Ομιλία Παύλου Γερουλάνου, Βουλευτή Α’ Αθήνας ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής επί των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβέρνησης

Κύριε Πρόεδρε της Βουλής,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αν υπάρχει ένας στόχος, που οφείλουμε να θέσουμε και να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί σε αυτή την αίθουσα, αυτός είναι η πάταξη των ανισοτήτων στην Ελλάδα.

Για εμάς, στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, και υποπτεύομαι για τις περισσότερες προοδευτικές δυνάμεις της χώρας,

είναι θέμα αρχής και υπαρξιακή πολιτική προτεραιότητα. Οι ανισότητες βάζουν ευάλωτους συμπολίτες μας στο περιθώριο, καταστρέφουν την κοινωνική συνοχή και αφήνουν μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα

εξαιρετικά ευάλωτα σε διεθνείς κρίσεις. Το υπογράμμισε χθες και ο πρόεδρος μας, ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Όμως οι ανισότητες κάνουν κάτι ακόμα: Ανατρέπουν βασικούς κανόνες λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς. Και αυτό θα έπρεπε να κινητοποιεί και εσάς στη Νέα Δημοκρατία.

Πίστευα ότι αυτό έκανε ο Πρωθυπουργός όταν αναβάθμισε το θέμα στην προεκλογική του εκστρατεία. Έκανα λάθος. Χθες σε 8.400 λέξεις ομιλία, ανέφερε τις ανισότητες μία μόνο φορά! Αναδεικνύοντας και πάλι την ιστορική διαφορά μεταξύ προεκλογικής και μετεκλογικής Νέας Δημοκρατίας.

Θα εξηγήσω, λοιπόν, τι θα έκανε μια δική μας, προοδευτική διακυβέρνηση για το θέμα των ανισοτήτων

ελπίζοντας να σας δείξω γιατί αυτή, η μία προτεραιότητα, μπορεί να παρασύρει την πραγματική αναβάθμιση

της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Ξεκινώ, λέγοντας ότι για εμάς, η ανισότητα στην Ελλάδα δεν είναι μία. Είναι τρεις: Σε εισόδημα, σε πλούτο και σε πρόσβαση στην εξουσία. Ενώ οι δύο πρώτες είναι προφανείς, και διεθνώς αναγνωρισμένες, η τρίτη έχει εγχώρια χαρακτηριστικά. Σε κάθε χώρα βέβαια με ελλειμματικούς θεσμούς. Διότι όπου δεν έχεις λειτουργικούς θεσμούς χρειάζεσαι πρόσβαση στην εξουσία για βασικές κοινωνικές και οικονομικές λειτουργίες. Όπως για παράδειγμα να πάρεις μια άδεια, να εισπράξεις την επιστροφή του ΦΠΑ ή να φτάσεις έγκαιρα σε νοσοκομείο.

Η πάταξη της ανισότητας στην πρόσβαση στην εξουσία, είναι για εμάς προτεραιότητα. Πώς αντιμετωπίζεται όμως; Με δύο τρόπους: με ενίσχυση των θεσμών ή με αλλαγή του διοικητικού μοντέλου τής χώρας.

Το πρώτο παίρνει χρόνο και απαιτεί αλλαγή νοοτροπίας του πολιτικού συστήματος. Η αποσυγκέντρωση της εξουσίας είναι όμως και άμεσα εφικτή και επίκαιρη. Ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών. Μεταφέροντας εξουσία με διαφάνεια και λογοδοσία κοντά στην κοινωνία, και συγκεκριμένα σε θεσμούς και κοινωνικές συλλογικότητες όπως η Τοπική Αυτοδιοίκηση, τα Επιμελητήρια, οι συλλογικοί φορείς και τα Πανεπιστήμια, αναβαθμίζεις την πρόσβαση του πολίτη στην εξουσία και διασφαλίζεις ότι λύνονται τα θέματά τους άμεσα και αποτελεσματικά.

Κάνεις όμως και κάτι άλλο: Αναβαθμίζεις την ποιότητα της Δημοκρατίας, ενισχύεις τις συνεργασίες και εμβαθύνεις την κοινωνική συνοχή. Αντέχετε όμως το πολιτικό κόστος τού να χάσετε τα προνόμια της εξουσίας σας; Πολύ αμφιβάλω, διότι δεν σας έχω δει ποτέ να το κάνετε.

Από την άλλη, οι ανισότητες σε πλούτο απαιτούν διεύρυνση της παραγωγικής βάσης και ένα φορολογικό σύστημα που την υποστηρίζει.

Για να βάλεις περισσότερες Ελληνίδες και Έλληνες στο παιχνίδι, χρειάζεται να χτίσεις μια πατριωτική οικονομία που ενισχύει την εγχώρια παραγωγή. Που ενεργά δημιουργεί αγορές, τόσο για τα ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό όσο και για ελληνικές υπηρεσίες εδώ.

Αυτές τις αγορές, εμείς, τις ονομάζουμε «παραγωγικά οικοσυστήματα» και θα τις βρείτε στο πρόγραμμά μας.

Πόσο δύσκολο σας είναι, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης να είχατε προσθέσει δέκα προϊόντα της ελληνικής γης, στα έξι που ήδη έχουν κατακτήσει, με ιδιωτική πρωτοβουλία, τα καλύτερα ράφια και τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου; Πόσο δύσκολο σας είναι να ανοίξετε τον δρόμο με μικρομεσαίες επιχειρήσεις ανθρώπων που θα ενισχύσουν και θα στηρίξουν τις τοπικές οικονομίες;

Για να το κάνετε, πρέπει να αλλάξετε νοοτροπία και για το κράτος και τον ρόλο του και για τις τράπεζες και για το φορολογικό σύστημα. Εσείς, χρησιμοποιείτε το κράτος μόνο για να λύνει ευκαιριακά προβλήματα. Συνήθως δικών σας παιδιών. Όχι για να χτίζει αγορές, ενεργά και για όλους.

Χρησιμοποιείτε μειώσεις στο φορολογικό σύστημα για να παρακινήσετε κάποιους λίγους, αγνοώντας πόσες Ελληνίδες και Έλληνες αφήνει στο περιθώριο η αντιμετώπισή τους από την εφορία. Και έχετε εμπιστευτεί ένα άρρωστο τραπεζικό σύστημα όχι μόνο για την ανάπτυξη της χώρας αλλά και για τις ιδιωτικές πτωχεύσεις. Δεν βλέπετε πόσο κόσμο κρατούν μακριά από την παραγωγική διαδικασία;

Πάρτε για παράδειγμα τα παιδιά των κόκκινων δανείων. Νέοι άνθρωποι σε ομηρία των τραπεζών για τις «αμαρτίες» των γονέων τους, που συχνά δεν ήταν και τόσο αμαρτωλοί. Αντί να αντιλαμβάνονται, και το κράτος και οι τράπεζες, ότι αυτά ακριβώς τα παιδιά είναι αυτά που γνωρίζουν από ιδιωτική πρωτοβουλία και να τα απελευθερώσουν.

Τρίτον, οι ανισότητες στο εισόδημα. Η μόνη ανισότητα στην οποία αναφέρεται η Νέα Δημοκρατία. Εξηγείστε μου σας παρακαλώ, πως μειώνεται η ανισότητα όταν η αύξηση τού μισθού τού εργαζομένου υπολείπεται και του πληθωρισμού και της αύξησης τού εισοδήματος των προνομιούχων;

Οι ανισότητες στο εισόδημα αντιμετωπίζονται με πάταξη της φοροδιαφυγής, ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που διασφαλίζει ότι κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας θα ξεκινάει την ζωή του με κοινά κίνητρα, και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ανοίγει σε όλους πόρτες. Πολύ φοβάμαι όμως ότι η σχέση της παιδείας με τις ανισότητες είναι για εσάς ψιλά γράμματα.

Αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός στην τεχνητή νοημοσύνη. Και τι μας είπε το 2023; Θα φτιάξει μας είπε επιτροπή για να κοιτάξει το θέμα.

Κλείνω, λέγοντας ότι οι πολιτικές για την ανισότητα έχουν μια αντικειμενική δυσκολία: πώς μετράς την αποτελεσματικότητά τους; Εσείς, χάνεστε σε στατιστικές, διότι, αντιμετωπίζετε την πολιτική ως διαχείριση και τους ανθρώπους ως αριθμούς.

Εμείς, προτιμούμε να κοιτάμε τους πολίτες στα μάτια, διότι για εμάς, εκεί βλέπεις αν πας καλά. Στα μάτια ενός γονιού που έχασε τα παιδιά του στο εξωτερικό. Ενός δανειζόμενου που μιλάει με την τράπεζα. Μιας γιαγιάς που περιμένει να πέσουν οι τιμές στην λαϊκή. Όχι μόνο για λόγους συναισθηματικούς. Αλλά και για λόγους πολιτικούς.

Διότι, μόνο εκεί βλέπεις και αναγνωρίζεις το ένα συναίσθημα που καθηλώνει και την κοινωνία και την οικονομία: Τον φόβο. Αν έχει νόημα η πάταξη των ανισοτήτων, σήμερα, είναι για να εξαλείψει τον φόβο από την ελληνική κοινωνία. Διότι, εκτός των άλλων, ο φόβος κολλάει. Περνάει από τον έναν πολίτη στον άλλον, ακόμα και την ώρα που ευημερούν οι αριθμοί.

Και εκεί που δεν το περιμένεις γίνεται βόμβα στα θεμέλια του κοινωνικού και οικονομικού σου οικοδομήματος. Αυτόν το φόβο αγνόησε το κόμμα σας το 2008 και οδήγησε την Ελληνική οικονομία σε διάλυση. Τον ίδιο φόβο αξιοποιήσατε

για να κερδίσετε τις εκλογές. Αυτόν που βλέπουμε σήμερα περπατώντας τους δρόμους κάθε Περιφέρειας και ειδικά της Αθήνας.

Μην κάνετε πάλι το λάθος να τον αγνοήσετε μετεκλογικά, ζητωκραυγάζοντας για τις πολλαπλές φούσκες που μεγαλώνουν γύρω μας. Σκύψτε πάνω από την κοινωνία, αποσυγκεντρώστε την εξουσία, διευρύνετε την παραγωγική βάση

αλλάξτε φορολογικές προτεραιότητες και χτίστε ένα σύστημα παιδείας που αναγνωρίζει αξία σε κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα.

Εμείς, από αυτά θα σας κρίνουμε. Και αυτά τα θέματα θα αναδείξουμε. Εξασκώντας ένα είδος αντιπολίτευσης που εσείς ποτέ δεν ασκήσατε, ελπίζοντας να αντιληφθείτε πόσο απαραίτητη είναι για το σήμερα και το αύριο της πατρίδας μας.