Με αφορμή την ολοκλήρωση της νέας αίθουσας τεχνητού νεφρού θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια θέματα που απασχολούν όλους τους ασθενείς του νησιού μας.. Ναι η νέα μονάδα είναι όμορφη, σύγχρονη και εντυπωσιακή.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε.
Η παλιά αίθουσα τεχνητού νεφρού λειτουργούσε σε συνθήκες που δεν τιμούσαν κανέναν: στενότητα, παλαιότητα, ελλείψεις, κούραση παντού. Ήταν ένας χώρος που έκανε την ήδη δύσκολη διαδικασία της αιμοκάθαρσης ακόμα βαρύτερη. Και όμως, μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, οι γιατροί και οι νοσηλεύτριες πάλευαν καθημερινά για να σταθούν στο ύψος τους.
Για αυτό η νέα μονάδα δεν είναι απλώς «μια ωραία αίθουσα».
Είναι μια ανάγκη ζωής. Είναι μια αλλαγή που περίμεναν ασθενείς και προσωπικό για χρόνια. Είναι μια ανάσα αξιοπρέπειας. Ένας χώρος όπου επιτέλους μπορούμε να νιώσουμε ασφάλεια, καθαριότητα, ανθρώπινες συνθήκες.
Και αυτό αξίζει να το αναγνωρίσουμε ξεκάθαρα.
Χωρίς όμως επαρκείς γιατρούς και νοσηλεύτριες, καμία μονάδα –όσο πολυτελής κι αν είναι– δεν μπορεί να λειτουργήσει. Το προσωπικό δεν είναι «λεπτομέρεια». Είναι το θεμέλιο. Αν δεν στηριχθεί, αν δεν ενισχυθεί, αν δεν θωρακιστεί, όλο το έργο είναι κενό περιεχομένου.
Επί τη ευκαιρία,θα ήθελα να εκφράσω δημόσια τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου προς τον Διευθυντή νεφρολόγο μας κ.ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΓΙΑΝΝΑΤΟ, έναν γιατρό που κρατά κυριολεκτικά όρθια τη μονάδα και εμάς τους αιμοκαθαιρόμενους. Με τη γνώση, την αφοσίωση και την ανθρώπινη στάση του κάνει αυτό που πολλές φορές το σύστημα αδυνατεί: μας αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια και πραγματικό ενδιαφέρον.
Θέλω επίσης να αναγνωρίσω και την πολύτιμη συμβολή της νεφρολόγου Επιμελήτριας Α’ κας ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΟΚΚΙΝΟΥ, που στηρίζει καθημερινά το έργο και τις ανάγκες της μονάδας, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος στην πράξη.
Οι νοσηλεύτριες είναι αυτές που βρίσκονται δίπλα μας από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο, που διαχειρίζονται την πίεση, την κούραση και τις δυσκολίες, χωρίς ποτέ να λείψει η προσοχή και η φροντίδα τους.
Και οι άνθρωποι αυτοί –οι γιατροί και οι νοσηλεύτριές μας– πρέπει να παραμείνουν, να ενισχυθούν και να υποστηριχθούν έμπρακτα, όχι με λόγια…
Μάρη Δόριζα
