Ο Διονύσης Κουγιανός υπήρξε σημαντική προσωπικότητα με εμβέλεια πολύ μεγαλύτερη από τα όρια της Κεφαλονιάς. Παιδί πολυμελούς οικογένειας, γόνος και μέλος της μεγάλης δημοκρατικής οικογένειας των Κουγιανών από τα Μακρυώτικα της Πυλάρου, ανέπτυξε πολυσχιδή δραστηριότητα στο επαγγελματικό , πολιτικό και κοινωνικό πεδίο. Ήταν ‘Άνθρωπος σοβαρός , καλλιεργημένος, προσιτός, εργατικός, μαχητικός, αποτελεσματικός. Γεννήθηκε στα Μακρυώτικα της Πυλάρου το 1925. Με φτώχεια και πολλές δυσκολίες τέλειωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Αργοστόλι το 1943. Ηγήθηκε του μαθητικού αντιστασιακού αγώνα και μαζί με άλλα σχολεία αντιστάθηκε στη Ιταλική και αργότερα στην Γερμανική κατοχή. Έδωσε σκληρό αγώνα επιβίωσης και με στερήσεις σπούδασε στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο πολιτικός μηχανικός
Οι σεισμοί του 1953 τον βρήκαν νεαρό μηχανικό. Αγωνίστηκε να περισσυλλεγεί ότι απέμεινε από τους σεισμούς, Έδωσε το «παρών» με μελέτες για σχολεία, εκκλησίες ,κοινοτικά καταστήματα ,δρόμους, σε όλη την Κεφαλονιά.
Ανέπτυξε σοβαρή επαγγελματική δραστηριότητα σαν μηχανικός στην Αθήνα και την Κεφαλονιά. Όντας δεμένος με την γενέθλια γη, οργάνωσε με άλλους Πυλαρινούς τον σύλλογο Ένωση των απανταχού Πυλαρέων και προσέφεραν βοήθεια και αλληλεγγύη στους Πυλαρινούς , που πήγαιναν στην Αθήνα την εποχή της εσωτερικής μετανάστευσης.
Το πεδίο, που αναδείχτηκαν οι αρετές του και καταξιώθηκε στη συνείδηση όλων με την μεγάλη του προσφορά, ήταν η Αδελφότητα Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Πειραιά. Έγινε μέλος το 1955, αργότερα γεν γραμματέας και τελικά Πρόεδρος για μεγάλο διάστημα. Αξιοποίησε την περιουσία της , εξέδιδε έγκυρο περιοδικό , οργάνωσε μουσικά και χορευτικά τμήματα γενικότερα κατέστησε την αδελφότητα , σημείο αναφοράς για τους Κεφαλλονίτες και Θιακούς του λεκανοπεδίου. ‘Άνοιξε τις πόρτες της διοίκησης στους νέους της μεταδικτατορικής Ελλάδας.
Δραστηριοποίησε την Αδελφότητα με τη συμμετοχή της στα προβλήματα που απασχολούσαν τότε την Κεφαλονιά. Με κινητοποιήσεις απέτρεψε την εγκατάσταση δεξαμενών υγρών καυσίμων στον κόλπο Αγ. Ευφημίας –Σάμης. Με την πλατιά ενότητα ,που δημιουργήθηκε, υπερασπίστηκε και διέσωσε την πολιτιστική μας κληρονομιά- τεμαχισμός Αγ. Γερασίμου, κλοπές εικόνων κλπ
Αγωνίστηκε για τη διάσωση του Μεταξάτειου κληροδοτήματος. Αρχικά το έσωσε από την κατεδάφιση επι αντιπαροχή και εν συνεχεία αγωνίστηκε μαζί με τον τότε σύλλογο Κεφαλλήνων Φοιτητών και τον πρόεδρό του Αλέκο Καλαφάτη για να μετατραπεί σε φοιτητική στέγη και να εξυπηρετήσει Φοιτητές από την Κεφαλονιά και την Ιθάκη. Ένας αγώνας ,που μέχρι σήμερα δεν έχει τελειώσει.
Συνέγραψε αρκετά βιβλία με θέμα την Κεφαλονιά και τους ανθρώπους της. Για τον Μαρίνο Άντύπα και τελευταία για τον μακαριστό επίσκοπο Γεράσιμο Φωκά. Μετείχε σε συνέδρια δημοσίευε άρθρα και μελέτες για την ανάπτυξη της Κεφαλονιάς.
Με την εξαιρετική σύζυγό του Νίκη, δημιούργησε ζηλευτή οικογένεια . Οι κόρες τους Λήδα, Κατερίνα και Πόπη μπολιάστηκαν με τις αρετές των γονιών τους και διαπρέπουν στον ακαδημαϊκό, επιστημονικό και επιχειρηματικό τομέα.

Γνώριζα τον Διονύση Κουγιανό από τα παιδικά μου χρόνια. Απολάμβανε τον σεβασμό των χωριανών του, και δημιουργούσε εμπιστοσύνη σε όσους συνομιλούσαν μαζί του. Σαν μέλος του Συμβουλίου της Αδελφότητας το διάστημα 1978-1982 είχα την ευκαιρία να επαληθεύσω την καλή εικόνα που είχα πάντοτε για τον πρόεδρο Διονύση Κουγιανό.
Ο τότε Δήμος Πυλαρέων , του οποίου είχα την τιμή να ηγούμαι , ανακήρυξε τον Διονύση Κουγιανό σαν τιμώμενο πρόσωπο, στο επιστημονικό συνέδριο « Η Πύλαρος στο διάβα του χρόνου» που οργάνωσε το 2005.
Ο Διονύσης Κουγιανός θα ταφεί στη Μονή Θεμάτων, όπου βρίσκεται και ο τάφος της συζύγου του. Στη Μονή, που τόσο αγάπησε, που την βοήθησε στην ανασυγκρότηση μετά τους σεισμούς του 1953 και πρόσφατα με την δωρεάν εκπόνηση των μελετών και την οικονομική ενίσχυση για την ανέγερση του Μουσείου Θεμάτων.
Στις κόρες του και τους λοιπούς συγγενείς εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας

28-6-2023
Μάρκος Κοτσιλίνης