Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει το λαό μας να πλήττεται από τη δίνη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, ταυτόχρονα με ένα άνευ προηγουμένου κύμα ακρίβειας στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Οι λογαριασμοί του ηλεκτρικού ρεύματος αναγκάζουν πολλούς από εμάς να τους αφήνουμε απλήρωτους, τα καύσιμα είναι απλησίαστα, ενώ ο πληθωρισμός κοντεύει να αγγίξει το 10%. Την ίδια στιγμή, ο μέσος μισθός ίσα που φτάνει τα επίπεδα του 2007! Και ενώ η κατάσταση στη Δημόσια Υγεία παραμένει τραγική, με την πανδημία να συνεχίζει να θερίζει, η κυβέρνηση ανακάλυψε ότι λόγω τουριστικής περιόδου δεν χρειάζονται καθόλου μέτρα προστασίας!
Οι εργαζόμενοι εδώ και σχεδόν 15 χρόνια, είτε στην κρίση είτε στην ανάκαμψη, βλέπουν τους μισθούς και τα δικαιώματά τους, τις όποιες κατακτήσεις τους, τις ίδιες τις ζωές τους, να συνθλίβονται από τις πολιτικές ΕΕ-κεφαλαίου- και των κυβερνήσεών τους, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και όλων των συνοδοιπόρων τους. Δεν έφταναν τα μνημόνια και οι νόμοι που φόρτωσαν στις πλάτες μας για να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη κερδοφορία των μονοπωλίων κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Τώρα μας φέρνουν αντιμέτωπους και με μια νέα ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην ευρύτερη περιοχή μας. Η αστική τάξη της χώρας μας θέλει να μας εμπλέξει όσο πιο βαθιά γίνεται στο κουβάρι των αντιθέσεων ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ – ΡΩΣΙΑΣ για να επωφεληθεί και πάλι από τις θυσίες μας, από τις θυσίες των λαών.
Αυτοί είναι που βλέπουν τον πόλεμο ως μια νέα μεγάλη ευκαιρία να λάβουν μέρος στην λεία από το μοίρασμα της πίτας των υδρογονανθράκων και των δρόμων μεταφοράς. Αυτοί είναι που για τα δικά τους συμφέροντα δεν διστάζουν να χύσουν το αίμα των εργαζομένων, να τους μετατρέψουν σε χρήσιμη καύσιμη ύλη και κρέας για τα κανόνια τους.
Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τους ανταγωνισμούς και τις πολεμικές συγκρούσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών και μηχανισμών. Αντίθετα, όπως αποδεικνύεται και από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, χαμένοι είναι και οι δύο λαοί που έχουν γίνει μαριονέτες στην εξυπηρέτηση των φονικών τους ανταγωνισμών και κάθε μέρα χάνουν την ζωή τους για τα κέρδη των αστικών τάξεων, των ολιγαρχών και των δύο χωρών, που γίνονται πρόσφυγες και χάνουν το βιός τους.
Το μήνυμα της Πρωτομαγιάς του Σικάγο το 1886 πάντα επίκαιρο: Η πάλη των εργατών όλης της Γης για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Οι λαοί και οι εργατικές τάξεις όλων των χωρών έχουν μόνο ένα δρόμο να βαδίσουν, αυτόν της κοινής πάλης για τα κοινά συμφέροντα των εργαζομένων όλης της Γης, για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς φτώχεια, πολέμους και αδικία. Αυτή είναι και η μόνη σωστή πλευρά της ιστορίας που φωτίζεται, από την θυσία των εργατών του Σικάγο το 1886, από την θυσία εκατομμυρίων εργατών που διαχρονικά έδωσαν την ζωή τους στον τροχό της κοινωνικής προόδου, από τη θυσία των 200 Κομμουνιστών την 1η Μάη του 1944 που αντιμετώπισαν με στωικότητα και ηρωισμό τα πολυβόλα των ναζιστών κατακτητών.
Όμως, όπως έγραψε και ο ποιητής, ο Μπ. Μπρεχτ:
«”…Κάποτε, αλλάζουν οι καιροί. Και οι ελπίδες των λαών ξεσπάνε…”
Για τον εργαζόμενο λαό και τους συμμάχους του, τους αυταπασχολούμενους, τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τους φοιτητές και τους μαθητές, έχουν τελειώσει πια οι εποχές των “σωτήρων”. Μόνη ελπίδα μας είναι η πάλη μας, η πάλη όλων των λαών για ζωή και δουλειά με δικαιώματα.
Για να απαλλαγούμε από τους άδικους πολέμους, πρέπει να σταθούμε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, με τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για να ανασάνουμε από την ακρίβεια, θα πρέπει να πάρουμε εμείς την υπόθεση στα χέρια μας, διεκδικώντας Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις και μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης, κατάργηση φόρων και χαρατσιών.
Για να τραβήξουμε τον δικό μας δρόμο ανάπτυξης, έξω από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, που θα έχει ως μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, σε συμμαχία με τους μικρούς αγρότες και τους επαγγελματίες, προχωράμε μπροστά για το μέλλον που μας ανήκει, για τον μεγάλο αγώνα της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης!
Μην έχεις καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς που σου λένε “κάνε υπομονή” μέχρι να ξανάρθει η ανάπτυξη. Σε όσους θυσιάζουν τη ζωή τη δική σου και των παιδιών σου για “εθνικούς στόχους” όπως έγινε με τα μνημόνια. Μην ακούς τα παρακαλετά των εργατοπατέρων σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ για κοινωνικούς διαλόγους.
Όλα έχουν τον ίδιο παρονομαστή: Να ξεπλυθεί η πολιτική που θέλει τον εργάτη να πληρώνει διπλά και τρίδιπλα τα κέρδη του κεφαλαίου. Ανεργία, απληρωσιά, φοροληστεία και ακρίβεια μάς περιμένουν και την επόμενη μέρα.
Είναι ανάγκη να δυναμώσει ο διεκδικητικός αγώνας για:
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ,
Να μη λείψει κανείς από την απεργιακή συγκέντρωση στο χώρο του Εργατικού Κέντρου την Κυριακή 1η Μάη, στις 10.30 το πρωί!
