικού κόσμου προκειμένου να κάθεται σήμερα στο τραπέζι των G20 και να διεκδικεί αναβάθμιση του ρόλου της στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα.
Αντίθετα η Ελλάδα η οποία στη δεκαετία του 1960 ανήκε στην πεντάδα των ταχύτερα αναπτυσσόμενων οικονομιών του κόσμου, κατάφερε μέσα από τις πολιτικές κυρίως της μεταπολίτευσης να υποβαθμίσει την αναπτυξιακή της υπόσταση, να δημιουργήσει ένα παρανοϊκό πλέγμα γραφειοκρατίας και διαφθοράς που τιμωρεί την επιχειρηματικότητα, εμποδίζει τη δημιουργία πλούτου και ελαχιστοποιεί τις αναπτυξιακές δυνατότητες της οικονομίας.
Όλα αυτά έγιναν όταν η Ελλάδα είχε εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων της Nissan με πλήρως ρομποτική παραγωγή, όταν παρήγαγε υψηλής ποιότητας όπλα και πυρομαχικά, όταν κάποτε η επάρκεια της χώρας σε τρόφιμα ξεπερνούσε το 150%, ενώ ο ευρύτερος δημόσιος τομέας της χώρας μετά βίας έφτανε στο 3% του συνολικού πληθυσμού ενώ σήμερα ξεπερνάει ίσως και το 10% του σημερινού πληθυσμού παρόλο που ως και 30% των Ελλήνων είναι σήμερα συνταξιούχοι.
Κι ενώ η σύγκριση είναι αναπόφευκτα ενάντια στην χώρα μας, και παρά τις τεράστιες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της σημερινής κυβέρνησης, υπάρχει μία πλειοψηφία Ελλήνων η οποία έχει την ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα μπορούν να συνεχίσουν business as usual, με αναδρομικά συνταξιούχων που δεν έχουν εισφέρει ούτε το 1/4 όσων εισπράττουν, με έναν δημόσιο τομέα που αμείβεται με 150% των χρημάτων που πληρώνει ο ιδιωτικός τομέας για αντίστοιχες δουλειές, ενώ το κράτος στραγγαλίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία μέσα σε ένα τοξικό μείγμα πολυνομίας, διαφθοράς, γραφειοκρατίας, υπερ-ρύθμισης και κλειστών επαγγελμάτων, αρνησιδικίας, εγκληματικής αντιπαλότητας με τους πραγματικούς δημιουργούς υπεραξίας και συνδικαλιστικής ομηρείας οποιουδήποτε τολμήσει να επενδύσει στη χώρα.
Δεν είναι τυχαίο ότι μερικές από τις μεγαλύτερες και εύρωστες επιχειρήσεις και επιχειρηματικοί όμιλοι της χώρας μας μετακόμισαν την έδρα τους εκτός Ελλάδος στα τελευταία χρόνια, ενώ περισσότεροι από μισό εκατομμύριο από τους νέους μας αυτοεξορίστηκαν στην προηγούμενη δεκαετία για να μπορέσουν να επιβιώσουν, ενώ τα δικαστήρια επιδικάζουν αναδρομική επιστροφή συντάξεων που ποτέ δεν πληρώθηκαν ως εισφορές από τους σημερινούς συνταξιούχους και θα βαρύνουν τις επόμενες γενιές Ελλήνων για να αποπληρωθούν όπως βαρύνουν και την σημερινή παραγωγική οικονομία ως στραγγαλισμού.
Κάποιος θα πρέπει να βάλει φρένο στην απληστία της Γενιάς του Πολυτεχνείου (ΓτΠ) οι οποίοι ακόμα και σήμερα υπερεξηκονταετείς συνεχίζουν να απομυζούν μέχρι αίματος την συνεισφορά στην χώρα των προηγούμενων, των τωρινών και των επομένων γενεών.
Δεν είναι βέβαιο αν έχουν όλοι αντιληφθεί ότι η απληστία της ΓτΠ απειλεί να μικρύνει τη χώρα, αν επιλέξουμε ως κοινωνία να συνεχίσουμε να ικανοποιούμε τις παράλογες απαιτήσεις της ΓτΠ, θυσιάζοντας την οικονομική και αμυντική αναβάθμιση της χώρας.
Δυστυχώς πλέον υπάρχει ελάχιστος χρόνος για να ξηλωθούν τα πλοκάμια της αναξιοκρατίας, του γραφειοκρατισμού, του δικαιωματισμού, της ευθυνοφοβίας, της αντιπαραγωγικής αναίτιας μονιμότητας και της αργομισθίας.
Αυτά πρέπει να γίνουν άμεσα προκειμένου η χώρα να μετατραπεί σε ό,τι αντιπροσώπευε προ μισού αιώνα και να θωρακιστεί απέναντι στον απειλητικό γείτονα, ειδάλλως θα πρέπει να περιμένουμε ότι μόλις εξασφαλίσει υπεροπλία θα επιβάλει βίαια τις επεκτατικές βλέψεις του ενάντια στη χώρα μας.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μικρύνει συνειδητά τη χώρα που του παρέδωσαν οι προηγούμενες γενιές. Και για να αποτραπεί αυτό πρέπει να επαναπροσδιοριστούν οι προτεραιότητες της Ελλάδος.
Ή θα συνεχίσουμε να υποκύπτουμε στην απαιτητική και άπληστη ΓτΠ, ή θα φτιάξουμε τη χώρα μας έτσι που να μη τολμάει κανείς να εποφθαλμιά μείωση της εδαφικής κυριαρχίας της.
Ο χρόνος είναι λίγος και ίσως ήδη να είναι ανεπαρκής για να γίνουμε αυτοί που πρέπει να είμαστε για να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές μικρότερη Ελλάδα από αυτή που κληρονομήσαμε!
Μην επαναπαύεστε!
Γρηγορείτε όλοι!
