Όσο και να σε πιέζει ο χρόνος νιώθεις ότι δεν έχεις χορτάσει το γραφικό Μέτσοβο και θέλεις να μείνεις λίγο ακόμα κοντά του. Κάτι σε κρατάει σ’ αυτή την ιστορική κωμόπολη. Λες και ο πολιτισμός που αποπνέει, η πανέμορφη φύση του αλλά και η ζεστασιά των ανθρώπων του απλώνουν τα αόρατα χέρια τους και προσπαθούν να σε κρατήσουν στην αγκαλιά τους.
Το ρολόι, όμως, δεν σταματάει. Μετράει αδυσώπητα το χρόνο. Ξέρεις ότι οι φίλοι σου, ο Βασίλης και η Έλενα Γκόλτσιου, σε περιμένουν για να σου προσφέρουν τη φιλοξενία τους.
Με κρύα καρδιά ανηφορήσαμε με κατεύθυνση προς την Εγνατία Οδό. Επιλέξαμε τη διαδρομή προς Κοζάνη-Σέρβια-Ελασσόνα, παρότι το οδόμετρο θα έγραφε περισσότερα χιλιόμετρα, γιατί η άλλη διαδρομή μέσω Καλαμπάκας και Δεσκάτης έχει πολλές στροφές.
Σύντομα φθάσαμε στο υψηλότερο σημείο του Μετσόβου που προσφέρει απίστευτη θέα, βγάλαμε μερικές ακόμα φωτογραφίες και αμέσως αρχίσαμε την κατάβαση προς την Εγνατία Οδό. Μία ώρα αργότερα περνούσαμε από τις παρυφές της Κοζάνης και παίρναμε το δρόμο προς την Ελασσόνα.
Γύρω στις 12 σταματήσαμε για ξεμούδιασμα και ένα καφέ στο Βαθύλακκο, ένα κεφαλοχώρι μέσα από το οποίο περνάει ο κεντρικός δρόμος για τον προορισμό μας.
Ο Βαθύλακκος βρίσκεται κοντά στη Λίμνη Πολυφύτου που σχηματίστηκε το 1973 από τα νερά του Αλιάκμονα μετά την κατασκευή από τη ΔΕΗ ενός φράγματος ύψους 112 μέτρων.
Αν και η λίμνη είναι ιδιοκτησίας της ΔΕΗ έχει παραχωρηθεί στους κατοίκους της περιοχής για οικοτουριστική και αλιευτική εκμετάλλευση.
Στα νερά της λίμνης έχουν καταγραφεί 17 είδη ψαριών γι’ αυτό περνώντας από τις δύο γέφυρες που συνδέουν τις απέναντι πλευρές της θα δεις… παρατεταγμένους ψαράδες, ερασιτέχνες και μη, αναμένοντας εναγωνίως το πολυπόθητο… «τσίμπημα».
Να προσθέσω ότι η Λίμνη Πολυφύτου είναι μακρόστενη με μήκος 29,5 χιλιόμετρα, πλάτος 4,15 και μέγιστο βάθος 46 μέτρα ενώ η επιφάνειά της καλύπτει περίπου 73 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Συνεχίζοντας το ταξίδι μας από το Βαθύλακκο διασχίσαμε την Γέφυρα Σερβίων. Είναι μια εντυπωσιακή γέφυρα μήκους 1372 μέτρων. Εκείνο που μου προκάλεσε την περιέργεια είναι ότι ανά πάσα στιγμή τα οχήματα κινούνται προς μία κατεύθυνση. Δηλαδή όταν τα φώτα τροχαίας επιτρέψουν την κίνηση προς τα Σέρβια σταματούν την κίνηση από τα Σέρβια.
Συνεχίζοντας τον ανηφορικό δρόμο περνάμε κοντά ή μέσα από τους οικισμούς Πολύρραχο, Τριγωνικό, Μεταξάς και Σαραντάπορο. Από το σημείο αυτό ο δρόμος αρχίζει να κατηφορίζει. Η πυκνή καταπράσινη βλάστηση μαρτυρά ότι η περιοχή έχει πολύ νερό. Ρυάκια και χείμαρροι, που τροφοδοτούνται από τα γύρω βουνά, κάνουν αισθητή την παρουσία τους.
■ ■ ■
Ήταν ήδη 1 το μεσημέρι όταν είδαμε μια πινακίδα με την καλοδεχούμενη επιγραφή «Ελασσόνα 10 χιλιόμετρα».
Δίπλα μου η γυναίκα μου διάβαζε τον τουριστικό οδηγό…
Στα δεξιά μας κυλούσε το Ελασσονίτης ποταμός ο οποίος συμβάλλει με τον Τιταρήσιο και στη συνέχεια εκβάλλει στον Πηνειό το μεγαλύτερο ποτάμι της Θεσσαλίας. Ο Ελασσονίτης χωρίζει την πόλη σε δύο μέρη τα οποία συνδέονται με τρεις γέφυρες και ένα παλιό τοξωτό γεφύρι που είναι και αξιοθέατο της Ελασσόνας.
Ένα ακόμα αξιοθέατο της περιοχής είναι το Μοναστήρι της Παναγίας της Ολυμπιώτισσας, το καθολικό της οποίας κτίστηκε το 13ο αιώνα.
Να σημειωθεί ότι η Μονή βρίσκεται πάνω στο σημείο που βρισκόταν η Ακρόπολη της αρχαίας πόλης Ολοσσών.
Η Ελασσόνα, με πληθυσμό σήμερα γύρω στις δώδεκα χιλιάδες, ελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό στις 6 Οκτωβρίου 1912. Το γεγονός γιορτάζεται κάθε χρόνο με εκδηλώσεις που φέρουν την ονομασία «Ελευθέρια».
■ ■ ■
Είχαμε μπει ήδη στην πόλη και, όπως είχαμε συνεννοηθεί, ο καλός μας φίλος, Βασίλης Γκόλτσιος, μας περίμενε στην κεντρική πλατεία της πόλης για να μας οδηγήσει στο φιλόξενο σπιτικό του…
Γιώργος Μεσσάρης
• Το όγδοο μέρος του ταξιδιωτικού την ερχόμενη εβδομάδα.
Γενική άποψη της Ελασσόνας.
