ΟΠΩΣ στις ταινίες όπου δύο εραστές συναντιούνται κρυφά για πολλά χρόνια στο ίδιο μέρος, ακόμα κι όταν έχουν παντρευτεί με άλλους, έτσι νιώθω κι εγώ όταν πηγαίνω για μία εβδομάδα στο Ιόνιο. Και η αίσθηση πάντα η ίδια. Βλέπω το ίδιο μέρος, συναντώ τους ίδιους ανθρώπους, απολαμβάνω τις ίδιες γεύσεις, όμως πάντα νιώθω σαν να είναι η πρώτη φορά. Αμέτρητες οι ομορφιές. Αμέτρητα και τα «πρώτα σκιρτήματα». Όπως το Φισκάρδο, που θεωρώ με διαφορά το πιο γραφικό παραθαλάσσιο μέρος της Ελλάδας. Στέκει με έναν αριστοκρατικό σνομπισμό, μια αυτοπεποίθηση που δικαιοδοτεί η μοναδικότητά του. Ποιοτικός τουρισμός, έστω κι αν τον Έλληνα τον κυνηγάς με το δίκαννο, και σταθερές αξίες σε φαγητό και διαμονή. Το μόνο που δεν έχω καταλάβει είναι γιατί όσοι νοικιάζουν βίλες εκεί επιλέγουν να κολυμπούν σε πισίνες και όχι στην εκπληκτική θάλασσα που βρίσκεται 20 μέτρα πιο πέρα. Ας είναι…

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ωραιότερο χωριό του Ιονίου για μένα, το Κιόνι στην Ιθάκη. Πιο ακατέργαστο, αλλά με απόλυτη ηρεμία και απαράμιλλη φυσική ομορφιά. Μόνο οι «ενορχηστρώσεις» απ’ τα τζιτζίκια εισβάλλουν στη γαλήνη της περιοχής. Για τις παραλίες της Ιθάκης τι να πεις; Οι ωραιότερες διαβαθμίσεις του μπλε και του πράσινου σε πλήρη αρμονία!

ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, οι Παξοί είναι ίσως το ωραιότερο νησί. Κάθε φορά που πάω μαγεύομαι απ’ τις μεγάλες σπηλιές στη δυτική πλευρά, την υπέροχη ενδοχώρα, τα σπίτια μέσα στα λιόδεντρα, τους Αντίπαξους. Ο Γάιος, ξακουστός για το φιορδ του, η αποκάλυψη όμως ακούει στο όνομα Λόγγος. Οποιος πάει θα με θυμηθεί…

ΑΧ, ΤΟ ΜΕΓΑΝΗΣΙ! Το νησί που ανακάλυψα σαν σύγχρονος Οδυσσέας, μια μέρα που είχα ψιλοχαθεί με το φουσκωτό. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια το ανακάλυψαν και πολλοί άλλοι, με αποτέλεσμα οι θησαυροί του να μη θεωρούνται πια και πολύ κρυμμένοι. Αλλά εξακολουθούν να είναι θησαυροί. Το Ιόνιο έχει και άλλα ειδυλλιακά μέρη. Απλώς αρνούμαι να τα ανακαλύψω. Κάθε χρόνο λέω «θα πάω αλλού», αλλά το δρομολόγιο επαναλαμβάνεται με συνέπεια μαρμότας. Αληθινός έρωτας! Και με διάρκεια…

Πηγή: real.gr