Η υπόθεση των αδικοχαμένων παιδιών της Πάτρας παίρνει πλέον τον δρόμο της δικαιοσύνης, ξετυλίγοντας, όπως διαφαίνεται, ένα κουβάρι ανατριχιαστικών γεγονότων, τα οποία συνταράσσουν την κοινή γνώμη. Πέραν, όμως, της επιβεβαίωσης ή διάψευσης των διαφόρων ενδείξεων -έργο αποκλειστικά και μόνον της δικαιοσύνης- αναδεικνύεται ένα επίσης σοκαριστικό γεγονός. Η αντίδραση του διαψασμένου για αίμα όχλου.
Η κοινωνική κατακραυγή των φερόμενων ως θυτών σε τέτοιες περιπτώσεις είναι δικαιολογημένη και φυσιολογική. Αυτό όμως που ξεφεύγει από τα όρια της λογικής είναι η ακόλουθη κατάσταση, η οποία, μάλιστα, επαναλαμβάνεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Τη διάπραξη ενός ειδεχθούς εγκλήματος ή ακόμη την υπόνοια διάπραξής του, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, ακολουθεί η προβολή του θέματος από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Γνωστοί τηλεδικηγόροι, αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ., απόστρατοι ή εν ενεργεία, αστυνομικοί ρεπόρτερ, ψυχολόγοι, εσχάτως και ιατροδικαστές παρελαύνουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα, προκειμένου να “φωτίσουν όλες τις κρυφές πτυχές της πολύκροτης υπόθεσης”. Μεταξύ αυτών, κάποιος, πιθανότατα ο συντονιστής δημοσιογράφος ή παρουσιαστής, συνήθως σπεύδει να τονίσει ότι απαιτείται αυστηροποίηση των ποινών.
Παράλληλα, η υπόθεση απασχολεί και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία σε τέτοιες συγκυρίες, απεικονίζουν με γλαφυρότητα τη νοσηρότητα και το σκοτάδι που κυριαρχεί στην εποχή μας. Αυτό που σοκάρει δεν είναι ο θυμός, ο οποίος μπορεί να δικαιολογηθεί εν προκειμένω, αλλά ο εμφορούμενος από τη βία και μίσος λόγος όλων αυτών των δικαστών του πληκτρολογίου. Κάποιοι από αυτούς αποτέλεσαν και μέλη του μαινόμενου όχλου που παρακολουθήσαμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Ωστόσο, με ποιόν τρόπο άραγε βοηθάει η διαμόρφωση μιας τόσο νοσηρής κατάστασης; Προς τι όλο αυτό το αυτοτροφοδοτούμενο και ανακυκλούμενο μίσος; Θα διεγείρει περισσότερο τα αντανακλαστικά της δικαιοσύνης; Ή μήπως θα δηλητηριάσει περαιτέρω την κοινωνία μας; Στο τέλος της ημέρας η δικαιοσύνη θα απονεμηθεί. Και η απονομή της, ευτυχώς, προδιαγράφεται από τις επιταγές του κράτους δικαίου και δεν επηρεάζεται από τις κραυγές του αιμοδιψούντος όχλου.
Υπό αυτήν την αναμφισβήτητα τραγική συνθήκη, ο καθένας μας, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου αξίζει να αναλογιστεί κάποια πράγματα. Άραγε, τι είδους πολίτες επιθυμούμε να είμαστε; Πραγματικά ενημερωμένοι πολίτες ή θεατές τηλεοπτικών προϊόντων; Ενεργοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή ενεργοί εντός του κοινωνικού συνόλου; Αυτόκλητοι τιμωροί κατόπιν εορτής ή πολίτες με οξυμένα κοινωνικά αντανακλαστικά;
Γιάννης Μπονάνος
Δικηγόρος
Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής