– Ενώ ως πριν λίγα χρόνια οι νόμοι δημιουργούνταν και ψηφίζονταν από διακομματικές ομάδες βουλευτών (bipartisan), μετά την απώλεια της προεδρίας από τον Γκορ το 2000 αυτή η πρακτική έχει μειωθεί ως και εκλείψει.

Αυτή η εξέλιξη έχει μειώσει την καθολικότητα της αποδοχής των νόμων καθώς προάγουν τα συμφέροντα των υποστηρικτών της μιας ή της άλλης παράταξης (GOP & DEM).

– Υπάρχει πολύ μεγαλύτερη πόλωση ανάμεσα στους υποστηρικτές καθεμιάς παράταξης, και η πολιτική θεώρηση επηρρεάζει την καθημερινότητα των Αμερικανών ενώ παλαιότερα δεν υπήρχε τέτοιο θέμα. Αμφότερες πλευρές μιλούν απαξιωτικά για την άλλη πλευρά. Σε επίπεδο ψηφοφόρων.

– Η εκλογή Τραμπ το 2016 ξέφυγε από τα στενά πλαίσια του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και προσέλκυσε ψηφοφόρους που τους εξέφραζε το ιδιότυπο στυλ του Προέδρου Τραμπ, ενώ κάποιοι Ρεπουμπλικάνοι αρνήθηκαν να στηρίξουν τον Τραμπ. Οι τραμπικοί εγκολπώνουν σημαντικό κομμάτι των Ρεπουμπλικάνων αλλά όχι το σύνολο.

– Το Δημοκρατικό κόμμα δυσκολεύτηκε πολύ να βρει υποψήφιο με καθολική αίγλη και κατέληξε στον Μπάιντεν με δεδηλωμένο στόχο να επανενώσει την διχασμένη κοινωνία των ΗΠΑ.

Κατά τα φαινόμενα δεν το πέτυχε καθώς ο Τραμπ διατήρησε τους ψηφοφόρους του και μάλλον τους αύξησε.

– Οι Δημοκρατικοί θα κέρδιζαν πάντα ή σχεδόν πάντα αν η λαϊκή ψήφος ήταν αρκετή για να εκλεγεί ο πρόεδρος.

Όμως το σύστημα εκλογής που ισχύει εδώ και 200 χρόνια ορίζει ότι και μια ψήφο παραπάνω να έχει η μια παράταξη, παίρνει όλους τους εκλέκτορες της πολιτείας. Αυτό το σύστημα δημιουργεί πόλωση, αλλά επιτρέπει στους Ρεπουμπλικανούς να παίρνουν την προεδρία κάποιες φορές.

– Δεν θα μου φανεί καθόλου περίεργο να δω στις εκλογές του 2028 έναν ανεξάρτητο υποψήφιο (όπως τον Ρος Περρώ το ‘92) ο οποίος για πρώτη φορά θα πάρει κάποιες Πολιτείες, και ίσως το 2032 να πάρει και την προεδρία.

– Αν η εσωτερική δομή των δυο αμερικανικών κομμάτων δεν αλλάξει ώστε να εστιάζει στα σημαντικά προβλήματα του Αμερικάνου πολίτη, τότε θα παρακμάζουν ώσπου η εκλογή προέδρου να προκαλέσει πολιτικό ατύχημα στις ΗΠΑ.

– Χαμένοι από όλα αυτά είναι οι Αμερικανοί πολίτες και σε δεύτερη ανάγνωση οι χώρες σύμμαχοι των ΗΠΑ.

Αυτά τα ολίγα για τώρα.

(Όχι, δεν παίρνω θέση υπερ του ενός η του άλλου υποψηφίου στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ διοτι δεν ζω πλέον εκεί. Αφήστε να αποφασίσουν όσοι ζουν εκεί…)