Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός
Εξαιρετική πιανίστα, κόρη του Γεωργίου Χωραφά και αδελφή του Δημητρίου και της Ελ. Χωραφά- Μιχαλιτσιάνου. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και αποφοίτησε με το Α βραβείο και συνέχισε τις σπουδές της για μια τριετία στο Ωδείο του Παρισιού, στην τάξη του Λαζάρ Λεβύ. Στο Παρίσι θα λάβει μέρος σε διαγωνισμό του Κονσερβατουάρ για 5 θέσεις προοριζόμενες για ξένους και ήλθε πρώτη μεταξύ 65 βραβευθείσα για το μουσικό της ταλέντο, στο κλειδοκύμβαλον. Μαθήτευσε και στον Δημήτρη Μητρόπουλο (που υπήρξε στενός φίλος της οικογένειας Χωραφά).
Κατά το διάστημα της καλλιτεχνικής της πορείας πήρε υποτροφία από το Βρετανικό Συμβούλιο και την κάλεσαν να δώσει μικρό ζωντανό πρόγραμμα πιάνου στον εκεί Ραδιοσταθμό του Λονδίνου στη μνήμη του Δημήτρη Μητρόπουλου.
Έδωσε πλήθος ρεσιτάλ και συναυλίες με τον διακεκριμένο αδελφό της Δημήτριο. Στο διάστημα 1928-1947 δίδαξε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών με διακοπή το 1934-40, όπου πήρε άδεια για τις σπουδές της στο Παρίσι.
Παράλληλα κατά τη διετία 1929-1931 δίδαξε μουσική στην Αναργύρειο Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών μαζί με τον πατέρα της, ενώ παράλληλα έδιναν μαζί με τον πατέρα της συναυλίες μουσικής δωματίου. Μετά το 1947 έμεινε στο Παρίσι και αργότερα εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νέα Υόρκη, ασχολούμενη με την ποίηση και τη θεατρική αγωγή. Ως αξιόλογο θεατρικό έργο της αναφέρεται το «Δεν είναι τίποτα». Το τελευταίο θεατρικό της αδημοσίευτο με τον τίτλο «Ο Αδάμ, η Εύα κι εγώ» , δείχνει την εσωτερική της ανησυχία και τον πλούσιο κόσμο των αισθημάτων της. Εξέδωσε δικά της παραμύθια τα οποία τα συνόδευσε με μουσική που έγραψε ειδικά για τα θεατρικά ποιητικά έργα της. Από αυτά ξεχωρίζουν: «Ο περιβολάρης», που η κριτική είπε πως είναι «ένα μικρό αριστούργημα» Αυτό το υλικό κυκλοφόρησε στη δημοσιότητα σε δίσκους με μουσική και απαγγελία δική της, και ήταν μια πράξη για τα μικρά παιδιά που τόσο λάτρευε.
Σε εφημερίδα των Αθηνών αρθρογράφος με το ψευδώνυμο «Ο ερανιστής», γράφει μετά τα 10 χρόνια της Μαρίας Χωραφά στην Αμερική η Χωραφά ξεριζωμένη αισθάνθηκε στην Αμερική τη νοσταλγία του εκεί εγκατεστημένου Ελληνισμού για την πατρίδα.
ισθάνθηκε κυρίως την ανάγκη των μικρών παιδιών να γνωρίσουν μ’ ένα τρόπο τον τόπο τους των πατέρων τους, να αποχτήσουν μια εικόνα του χωριού που εκείνοι γεννηθήκανε και να νοιώσουν πως έχουν κι αυτά μια ρίζα βαθιά κι αθάνατη σ’ ένα τόπο που λέγεται Ελλάδα. Κάθισε λοιπόν κι έγραψε τα παραμύθια της. Προικισμένη μουσικά τα τόνισε, πλούσια ψυχικά, τους έδωσε πνοή και ποίηση, πιο πολύ άνθρωπος η Χωραφά έβαλε μέσα τους με αισωπική εξυπνάδα τα διδάγματα που πιστεύει πως τους στερεί ο ξένος τόπος κι’ η ξένη νοοτροπία..
Γύρισε στην Ελλάδα όπου και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, ασχολούμενη πάντα με την ποίηση και τον θεατρικό λόγο. Επίσης μετέφρασε αρκετά θεατρικά έργα στην ελληνική, όπως το «Ακμή και Παρακμή- Μαχάγκονυ σε τρεις πράξεις» των Μπέρτολτ Μπρεχτ- Κουρτ Βαϊλ, που ήταν έκδοση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
