Βλέποντας τα ελικόπτερα του στρατού μας στο Στεφανοβίκειο να βoυλιάζουν στη λάσπη, το στρατόπεδο της Αγχιάλου να φλέγεται και τους αξιωματικούς του στρατού μας να στέλνονται ως πρόβατα επί σφαγή στη Λιβύη, άρχισα να αναρωτιέμαι αν μπορούμε να εμπιστευόμαστε έστω και έναν θεσμικό θύλακα του αποσυντεθειμένου κράτους μας. Ενός κράτους το οποίο πριν λίγα χρόνια “επανιδρύσαμε”, τα τελευταία χρόνια το κάναμε “επιτελικό” και τώρα θα το επανεκκινήσουμε, λες και ήταν ποτέ εν κινήσει! Ας επανεκκινήσουν καλύτερα οι ίδιοι που το έκαναν επιτελικό…
πειδή κάποιοι κυβερνητικοί είπαν ότι τέτοια φυσικά φαινόμενα συμβαίνουν στη χώρα μας κάθε 1000 χρόνια, εγώ δεν θα τους πάω στην εποχή του Νώε, αλλά θα τους υπενθυμίσω ότι: To 1961 στην Αθήνα από την πλημμύρα και τη χαλαζόπτωση θρηνήσαμε 41 νεκρούς, 300 τραυματίες και 5.000 κατεστραμμένα σπίτια. Το 1977 από τη μεγάλη πλημμύρα στην Αττική θρηνήσαμε 37 νεκρούς, το 1994 ξανά από την πλημμύρα θρηνήσαμε 17 συνανθρώπους μας και το 2017 ξανά από πλημμύρα άλλους 24 νεκρούς. Σε όλες τις περιπτώσεις μας είπαν ότι έφταιγαν τα ακραία καιρικά φαινόμενα και συνεπώς δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι δεν φταίει η φύση, αλλά φταίει η δική μας ανοργανωσιά και ανικανότητα.
Δυστυχώς κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι για την καμένη και πλημμυρισμένη Ελλάδα ευθύνεται η κλιματική αλλαγή. Ας συνειδητοποιήσουν λοιπόν ότι η “κλιματική αλλαγή” δεν αλλάζει, και είναι ώρα οι ίδιοι να αλλάξουν τρόπο σκέψης και να σταματήσουν να ασχολούνται με τα χάρτινα καλαμάκια και άλλες τέτοιες φαιδρότητες.
Και ξαφνικά, για να σωθούμε ανακαλύψαμε τους Ολλανδούς! Να μας πουν τι; Μην κτίζετε μέσα στα ρέματα, μην κτίζετε μέσα στα δάση και μην τα καίτε, μην κτίζετε πάνω στις όχθες των ποταμών και από 120 μέτρα πλάτος τους κάνετε 60 (βλέπε Πηνειό), κάντε σοβαρά αντιπλημμυρικά αναχώματα και μην αναθέτετε την εκτέλεσή τους σε γελοίους εργολάβους και μην βάζετε επικεφαλής ανθρώπους με χαμηλό IQ (γιατί ο λαός δεν μετράει το IQ ενός υποψήφιου βουλευτή, αλλά η κυβέρνηση οφείλει να το μετρά πριν τον υπουργοποιήσει);
Στην Ολλανδία, και φυσικά να προστρέξουμε, μήπως και πάρουμε μία ιδέα πώς ένα στρέμμα καλλιεργούμενης γης αποδίδει €1.700, ενώ στην Ελλάδα μόλις €190, αλλά και πώς για την παραγωγή ενός κιλού ντομάτας στην Ελλάδα χρειαζόμαστε 150 κιλά νερό ενώ στην Ολλανδία χρειάζονται μόλις οκτώ κιλά! Θα ήταν επίσης καλό οι επικεφαλής του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης να επισκεφθούν τη Food Valey της Ολλανδίας και το πανεπιστήμιο Wageningen μήπως και αρχίσουν να διερωτώνται πώς η μικρή Ολλανδία με 225 χιλιάδες αγρότες (στην Ελλάδα 550.000) και με καλλιεργούμενες εκτάσεις πολύ λιγότερες από αυτές της χώρας μας, καταφέρνει να εξάγει ετησίως πάνω από 100 δισ. γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα, ενώ η χώρα μας εξάγει 9,7 δισ. και συγχρόνως εισάγει 10,1 δισ., με αποτέλεσμα αυτός ο τομέας να έχει εμπορικό έλλειμμα 400 εκατομμύρια! Είναι ώρα η κυβέρνηση να σταματήσει να θεωρεί το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης, υπουργείο τρίτης διαλογής – το κατατάσσει 13ο υπουργείο από απόψεως εθνικού ενδιαφέροντος- και να το αναβαθμίσει σε πραγματικό Υπουργείο Αγροτικής ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
Στην αντίθετη περίπτωση τα καλάθια και τα food passes θα συνεχίσουν να πιστοποιούν τη μίζερη ζωή εκατοντάδων άτυχων συμπολιτών μας, που είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής ανικανότητας των κυβερνήσεών μας να ιεραρχήσουν σωστά τις ανάγκες του λαού.
Σημείωση
Οι εφοπλιστές μας, όχι μόνο δεν προσέτρεξαν να συνεισφέρουν στους πλημμυροπαθείς συμπατριώτες μας, αλλά ενώ το 2019 είχαν συμφωνήσει με την προηγούμενη κυβέρνηση να πληρώνουν στο ελληνικό δημόσιο 10% επί των εισαγομένων μερισμάτων τους, ξαφνικά και στα μουλωχτά η κυβέρνηση μείωσε αυτή τη συνεισφορά στο 5%! Δηλαδή, όλοι μαζί πληρώνουν περίπου 40 εκατομμύρια! (Δεν μετρά μόνο πόσα λεφτά έχεις, αλλά το πόσο άνθρωπος και πόσο Έλληνας αισθάνεσαι ότι είσαι.)
* Ο Παύλος Παπαδάτος είναι Επικοινωνιολόγος – Οικονομολόγος
