Συναγερμός έχει σημάνει στους επιστήμονες, καθώς το μεγαλύτερο παγόβουνο του κόσμου, που κολλημένο στον πυθμένα του ωκεανού για σχεδόν 40 χρονιά, αποκολλήθηκε, ως ακόμη μια ηχηρή επίπτωση της κλιματικής κρίσης.
Το παγόβουνο, στο οποίο έχει δοθεί η ονομασία Α23α, αποκολλήθηκε από την ακτογραμμή της Ανταρκτικής το 1986. Όμως, γρήγορα έπεσε στη θάλασσα Weddell και αποτέλεσε ουσιαστικά, ένα νησί πάγου.
Το μέγεθος του παγόβουνο είναι εντυπωσιακό. Με έκταση σχεδόν 4.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (1.500 τετραγωνικά μίλια), είναι μεγαλύτερο από το διπλάσιο του μεγέθους του Λονδίνου.
Έχει πάχος περίπου 400 μέτρα και ύψος μόλις 310 μέτρα. Τον τελευταίο χρόνο παρασύρεται με ταχύτητα, και το παγόβουνο πρόκειται τώρα να ξεφύγει από τα νερά της Ανταρκτικής.
Ρώτησα μερικούς συναδέλφους γι’ αυτό, διερωτώμενος αν υπήρχε κάποια πιθανή αλλαγή στις θερμοκρασίες του νερού της υφαλοκρηπίδας που θα μπορούσε να το έχει προκαλέσει, αλλά η συναίνεση είναι ότι απλά ήρθε η ώρα”, δήλωσε στο BBC ο δρ Άντριου Φλέμινγκ, ειδικός σε θέματα τηλεπισκόπησης από το British Antarctic Survey.
“Ήταν καθηλωμένο από το 1986, αλλά τελικά επρόκειτο να μειωθεί (σε μέγεθος) αρκετά ώστε να χάσει την πρόσφυση και να αρχίσει να κινείται. Εντόπισα την πρώτη κίνηση το 2020”.
Ο Α23α έχει “βάλει μπρος” τους τελευταίους μήνες, με κινητήρια δύναμη τους ανέμους και τα ρεύματα, και τώρα περνάει από το βόρειο άκρο της Ανταρκτικής Χερσονήσου.
Οι επιστήμονες παρακολουθούν στενά την πορεία του, καθώς είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι για πολλούς λόγους.
Αν προσγειωθεί στη Νότια Γεωργία, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στα εκατομμύρια φώκιες, πιγκουίνους και άλλα θαλασσοπούλια που αναπαράγονται στο νησί. Ο μεγάλος όγκος του θα μπορούσε να διαταράξει τις συνήθεις διαδρομές αναζήτησης τροφής των ζώων, εμποδίζοντάς τα να ταΐσουν σωστά τα μικρά τους.
Αλλά θα ήταν λάθος να θεωρηθεί ότι τα παγόβουνα είναι μόνο αντικείμενα κινδύνου, αφού υπάρχει μια αυξανόμενη αναγνώριση της σημασίας τους για το ευρύτερο περιβάλλον.
Καθώς αυτά τα μεγάλα παγόβουνα λιώνουν, απελευθερώνουν την ορυκτή σκόνη που ενσωματώθηκε στον πάγο τους όταν ήταν μέρος των παγετώνων που έσκαβαν κατά μήκος του βραχώδους πυθμένα της Ανταρκτικής. Αυτή η σκόνη αποτελεί πηγή θρεπτικών συστατικών για τους οργανισμούς που αποτελούν τη βάση των τροφικών αλυσίδων των ωκεανών.
“Με πολλούς τρόπους αυτά τα παγόβουνα είναι ζωογόνα- είναι το σημείο εκκίνησης για πολλές βιολογικές δραστηριότητες”, δήλωσε η Δρ Κάθριν Γουόκερ, από το Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Woods Hole, η οποία γεννήθηκε την ίδια χρονιά με τον Α23α. “Ταυτίζομαι με αυτό- ήταν πάντα εκεί για μένα”.
Πηγή: aftodioikisi.gr
