Το «παρών» στο καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο του Ιωάννη Καποδίστρια, το οποίο τελέστηκε την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2024, στον τάφο του Α’ Κυβερνήτη της Ελλάδας στην Ιερά Μονή Πλατυτέρας, έδωσε ο Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων, Γιάννης Τρεπεκλής.
Το μνημόσυνο, στη συμπλήρωση, σαν σήμερα, 193 χρόνων από τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια στο Ναύπλιο, τέλεσε ο Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος και σε αυτό παρευρέθηκαν οι τοπικές Αρχές, οι Διευθυντές Εκπαίδευσης, ο Πρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου, καθώς και τμήμα μαθητών.
Ακολουθεί η ομιλία του Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων:
«Είμαστε σήμερα εδώ, στην Ιερά Μονή Πλατυτέρας, όπου κείτεται ένας μεγάλος Έλληνας, ένας σπουδαίος Ευρωπαίος άνδρας, ο Κερκυραίος Ιωάννης Καποδίστριας.
Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη του Α’ κυβερνήτη του ελληνικού κράτους, ενός σπουδαίου οραματιστή, ενός πολιτικού, ο οποίος άφησε το στίγμα του στο πολυτάραχο πολιτικό σκηνικό της εποχής του.
Μια εμβληματική προσωπικότητα, με προοδευτικό πνεύμα που στάθηκε ως ανάχωμα στην πολιτική του αυστριακού καγκελαρίου Μέτερνιχ και προτάσσοντας το όραμά του για μια ενωμένη Ευρώπη έδινε λύσεις και διεξόδους σε μια σειρά από διεθνή προβλήματα.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε μια πολιτική προσωπικότητα τεραστίου βεληνεκούς -ας μην ξεχνάμε ότι διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Αυτοκρατορικής Ρωσίας- ένα πρόσωπο με ιδιαίτερη βαρύτητα στις αρχές του 19ου Αιώνα, αλλά ταυτόχρονα υπήρξε κι ένας ταπεινός “υπηρέτης” του Έθνους, μακριά από προσωπικές βλέψεις και ιδιοτελείς σκέψεις.
Σαν σήμερα, στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο. Πόσο οξύμωρο, πόσο τραγικό, να πέφτει νεκρός από χέρι Έλληνα ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του σε έναν και μόνο σκοπό…. Στη θεμελίωση ενός σύγχρονου ελληνικού κράτους, το οποίο θα διαπνεόταν από τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες.
Κανείς δεν γνωρίζει πώς θα ήταν στις μέρες μας η Ελλάδα και πώς η ύπαρξη της ανά τους αιώνες θα είχε διαμορφώσει αυτό που στις μέρες μας ονομάζουμε ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο και βαθύτερο “αν” στην ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου…»
