Φτωχά τα λόγια σε τέτοιους αποχωρισμούς.

Ήσουν μαχητής της ζωής και ταυτόχρονα εραστής της.
Ήσουν το γέλιο και η αντάρα στην ησυχία.
Ήσουν τα λερωμένα χέρια που αγκάλιαζαν βαθιά.
Ήσουν η αγάπη που καλούσε χωρίς δισταγμό, κάθε πιστό ή μη, στην εκκλησία σου.

Ένα είναι το σίγουρο: όπου πας, η ψυχή σου θα χορεύει και θα γλεντά, όπως εκείνο το βράδυ, λίγες ώρες αφού με παντρεψες.
Καλό ταξίδι στο φως, παπούλη.