Ως νέος άνθρωπος, παρατηρώντας μέσα από την πολιτική ζωή του τόπου τα γεγονότα, είδα (τα τελευταία 14 χρόνια) να έχουν εξέχουσα θέση στην καθομιλουμένη γλώσσα λέξεις που σπάνια – έως ποτέ – δεν είχαμε χρησιμοποιήσει. Μετά το περιβόητο “λεφτά υπάρχουν” μπήκε στην καθημερινότητά μας “η κρίση”, “το ΔΝΤ”, “το μνημόνιο”. Άρχισε να δημιουργείται ολοένα και περισσότερο η αίσθηση “της φτωχοποίησης”, “η μείωση μισθών και συντάξεων”, ενώ άρχιζαν να αναπτύσσονται οι πρώτες φωνές για “διαγραφή του χρέους”. Στην αγγλική γλώσσα πρωτομπήκε ο όρος “Grexit” εννοώντας την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ σε μια χώρα που είχε (το 2012) μόλις 10 χρόνια στο νέο νόμισμα.
Περνώντας ο καιρός, μάθαμε το “μεσοπρόθεσμο” τον “κατώτατο μισθό” (για νέους κάτω των 25 ετών) ενώ είχαμε και “δεύτερο μνημόνιο” παράλληλα με “κούρεμα χρέους”, ενώ η “τρόϊκα” ήταν που έκανε συχνές επισκέψεις στην Αθήνα υποδεικνύοντας στην ελληνική κυβέρνηση πώς θα νοικοκυρέψει το δημόσιο για “να μειωθεί το δημοσιονομικό κόστος”.
Μετά το “σκίσιμο των μνημονίων” του κόμματος που θα έκανε “σκληρή διαπραγμάτευση” προχωρήσαμε σε “πρόωρες εκλογές” με σύνθημα “πρώτη φορά αριστερά” (που ήταν τελικά “κυβέρνηση συνεργασίας”). Ξεκινάμε με την ωραιοποίηση των “δανειστών” σε “θεσμούς” εμβαθύναμε σε νέες γνώσεις όπως τα “capital controls” με παράλληλο “κλείσιμο των τραπεζών”. Ταυτόχρονα ζήσαμε την εμπειρία της “μη έγκαιρης πληρωμής δόσης στο ΔΝΤ” ενώ δημιουργήθηκε η ανάγκη “δημοψηφίσματος”. Εν τέλει το περιβόητο “ΟΧΙ” δεν έμεινε στο “ΟΧΙ” αλλά δυστυχώς οδήγησε σε υπογραφή νέου δανεισμού με χειρότερους όρους. Βεβαίως απαιτούνταν πρόσφατη “λαϊκή εντολή” με αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο του 2015, ο λαός να έχει οδηγηθεί μέσα σε διάστημα 9 μηνών τρείς φορές στις κάλπες. Έως τα τέλη της “συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ” έχουμε την νομιμοποίηση αλλαγής φύλου από τα 15 έτη, αλλά και των τεράστια απώλεια ζωών και περιουσιών από την φωτιά στο “Μάτι”. Λίγους μήνες αργότερα, αναγνωρίσαμε σε γειτονικό κράτος την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία». Με την ενέργεια αυτή χαρίσαμε στο κράτος των Σκοπίων -που δεν έχει καμιά σχέση χρονικά, γλωσσικά αλλά ούτε και πολιτισμικά με κομμάτι του ελληνικού λαού, πολλώ δε μάλλον του αρχαίου ελληνικού κράτους της Μακεδονίας των ηγετών Φιλίππου του Β’ και Αλεξάνδρου που ονομάστηκε Μέγας- μία ελληνική περιοχή με τεράστια εθνική και γεωπολιτική σπουδαιότητα.
Λίγες μέρες μετά τις εκλογές του 2019, μετά από όλα αυτά, γεννήθηκε, ως ιδέα και ως ανάγκη, η ΝΙΚΗ ως χώρος πολιτικής έκφρασης.
Το 2019 η νέα κυβέρνηση “των αρίστων” κατά την εξαγγελία του νέου πρωθυπουργού μας βγάζει από τη σκιά των “capital controls”, αλλά λίγο καιρό αργότερα εμπλουτίζει το λεξιλόγιό μας με το “lockdown”. Το Πάσχα το 2020 γίνεται θεία Λειτουργία χωρίς κωδωνοκρουσίες και χωρίς τη δυνατότητα του κόσμου να εκκλησιαστεί. Αποτελεί ορόσημο αλλά και γρίφο για το πότε ήταν η προηγούμενη φορά που ξαναέγινε κάτι τέτοιο ως γεγονός, παρόλο που ο ελληνικός χώρος στο ιστορικό πέρασμα μετά το 1453, έχει διοικηθεί από Γερμανούς, Οθωμανούς και εν γένει μη Ορθόδοξους.
Προχωρώντας ο καιρός ξαναζήσαμε το “δεύτερο lockdown” (το οποίο δεν θα γινόταν διότι “δεν το σήκωνε η οικονομία”) σε νέα εξελιγμένη έκδοση αφού προστέθηκε η “απαγόρευση κυκλοφορίας”. Τελικά “οι δύο κρίσιμες εβδομάδες” και η αρχική πρόβλεψη για μια μικρής διάρκειας “καραντίνα” μας οδήγησε από το Νοέμβριο του 2020 στο Πάσχα του 2021 το οποίο εορτάστηκε στις 9 το βράδυ, διότι η απαγόρευση κυκλοφορίας ήταν νόμος του κράτους. Ο νόμος βέβαια αυτός δεν ψηφίστηκε ποτέ από “την αρχή της δεδηλωμένης” κατά το Σύνταγμα (δηλαδή από τουλάχιστον 151 βουλευτές) αλλά από μια “Κ.Υ.Α.” (= Κοινή Υπουργική Απόφαση).
Το καλοκαίρι του 2021 ζούμε μια τεράστια καταστροφή σε Βόρεια Αττική και Εύβοια με τον τελικό απολογισμό να προσμετρά χιλιάδες αποτεφρωμένα στρεμμάτα γης, παρθένας φύσης, θανάτου χιλιάδων ζώων και ανυπολόγιστες ζημιές σε περιουσίες και κατοικίες. Γνωρίσαμε ότι ένα “συγγνώμη” είναι “πολιτική πράξη”, δεδομένου ότι “δεν υπήρξε καμιά απώλεια ανθρώπινης ζωής”.
Το ίδιο καλοκαίρι μάθαμε ότι μπορεί να υπάρχει κυβέρνηση που μπορεί το “προαιρετικό” να το κάνει “υποχρεωτικό” και ότι ο εμβολιασμός που ξεκάθαρα είχε δηλωθεί από το ελληνικό κράτος ότι είναι προαιρετικός, έγινε “υποχρεωτικός” για υγειονομικούς. Το αποτέλεσμα ήταν χιλιάδες υγειονομικών (ναι αυτών των ανθρώπων που η ελληνική κυβέρνηση έλεγε να χειροκροτήσουμε έναν χρόνο νωρίτερα) να βρεθούν σε “αναστολή” χωρίς να τους επιτρέπεται η πρόσβαση στην εργασία τους και χωρίς φυσικά να λαμβάνουν μισθό.
Προς τη δύση της τετραετίας της κυβέρνησης ενημερωνόμαστε ότι ο Πρωθυπουργός μπορεί και ακούει συνομιλίες ανώτατων στρατιωτικών του ελληνικού κράτους (όχι
άλλου κράτους) καθώς και πολιτικών του αντιπάλων κάνοντας “υποκλοπές”. Ενώ η χώρα βρίσκεται στον προθάλαμο των εκλογών συμβαίνει η τραγωδία των Τεμπών με 57 νεκρούς.
Στις 2 Μαΐου 2023 γίνεται ευρέως γνωστή η παρουσία της Νίκης στο πολιτικό γίγνεσθαι αυτού του τόπου.
Ένα πατριωτικό κίνημα το οποίο έρχεται να δώσει φωνή στον ελληνικό λαό ενάντια σε όλη αυτή την κατάσταση που ζει και ξαναζεί ο λαός ψηφίζοντας άλλους μεν πολιτικούς, που έχουν όμως έναν κοινό τρόπο διακυβέρνησης.
Δίνεται η δυνατότητα σε σκεπτόμενους ανθρώπους που δεν έχουν εμπλακεί ξανά στην πολιτική, που δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί να εκφράσουν όσα ζητά ένας μέσος άνθρωπος. Να δοθεί “όραμα” , “ελπίδα” να μην νιώθει ο Έλληνας ξένος στον τόπο του. Να έχει αξιοπρέπεια και κυρίως την “επιλογή” να ψηφίζει αυτόν που πραγματικά τον εκφράζει και όχι να ψηφίσει “τον καλύτερο από τους χειρότερους”. Δεν είμαστε το ίδιο διότι το κίνητρο των ανθρώπων της Νίκης είναι διαφορετικό! Η Νίκη ουσιαστικά δεν επαγγέλλεται κάτι άγνωστο. Μιλά για “αξίες” και “ιδανικά”. Αυτά που είχαν κάποιοι “τρελοί” που πίστεψαν στο “θαύμα”. Να υπάρξει πάλι “ελευθερία” και οι Έλληνες να έχουν – ξανά – δική τους κρατική οντότητα! Έρχεται να θυμίσει ότι οι λόγοι που ο Ελληνισμός κρατήθηκε στο πέρασμα των αιώνων της σκλαβιάς ήταν “η πίστη”, “η γλώσσα” και “το φιλότιμο”.
Ο τρόπος για να αναπτυχθεί και να ανθήσει το ελληνικό έθνος περνά μέσα από την παιδεία, που δεν θα είναι μια στείρα απομνημόνευση γνώσης, αλλά ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας, σύνδεση με το παρελθόν και ανάληψη της ιστορικής ευθύνης στο παρόν και στο μέλλον.
Η ΝΙΚΗ δεν θα ανεχθεί την ύπαρξη αναρίθμητων πτυχιούχων ανέργων, οι οποίοι θα εργάζονται με μισθούς πείνας και θα αναγκάζονται να φεύγουν στο εξωτερικό για “να ζουν σαν άνθρωποι”. Είναι απαράδεκτο να θεωρεί το κράτος τεκμήριο την δημιουργία οικογένειας και την απόκτηση παιδιών. Θα προβάλει τη δημιουργία οικογένειας και την τεκνοποιϊα , ως υγιές πρότυπο για να μην γίνει ο Έλληνας μειονότητα στον τόπο του.
Η Νίκη επαγγέλλεται προστασία της περιουσίας από τα ξένα funds (εταιρείες αρπακτικά) που αγοράζουν χρέη κυρίως ανήμπορων ανθρώπων, για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Με τη Νίκη δεν θα επιτρέψουμε συμφωνίες “Πρεσπών” διότι νιώθουμε απέραντο σεβασμό και δέος για τη θυσία των προγόνων μας που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς τώρα ελεύθεροι!
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που είμαστε απέναντι στα κόμματα τα οποία έχουν κυβερνήσει τα τελευταία 45 χρόνια και έχουν υποθηκεύσει το μέλλον μας με αντάλλαγμα κάποιες επιδοτήσεις.
Για τη Νίκη ο πλούτος δεν είναι μόνο υλικός. Είναι και τρόπος σκέψης, αλλά και τρόπος ζωής!
Ο Έλληνας, ο απόγονος του Ομήρου, του Κλεισθένη, του Σόλωνα, του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του Κολοκοτρώνη, του Καποδίστρια και πολλών άλλων κορυφαίων προσωπικοτήτων, δεν είναι φτωχός και δεν θα γίνει φτωχός, παρά μόνο όταν πιστέψει όλους αυτούς που τον θέλουν φτωχό!
Η ψήφος στη Νίκη σε λίγες μέρες είναι μια κορυφαία πράξη αγάπης προς τα ιδανικά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας ενάντια σε όλες τις αντεθνικές και ανορθόδοξες πρακτικές που ζήσαμε και που κάποιοι θέλουν να μας επιβάλουν να ζούμε!
Ψηφίζω Νίκη = Δίνω ελπίδα στην Ελλάδα!
Σταύρος Αθανασάτος – Υποψήφιος Βουλευτής ΝΙΚΗΣ Κεφαλληνίας
