Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κεφαλονιά και δημιούργησα την οικογένειά μου στη Λάρισα, όπου ζω 35 χρόνια. Τα τελευταία τρία χρόνια είμαι αιμοκαθαιρούμενη ασθενής. Ωστόσο, για τρίτη συναπτή χρονιά βιώνω τον κοινωνικό αποκλεισμό και ρατσισμό από το Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλληνίας και ειδικώς, από το Τμήμα Τεχνητού Νεφρού. Γιατί; Γιατί είμαι νεφροπαθής και αρνούνται κατηγορηματικά να με αναλάβουν, έτσι να επισκέπτομαι τον τόπο μου.
Οι δημόσιοι “λειτουργοί”, δηλαδή, μου απαγορεύουν για πολλοστή φορά να επισκεφτώ τον τόπο που γεννήθηκα, να δω τα αδέλφια μου, τους συγγενείς μου, να μείνω στο σπίτι που μεγάλωσα, να κάνω, εν τέλει, τις κοινωνικές μου υποχρεώσεις! Για πολλοστή φορά επίσης, έρχομαι στην άβολη θέση να πρέπει να εξηγήσω τα αυτονόητα, να δικαιολογηθώ για τη ζωή μου και να αιτιολογήσω καταστάσεις. Πώς καλείσαι λειτουργός υγείας, γιατρός, νοσηλευτής, όταν παραβιάζεις τον όρκο που έδωσες να υπηρετείς τον άνθρωπο και τη δημόσια υγεία; Κάθε χρόνο και μια καινούρια δικαιολογία με κρατά μακρυά, κάθε χρόνο και μια ελπίδα μου σβήνει. Έρχομαι και φεύγω σαν τον κλέφτη.
Σε αυτό το σημείο με έχετε οδηγήσει.
Παρασκευή να γεννιέμαι στο πλοίο για την πατρίδα μου, Κυριακή φεύγοντας, να κλαίω σαν μικρό παιδί. 400+ χιλιόμετρα για να ανασάνω μια μέρα στην πατρίδα μου. 400 χιλιόμετρα για να ακούσω για μια ακόμη φορά “Λυπάμαι, κυρία Κουμαριώτη”. Δεν με λυπάστε, δεν χρειάζομαι τη λύπηση σας. ΕΓΩ ΣΑΣ ΛΥΠΑΜΑΙ! Δεν υπηρετείτε τον άνθρωπο, δεν έχετε καμία ενσυναίσθηση. Εσείς είστε για λύπηση!
Μου λέτε δεν είμαι Κεφαλονιτισσα.. Δεν είμαι τουρίστρια για να με δεχτείτε..Και τι είμαι λοιπόν;! Τι πρέπει να είμαι για να με δεχτείτε; Για να κάνετε το καθήκον σας τι πρέπει να είμαι;
Επίσης, να σας θυμίσω τον ασθενή στον οποίο αρνηθήκατε πολλές φορές την παραμονή του στο νησί. Ξέρετε, πέθανε πέρυσι με αυτό το μαράζι… Να πάει στο σπίτι του ήθελε! Αλήθεια, πώς κοιμάστε τα βράδια;;;
Ακόμη, με περίσσια χαρά μου είπατε να πηγαίνω αυθημερόν τρεις φορές την εβδομάδα στην Αμαλιάδα, στην Πάτρα και αλλού για την αιμοκάθαρσή μου. Ειλικρινά, δεν ντρέπεστε; Πετάτε τις ευθύνες σας σε άλλους, μάλλον πιο ικανούς και ανθρώπους από εσάς, συναδέλφους σας. Δεν θα αφήσω άλλο να παίζετε με την ζωή μου!!
Διονυσία Χρήστου Κουμαριώτη
