Του Π. Σπυρίδωνα*
Κύριε, χιλιάδες χρόνια πέρασαν από τότε, που ανέβηκες στο σταυρό σου. Και από εκεί, σαν από αιώνιο και παγκόσμιο παρατηρητήριο, παρακολουθείς την ασταμάτητη πορεία της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι, οι γενεές, οι πολιτισμοί, οι αιώνες έρχονται και φεύγουν. Σύ, όμως, Εσταυρωμένε, μένεις εκεί ψηλά, ακίνητος και σιωπηλός. Και βλέπεις. Κάτω και εμπρός από τον σταυρό σου παίζεται το δράμα της ανθρώπινης ιστορίας δύο χιλιάδες χρόνια τώρα.
Τα είδες όλα όσα έγιναν στους αιώνες, που πέρασαν, εσταυρωμένε Ιησού. Είδες γνήσιους μαθητές και φλογερούς ομολογητές σου να βαστάζουν « το όνομά σου ενώπιον εθνών και βασιλέων » (Πράξ. Θ 15). Είδες όμως και αρνητές σου να Σε χλευάζουν, να Σε ειρωνεύονται και να Σε βλασφημούν. Είδες αυτοκράτορες και λαούς να ξεσηκώνονται και να ορμούν εναντίον σου, για να σε γκρεμίσουν από το θρόνο του Σταυρού σου ( Ψαλμ. β ).
Είδες όμως και βασιλείς να γονατίζουν ταπεινά εμπρός στο θρόνο σου και με απέραντη αφοσίωσι να καταθέτουν το αδαμαντοκόλλητο στέμμα τους κοντά στο ακάνθινο στέφανό σου. Είδες ακόμη, Εσταυρωμένε, στους αιώνες που έφυγαν την αθλιότητα και την αμαρτωλότητα της ανθρωπότητας, όσο κανείς άλλος. Είδες να κυβερνά το ψέμα, η αδικία και το μίσος και να διώκεται η αλήθεια, η δικαιοσύνη και η αγάπη. Και γι΄αυτό δεν πέρασε ούτε μια μέρα χωρίς να δείς συγκρούσεις, πολέμους και αιματοχυσίες … Δεν υπάρχει τίποτε απ΄ όσα έκαναν οι άνθρωποι μέχρι σήμερα, που δεν το γνωρίζεις, δεν το ξέρεις, σιωπηλέ Εσταυρωμένε Ιησού.
Και να τώρα. Και εμείς, οι άνθρωπου του 2013, νοιώθουμε το βλέμμα σου να είναι προσηλωμένο επάνω μας. Από το σταθερό και αιώνιο παρατηρητήριο του Σταυρού σου μας παρακολουθείς. Αδύνατον να ξεφύγουμε το σιωπηλό, ήρεμο, διαπεραστικό βλέμμα σου. Βλέπεις όλους και όλα.
Μας βλέπεις όλους. Ξέρεις τα ενδιαφέροντά μας, τους πόθους μας, τις επιδιώξεις μας. Μας βλέπεις να έχωμε ριφθεί σ΄ένα ξέφρενο κυνηγητό της ύλης, της ανέσεως και της ηδονής. Βλέπεις τις καρδιές μας. Είναι μικρές, σκληρές, χωρίς αγάπη, χωρίς οίκτο, χωρίς πίστι και ελπίδα. Βλέπεις τα έργα των χειρών μας. Γνωρίζεις τον τεχνικό μας πολιτισμό. Παρακολουθείς το ασταμάτητο ρεύμα των εφευρέσεών μας. Βλέπεις τους πυραύλους και τα διαστημόπλοιά μας. Μέσα στις μυστικές αποθήκες και τα υποβρύχια, βλέπεις τα πυρηνικά μας όπλα και μέσα στις καρδιές μας διακρίνεις την αγωνία, τον φόβο και την φρίκη της καταστροφής. Γνωρίζεις ακόμη, Εσταυρωμένε Κύριε, τα παγκόσμια προβλήματά μας. Βλέπεις την πείνα να θερίζει εκατομμύρια ανθρώπους, την βία να κυβερνάει ολόκληρους λαούς, το συμφέρον να χωρίζει την ανθρωπότητα σε αντίπαλα στρατόπεδα και τον εγωϊσμό να σχίζει τον « άρραφον χιτώνα » σου, την Εκκλησία.
Βλέπεις όλους και όλα. Δεν είσαι όμως, Κύριε, ένας απλός και αδιάφορος παρατηρητής της μηχανοποιημένης ζωής μας, της αγωνίας και του άγχους των καρδιών μας. Αλλ΄ούτε ακόμη κι ένας αδυσώπητος κριτής της αφροσύνης μας και της αμαρτωλότητός μας. Το παρατηρητήριο του σταυρού σου, δεν είναι δικαστική καθέδρα, αλλά « ο θρόνος της χάριτος » (Εβρ. Δ 16). Το βλέμμα σου είναι το βλέμμα του Εσταυρωμένου Λυτρωτού μας και γι΄αυτό είναι βλέμμα αγάπης και απέραντης φιλανθρωπίας. Καθώς μας βλέπεις ψηλά απ΄ το σταυρό σου να ζούμε μέσα στον ίλιγγο της ταχύτητος και της υλοφροσύνης, η αγωνία σου για το σημερινό κόσμο μεγαλώνει αφάνταστα. Και για μια ακόμη φορά διακόπτεις την θεϊκή σιωπή σου και από τα στεγνωμένα χείλη σου ακούγεται η κραυγή « διψώ » (Ιωάν. Ιθ 28). Ναι, Εσταυρωμένη Αγάπη, δεν θέλεις απλώς, αλλά διψάς τη σωτηρία του σύγχρονου κόσμου. Και είσαι έτοιμος, αν σου το ζητήσωμε, ν΄απλώσεις τα τρυπημένα σου χέρια για να γλυτώσεις εμάς τα « απολωλότα πρόβατα » από τον γκρεμό της καταστροφής και του χάους.
Γι΄αυτό όσοι πιτεύουμε στη δίψα της αγάπης σου για τον άνθρωπο, γονατιστοί εμπρός στο θρόνο της μακροθυμίας σου, στο σταυρό σου, Σε ικετεύουμε και Σε παρακαλούμε. Έλα, Κύριε, να λυτρώσεις τις καρδιές μας, να φωτίσεις το νου μας, να καθοδηγήσεις τη ζωή μας. Έλα, να μας διδάξεις την αρετή, να μας εμπνεύσεις την καλοσύνη, να μας χορηγήσεις τον αγιασμό.
Εσταυρωμένη Αγάπη, Σε ικετεύουμε, έλα να διώξεις τον φόβο και να ξερριζώσεις την αγωνία από τις καρδιές μας. Έλα να στερεώσεις στις ψυχές μας την ειρήνη και την αγάπη σου. Έλα να ενώσεις τον διηρημένο κόσμο μας, τον διεσπαρμένο Χριστιανισμό μας. Έλα, Κύριε, στην Ελλάδα μας, στις πόλεις και τα χωριά μας. Έλα να σταματήσεις την επέκταση της κακίας, της διαφθοράς και της εγκληματικότητος. Χάρισε στον πεινασμένο λαό ψωμί, στην παραπαίουσα νεολαία ιδανικά, σεμνότητα στους μεγάλους, σοφία στους δυνατούς. Έλα να μας σώσεις από την πλημμύρα της υλοφροσύνης και της χυδαιότητος, που επιβουλεύεται σήμερα την ηθική μας ακεραιότητα και αξιοπρέπεια.
Θα θέλαμε και για άλλα πολλά άλλα προβλήματά μας, να Σε ικετεύσωμε, Εσταυρωμένε Ιησού μας. Γιατί δεν υπάρχει θέμα της ζωής μας, που δεν έχει γίνει πρόβλημα σήμερα. Καθώς όμως Σε βλέπουμε επάνω στο Σταυρό, χάνουμε τα λόγια μας, η σκέψις μας σταματά και από τα μάτια μας αναβλύζουν δάκρυα …. Αυτά τα δάκρυα, ας σου μιλήσουν, Κύριε, και ας σου πουν , όσα τα πήλινα χείλη μας αδυνατούν να προφέρουν : « Προσκυνούμεν σου τα πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν ».
*Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος, Ιεροκήρυκας
Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας
