Του Γεράσιμου Γαλανού

Στα Μονοπολάτα το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής κατά τις 12 μ. μ. να ξημερώνει Μ. Σάββατο έκαιγε στην πλατεία της εκκλησίας μεγάλη φωτιά. Το έθιμο της φωτιάς διατηρείται μέχρι σήμερα. Η φωτιά εκτός απ’ ότι ζέσταινε τα παιδιά και τους μεγάλους που ξενυχτούσαν, συμβολίζει εκείνη που είχαν ανάψει οι Ιουδαίοι στην αυλή του Καϊάφα για να ζεσταθούν και στην οποία παρευρίσκετο και ο μαθητής του Χριστού Πέτρος ,“… ανθρακιάν πεποιηκότες ότι ψύχος ην και εθερμαίνοντο…“(Ιωάννης 1η στ. 18).

Εντυπωσιακό ήταν το μάζεμα των ξύλων. Τα παιδιά μάζευαν ξύλα και τροφοδοτούσαν τη φωτιά. Ο καθένας έδινε ότι μπορούσε από κληματόβεργες έως χοντρά ξύλα. Πάνω στην κορυφή του σωρού των  ξύλων, έβαζαν και ακόμη  βάζουν το ομοίωμα του Ιούδα και το καίνε. Το έθιμο της φωτιάς είναι παλαιότατο, ενώ του Ιούδα ως πρόσθετο στη φωτιά είναι νεότερο, γύρω στα  40-45 χρόνια περίπου.

Επίσης, «το κάψιμο του Ιούδα» έχει ξεκινήσει να πραγματοποιείται και σε άλλα μέρη του νησιού, όπως στον Κατελειό, Σκάλα, Πόρο, Έρυσσο, περιοχή Πρόννων.