Ξεκινώντας την εισήγησή μας αυτή, νοιώθουμε πραγματικά την ανάγκη να εκφράσουμε, από την αρχή, τον απόλυτο σεβασμό αλλά και την απέραντη εκτίμηση μας απέναντι στην υπερπροσπάθεια γιατρών, νοσηλευτών και συνολικά των εργαζόμενων υγειονομικών που δίνουν τη μάχη κατά της πανδημίας, για την προστασία συνολικά της υγείας του λαού με αυταπάρνηση και υπό άνισους όρους. Που δίνουν τη μάχη για ένα καλύτερο δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας. Που αγωνίζονται και απαιτούν άμεσα και ριζικά μέτρα ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν μέσα στη φωτιά της μάχης. Μέτρα για τη θωράκιση του συστήματος Υγείας και για να μη μετατραπεί αυτό σε σύστημα Υγείας μιας νόσου.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πως η υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος Υγείας στη χώρα μας είχε ξεκινήσει πολύ πριν την έναρξη της πανδημίας. Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ( ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) υπηρέτησαν με συνέπεια την ίδια πολιτική, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφοροποιήσεις, στηρίζοντας την ανταγωνιστικότητα και την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, στο πλαίσιο μιας ανάπτυξης που έχει ως ατμομηχανή τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους. Όλες οι κυβερνήσεις, παρά τις διακηρύξεις τους περί του αντιθέτου, θεωρούσαν την Υγεία σαν εμπόρευμα και όσο αφορά το δημόσιο σύστημα Υγείας εφάρμοσαν πιστά την πολιτική κόστους – οφέλους που πρακτικά σημαίνει σημαντική μείωση των κονδυλίων για τις δημόσιες μονάδες Υγείας και άρα λιγότερες δωρεάν υπηρεσίες για τον λαό, περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας και μετατροπής της, με βάση και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, σε χρυσοφόρο εμπόρευμα για το κεφάλαιο. Με βάση την πολιτική κόστους – οφέλους, επί όλων των κυβερνήσεων, έκλεισαν νοσοκομεία, συγχωνεύτηκαν κλινικές, διαιωνίσθηκαν και αυξήθηκαν οι μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, σε ΜΕΘ και, βέβαια σήμερα με τη πανδημία, τα προβλήματα οξύνθηκαν, οδήγησαν σε διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ, σε μαζικές αναβολές τακτικών χειρουργείων, σε μεγάλες ουρές για εξετάσεις.
Η κυβέρνηση της ΝΔ αντί να αξιοποιήσει την πανδημία και να θωρακίσει ουσιαστικά το δημόσιο σύστημα Υγείας με γενναία χρηματοδότηση και συμπλήρωση των τεράστιων κενών των δημόσιων δομών Υγείας σε μόνιμο προσωπικό, χρησιμοποιεί την πανδημία ως χρυσή ευκαιρία για να περάσει όλες τις αντιδραστικές – αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις σε βάρος της Υγείας με το λεγόμενο «νέο ΕΣΥ». Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για το «νέο ΕΣΥ», όχι μόνο δεν αναιρούν την ήδη εκτεταμένη εμπορευματοποίηση του δημόσιου συστήματος αλλά αντίθετα την ενισχύουν και τη βάζουν στην κούρσα του ανταγωνισμού με τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας. Όχι μόνο δεν αναβαθμίζουν και δεν ενισχύουν το δημόσιο σύστημα Υγείας με τις απαραίτητες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού αλλά το οδηγούν σε παραπέρα υποβάθμιση. Όχι μόνο δεν το χρηματοδοτούν επαρκώς, αλλά περικόπτουν επιπλέον τις ήδη κουτσουρεμένες δαπάνες για την Δημόσια Υγεία. Η εγκληματική αυτή πολιτική αποτυπώνεται με σαφήνεια και στον φετινό προϋπολογισμό όπου οι δαπάνες για τη δημόσια Υγεία, με την πανδημία μάλιστα σε πλήρη εξέλιξη, εμφανίζονται μειωμένες κατά 279 εκατ. Ευρώ (!!!) ενώ από πουθενά στο προϋπολογισμό δεν προκύπτουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Επιπλέον οι δαπάνες για τον ΕΟΠΥΥ είναι μειωμένες κατά 69 εκατ. Ευρώ!
Ακόμη η κυβέρνηση με το «νέο ΕΣΥ» επιχειρεί να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες του δημόσιου συστήματος υγείας στους ιδιώτες, ενώ με το κλείσιμο δημόσιων δομών υγείας και τις συμπτύξεις κλινικών και τμημάτων ή και το οριστικό κλείσιμό τους εξαναγκάζει τα λαϊκά στρώματα να αναζητήσουν στον ιδιωτικό τομέα υγείας λύση στα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν πληρώνοντας βέβαια αρκετά ακριβά προς τούτο.
Η κυβέρνηση της ΝΔ στη προσπάθειά της να περάσει όλες αυτές τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις δεν δίστασε να μεταχειριστεί κάθε είδους μέσο που είχε στη διάθεσή της. Στην αρχή χρησιμοποίησε την κολακεία μιλώντας για « ήρωες υγειονομικούς που μάχονται με αυταπάρνηση τη πανδημία». Ύστερα μεταχειρίστηκε ψεύτικες υποσχέσεις για δήθεν χιλιάδες προσλήψεις υγειονομικών αλλά και για διπλασιασμό και τριπλασιασμό των κρεβατιών στις ΜΕΘ. Όταν όμως κατάλαβε πως αυτά δεν πείθουν κανένα δεν δίστασε να στραφεί στα πιο αγαπημένα της μέσα που δεν είναι άλλα από την ένταση του αυταρχισμού και την προσπάθεια περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης. Έτσι π.χ. δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει δυνάμεις καταστολής ενάντια στη διαδήλωσης των «ηρώων» υγειονομικών τον Μάρτη του 21 έξω από το υπουργείο Υγείας. Δεν δίστασε να δώσει εντολή στα ΜΑΤ να εισβάλουν στο προαύλιο του Ευαγγελισμού και να διαλύσουν συγκέντρωση των εργαζομένων κλπ. Παράλληλα οι πειθαρχικές και συνδικαλιστικές διώξεις από πλευράς διορισμένων διοικήσεων (Άγιος Σάββας, Νοσοκομείο Βόλου, Παπανικολάου, Νοσοκομείο Γιαννιτσών, Αιγίου κλπ.) πάνε σύννεφο. Τελευταία δε, με τη χρήση του νέου συνδικαλιστικού νόμου, οι απεργίες των υγειονομικών κηρύσσονται παράνομες και με τη βούλα της αστικής δικαιοσύνης (απεργία στο Παίδων Πεντέλης). Τέλος τη στιγμή της μάχης, όπου κανένας υγειονομικός δεν περίσσευε και η συμβολή του ήταν υπερπολύτιμη, η κυβέρνηση δεν δίστασε να θέσει χιλιάδες υγειονομικούς εκτός μάχης με το απαράδεχτο μέτρο της αναστολής εργασίας. Την ίδια στιγμή, βέβαια με πρωτόκολλα- λάστιχο, υπαγορευμένα ουσιαστικά από το μεγάλο κεφάλαιο, δεν παίρνει κανένα ουσιαστικό μέτρο κατά της πανδημίας στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα ΜΜΜ, στα σχολικά λεωφορεία κλπ. Και βέβαια ούτε λόγος να γίνεται για την επίταξη των μεγάλων ιδιωτικών μονάδων Υγείας, οι οποίες μάλιστα τρίβουν τα χέρια τους, βλέποντας τις δουλειές και τα κέρδη τους να αυξάνουν θεαματικά μετά την αναστολή, με πρόσχημα την πανδημία, πολλών ζωτικών λειτουργιών των δημόσιων Νοσοκομείων (αναστολή λειτουργίας εξωτερικών ιατρείων, δραματική μείωση ( 80% ) των χειρουργείων που επιτρέπεται να εκτελούνται, καταργήσεις ή συγχωνεύσεις κλινικών και τμημάτων κλπ.)
Μετά από όλα αυτά δεν είναι να απορεί κάποιος γιατί η μελέτη Τσιόδρα – Λύτρα δείχνει ότι 1.500 ασθενείς πέθαναν περιμένοντας ένα κρεβάτι εντατικής. Γιατί οι σκληροί δείκτες της πανδημίας επιδεινώνονται, με χιλιάδες νέα κρούσματα καθημερινά, με 100 νεκρούς ημερησίως και πάνω από 650 διασωληνωμένους. Γιατί τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας είναι στο «κόκκινο», με το προσωπικό αποδεκατισμένο, κάτω από τα όρια ασφαλούς λειτουργίας και εφημέρευσης. Γιατί οι υγειονομικοί εξουθενωμένοι και χωρίς ρεπό αναγκάζονται να επιστρέψουν στη δουλειά, μετά από 5 μέρες καραντίνας, ακόμα κι αν είναι θετικοί ή έχουν «ήπια συμπτώματα». Γιατί τα νοσοκομεία μετατρέπονται και πάλι σε μιας νόσου, όπως το Σισμανόγλειο, ή σε εμβολιαστικά κέντρα, όπως το Παίδων Πεντέλης ενώ την ίδια στιγμή οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου πως μια παράλληλη πανδημία με non-covid σοβαρά νοσήματα (νεοπλασίες, καρδιοπάθειες, χρόνια νοσήματα) βρίσκεται σε εξέλιξη, αφού η αδυναμία αντιμετώπισής τους από τα δημόσια νοσοκομεία οδηγεί σε σημαντική αύξηση της θνητότητας των ατόμων που πάσχουν από τα νοσήματα αυτά.

ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΜΑΣ

Όλα αυτά που συμβαίνουν στην υπόλοιπη χώρα ισχύουν – και μάλιστα με μεγαλύτερη επίταση– και στα νησιά της Περιφέρειάς μας. Μια σειρά λόγοι που σχετίζονται κύρια με τη νησιωτικότητα της ΠΙΝ [ ακρίβεια, δυσκολία εξεύρεσης στέγης, προβληματικές θαλάσσιες συγκοινωνίες, μεγαλύτερες δυσκολίες στη επιστημονική εξέλιξη (παρακολούθηση συνεδρίων, μετεκπαιδευτικές άδειες, εκπόνηση μεταπτυχιακών και διδακτορικών διατριβών κλπ)} κάνουν ακόμη πιο προβληματική τη κατάσταση. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε, όσο αντικειμενικά μπορούμε, να περιγράψουμε την τραγική κατάσταση που υπάρχει στο χώρο της δημόσιας Υγείας στη Περιφέρεια μας:

1. Πρωτοβάθμια περίθαλψη: Όλα τα Κ.Υ. των νησιών μας – για τα περιφερειακά και τα αγροτικά ιατρεία ισχύουν ακόμα χειρότερα- στεγάζονται σε κτίρια που έχουν να συντηρηθούν εδώ και πολλά χρόνια. Σχετικές φωτογραφίες που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας μόνο ντροπή και αγανάκτηση προκαλούν. Την εγκατάλειψη των κτιριακών εγκαταστάσεων και βέβαια τη ζημιά που προκαλεί στο προφίλ της αντιλήφθηκε και η Περιφερειακή αρχή που έσπευσε, δρώντας πυροσβεστικά να εξαγγείλει το έργο « Αποκατάσταση των κτιρίων των Κ.Υ. της ΠΙΝ» δαπάνης 10.000.000 ευρώ. Το έργο εξαγγέλθηκε και προπαγανδίστηκε με διθυραμβικές δημόσιες δηλώσεις, πανηγυρισμούς και τις ανάλογες φωτογραφήσεις, από τις αρχές του 2020, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτε απολύτως. Όπως όλα δείχνουν, το έργο αυτό, τελικά, οδηγείται σε ναυάγιο με την δικαιολογία, που εκ των υστέρων ανακάλυψαν, πως «…η ΠΙΝ δεν είναι αρμόδια για το έργο αυτό». Τα Κ.Υ. λειτουργούν με ελάχιστους γενικούς γιατρούς. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, με κανένα γιατρό άλλης βασικής ιατρικής ειδικότητας και βέβαια ο θεσμός του «επισκέπτη γιατρού» ουδέποτε εφαρμόσθηκε στη πράξη. Σχεδόν σε κανένα Κ.Υ. δεν υπάρχει νοσηλευτικό προσωπικό ή άλλο προσωπικό ( νοσοκόμες, επισκέπτριες αδελφές, μαίες, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι κ.ά.) ή αν υπάρχει ελάχιστο, αυτό απασχολείται σε αλλότρια καθήκοντα. Με τα δεδομένα αυτά είναι φυσικό πως ο κύριος σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκαν τα Κ.Υ. – άμεσα η προσφορά υψηλής στάθμης πρωτοβάθμιας περίθαλψης και έμμεσα η αποσυμφόρηση των Νοσοκομείων για να μπορούν απερίσπαστα να προσφέρουν αμιγώς δευτεροβάθμιες υπηρεσίες υγείας— να μην τελεσφορεί. ΚΙ ακόμη χειρότερα η απόσπαση των γενικών γιατρών από τα πόστα τους, πολλές φορές και με «εντέλλεσθε» για να καλύψουν τα τεράστια κενά των Νοσοκομείων στην ουσία καταργεί πλήρως το στόχο αυτό και καθιστά ανέφικτα ακόμη και πιο απλά πράγματα όπως π.χ. τη συνταγογράφηση για τους χρονίως πάσχοντες ασθενείς. Κι όλα αυτά όσο αφορά τα μεγαλύτερα νησιά της Περιφέρειας. Για τα μικρότερα (Διαπόντια, Καστός κ.ά.) καλύτερα να μη γίνει λόγος. Ένα μήνα έχουν γιατρό και δέκα όχι! Ακόμα και ο στρατός, που επιστρατεύεται κατά καιρούς, εμβαλλωματικές και όχι μόνιμες λύσεις δίδει.

2. Δευτεροβάθμια περίθαλψη: Κτιριακά τα Νοσοκομεία στα νησιά μας –με εξαίρεση το Γ.Ν. Αργοστολίου και το Μαντζαβινάτειο Νοσοκομείο Ληξουρίου που κτυπήθηκαν από τους σεισμούς του 2014 με αποτέλεσμα, έκτοτε, να παρουσιάζουν σοβαρά δομικά και ηλεκτρομηχανολογικά προβλήματα— βρίσκονται από ανεκτή μέχρι αρκετά καλή κατάσταση.
Η υποστελέχωσή τους, όμως, πραγματικά κτυπάει κόκκινο και παραβιάζει και τα ελάχιστα όρια ασφαλούς λειτουργίας. Ακόμη και με βάση τα ανεπαρκή οργανογράμματά τους οι οργανικές θέσεις που είναι συμπληρωμένες κυμαίνονται μεταξύ 45-50%. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός πως, σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα, το μοναδικό Νοσοκομείο που υπάρχει είναι αναγκασμένο να εφημερεύει νυχθημερόν κατά τη διάρκεια ολόκληρου του χρόνου περιπλέκει τα πράγματα, τα κάνει πολύ πιο δύσκολα και τελικά οδηγεί σε πραγματική εξουθένωση το λιγοστό προσωπικό που υπηρετεί σε αυτά, αναγκάζοντας κάποιους από αυτούς ακόμη και σε παραίτηση. Η κατάσταση χειροτέρευσε περισσότερο με την αυθαίρετη απόφαση της κυβέρνησης να θέσει σε αναστολή εργασίας πάνω από 100 εργαζόμενους.

Κατά κανόνα οι κλινικές καλύπτονται από ένα έως δύο γιατρούς – παντελώς απαράδεχτο με βάση τα διεθνή δεδομένα— που είναι υποχρεωμένοι να καλύπτουν εφημερίες, εξωτερικά ιατρεία, επείγοντα περιστατικά, κλινικό έργο και συγχρόνως να φροντίζουν για την επιμόρφωσή τους, εφόσον θέλουν να παρακολουθούν τις εξελίξεις της ιατρικής! Την ίδια στιγμή βασικές ιατρικές ειδικότητες ελλείπουν παντελώς από τα Νοσοκομεία, καθιστώντας το έργο τους, εκ των πραγμάτων, ανεπαρκές και εκτρέποντας χιλιάδες ασθενείς προς τον ιδιωτικό τομέα ή να μεταναστεύουν σε μεγάλα νοσοκομεία του κέντρου. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:

ΜΕΘ λειτουργούν μόνο στα Νοσοκομεία της Κέρκυρας και της Ζακύνθου. Στην Κέρκυρα η ΜΕΘ, χωρίς καμιά πρόσληψη νέου προσωπικού, λειτουργεί με 6 κρεβάτια για ασθενείς Covid-19 και 4 κρεβάτια για τους υπόλοιπους ασθενείς. Επιπλέον, λόγω της πίεσης που προκαλείται από τους διασωληνωμένους ασθενείς, μετατράπηκε σε μονάδα ΜΕΘ Covid-19 με τρία νέα κρεβάτια και η αίθουσα ανάνηψης στο χειρουργείο με στελέχωση, βέβαια, από το προσωπικό του χειρουργείου και της ΜΕΛ, χωρίς ούτε μία νέα πρόσληψη εξειδικευμένου και κατάλληλα εκπαιδευμένου στις αναγκαίες μεθόδους και μηχανήματα προσωπικού. Στην Ζάκυνθο, με ελάχιστο προσωπικό, λειτουργεί μονάδα με 4 κρεβάτια. Στην Κεφαλονιά και στην Λευκάδα ενώ έχουν πλήρως εξοπλισμένες ΜΕΘ, αυτές παραμένουν ερμητικά κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού.

Σε κανένα νοσοκομείο δεν λειτουργεί παθολογοανατομικό εργαστήριο με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτή, σε μεγάλο βαθμό, μια μεγάλη γκάμα χειρουργικών – ογκολογικών επεμβάσεων. Οι μονάδες τεχνητού νεφρού, με ένα και στη καλύτερη περίπτωση δύο νεφρολόγους, είναι αδύνατο να αποδώσουν στο 100% των δυνατοτήτων τους με αποτέλεσμα να μη επαρκούν ούτε για τους εγχώριους νεφροπαθείς, πολύ δε περισσότερο για αυτούς που θέλουν να επισκεφτούν τα νησιά μας και εναγωνίως ζητούν μια θέση στις μονάδες για αιμοκάθαρση.

Στο Νοσοκομείο του Αργοστολίου δεν υπάρχει αιματολόγος, γυναικολόγος, ΩΡΛ ενώ υπηρετούν μόνο ένας αναισθησιολόγος, ένας πνευμονολόγος και μόνο ένας παθολόγος ο οποίος, μάλιστα, αναγκάζεται να εφημερεύει και στο Νοσοκομείο του Ληξουρίου. Στο νοσοκομείο της Ζακύνθου λείπουν σημαντικές ειδικότητες μονίμων νοσοκομειακών γιατρών όπως οφθαλμίατρου, οδοντίατρου, γαστρεντερολόγου, νευρολόγου καθώς και βιοπαθολόγου. Στη Λευκάδα, δύο χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας, δεν έχει γίνει ούτε μία πρόσληψη γιατρού παθολόγου, πνευμονολόγου, αναισθησιολόγου, ειδικοτήτων άκρως απαραίτητων για την αντιμετώπιση της πανδημίας ενώ ο μοναδικός οφθαλμίατρος παραιτήθηκε πρόσφατα.

Τμήματα με 25-35 αρρώστους καλύπτονται στις βάρδιες από μία νοσηλεύτρια ενώ στα περισσότερα Νοσοκομεία, το προσωπικό βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση “on call εφημερίες ετοιμότητας” ακόμη και στα ρεπό του, διαφορετικά αντιμετωπίζει σοβαρές διοικητικές συνέπειες. Συνάμα χιλιάδες ρεπό και μέρες κανονικής άδειας οφείλονται στο προσωπικό. Την ίδια στιγμή μια σειρά ζωτικών υπηρεσιών ( καθαριότητα, φύλαξη, πλυντήρια – σιδερωτήρια κλπ.) έχει από καιρό εκχωρηθεί σε ιδιώτες ενώ κάποιες άλλες μόνο κατ’ όνομα υπάρχουν και λειτουργούν π.χ. οι τεχνικές υπηρεσίες όπου η έλλειψη Τεχνικού Προσωπικού είναι σχεδόν καθολική.

Οι διοικητές των Νοσοκομείων στην προσπάθεια τους να αντιμετωπίσουν την δικαιολογημένη δυσαρέσκεια και τις αντιδράσεις του προσωπικού αντιδρούν με ένταση του αυταρχισμού. Τα «εντέλλεσθε» εκδίδονται καθημερινά ενώ συνδικαλιστές, αλλά και άλλοι εργαζόμενοι, καλούνται σε απολογία γιατί τολμούν να καταγγείλουν δημόσια τις ζωτικές ελλείψεις που υπάρχουν στα Νοσοκομεία. Τα τσουχτερά πρόστιμα καταλογίζονται με μεγάλη ευκολία. Κάποιες φορές, μάλιστα, οι ποινές είναι εξόφθαλμα εκδικητικές και αποσκοπούν στην οικονομική εξόντωση του «τιμωρούμενου», όπως η τελευταία πρωτοφανής στα χρονικά, απόφαση της διοίκησης του Νοσοκομείου Κέρκυρας, για στέρηση μισθού 5 ημερών σε δύο εργαζόμενους — ο ένας, όλως τυχαίως μάλιστα, τυγχάνει να είναι η Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων– και καταλογισμό αποζημίωσης ύψους 10.000 ευρώ, για μηχάνημα που χάλασε εν ώρα εργασίας.

Μετά από όλα αυτά δεν είναι να απορεί κάποιος γιατί οι διακομιδές ασθενών από τα Νοσοκομεία της Περιφέρειάς μας στα Νοσοκομεία της Πάτρας, των Ιωαννίνων και της Αθήνας, έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο. Φαινόμενο που αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά μετά τις τελευταίες απαράδεχτες αποφάσεις για κλείσιμο ( ολικό στη Κέρκυρα και μερικό στα υπόλοιπα νησιά) των τακτικών εξωτερικών ιατρείων αλλά και μείωση των τακτικών χειρουργικών επεμβάσεων κατά 80% (!!!).

3. Ψυχιατρική Περίθαλψη: Πριν από την εφαρμογή της περίφημης «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», στην Κέρκυρα λειτουργούσε Περιφερειακό Ψυχιατρικό Νοσοκομείο που δεχόταν ψυχιατρικούς ασθενείς από τα νησιά της Περιφέρειας μας αλλά και από όλη την Δυτική Ελλάδα. Μετά την εφαρμογή της το ψυχιατρικό Νοσοκομείο έκλεισε και μετατράπηκε σε Ψυχιατρικό Τομέα του Γ.Ν. Κέρκυρας που αφορά την ψυχιατρική κλινική του Νοσοκομείου, την παιδοψυχιατρική κλινική (στα χαρτιά γιατί ποτέ δεν λειτούργησε λόγω έλλειψης προσωπικού), ένα μετανοσοκομειακό ξενώνα, 4 δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης (ήταν 5 αλλά η μία έκλεισε λόγω έλλειψης προσωπικού), 2 Κέντρα ψυχικής υγείας και 1 Κέντρο ημερήσιας νοσηλείας. Ο ψυχιατρικός τομέας με βάση τα διεθνή δεδομένα θα έπρεπε να διαθέτει 16 ψυχιάτρους αλλά διαθέτει μόνο 4 μόνιμους και 2 επικουρικούς. Τέλος, στα πλαίσια του ψυχιατρικού τομέα, λειτουργεί και η μοναδική στη Περιφέρεια μας Μονάδα στεγνού προγράμματος κατά των εξαρτήσεων «ΔΙΑΠΛΟΥΣ». Μια μονάδα που η δημιουργία της πέρασε μέσα από 40 κύματα, πολεμήθηκε από μεγάλα συμφέροντα αλλά στήθηκε χάρις στο μακροχρόνιο αγώνα του Κερκυραϊκού λαού και την επιμονή και την προσπάθεια των 2 ψυχολόγων που αποτελούν και το μοναδικό προσωπικό της μονάδας. Η μονάδα παρουσιάζει αξιοπρόσεχτο αλλά και μετρήσιμο έργο με τη βοήθεια δεκάδων εθελοντών, κάποιοι από τους οποίους είναι και πρώην χρήστες.

Στην Κεφαλονιά και στην Ζάκυνθο υπάρχει από ένα Κέντρο ψυχικής υγείας ενώ στη Λευκάδα ένα Κέντρο ημερήσιας νοσηλείας. Όλα είναι υποστελεχωμένα, (εξυπηρετούνται από 1-2 ψυχίατρους). Περιστατικά που χρήζουν νοσηλείας αποστέλλονται ανάλογα στη Πάτρα η στα Ιωάννινα.

4. ΕΚΑΒ: Το ΕΚΑΒ, λόγω του μεγάλου αριθμού διακομιδών που διενεργούνται από τα Νοσοκομεία της Περιφέρειας μας σε Νοσοκομεία των Ιωαννίνων και της Πάτρας κοντεύει από Κέντρο Άμεσης Βοήθειας να μετατραπεί σε Κέντρο Διακομιδής ασθενών από τα Ιόνια στην υπόλοιπη Δυτική Ελλάδα. Μετά τους πρόσφατους άδικους θανάτους συμπολιτών μας και την ομόφωνη απόφαση που πήρε το Π.Σ. για άμεση ενίσχυση του ΕΚΑΒ θα περίμενε κάποιος τα πράγματα να διορθωθούν σημαντικά. Αντί να γίνει όμως αυτό, ακούσαμε και πάλι μεγάλα λόγια και δεσμεύσεις αρμοδίων: Πως τα αναμενόμενα 9 νέα ασθενοφόρα θα γίνουν 18. Πως επιτέλους το ΕΚΑΒ στα Ιόνια θα γίνει αυτόνομο και δεν θα εξαρτάται από άλλα κέντρα. Πως γρήγορα θα παραληφθούν διασωστικές μοτοσυκλέτες και πλωτό ασθενοφόρο για τη μεταφορά ασθενών.

Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή αποδείχτηκαν έπεα πτερόεντα. Το ΕΚΑΒ παραμένει με τις τραγικές ελλείψεις στο στόλο και τη στελέχωση του. Στελέχωση που γίνεται ακόμη πιο προβληματική με την αποχώρηση των επικουρικών εργαζομένων που λήγει η θητεία τους αλλά και με την αποχώρηση των εργαζομένων που τέθηκαν σε αναστολή εργασίας. Νέα ασθενοφόρα δεν έχουν έρθει, ενώ το πλωτό ασθενοφόρο που τόσο διαφημίστηκε, με τις απαραίτητες δηλώσεις αυτοϊκανοποίησης και τις φωτογραφήσεις, δεν χρησιμοποιείται ως ασθενοφόρο σύμφωνα με τις καταγγελίες του σωματείου των εργαζομένων του ΕΚΑΒ Κέρκυρας αφού δεν υπάρχει το αναγκαίο και εξειδικευμένο προσωπικό. Οι χώροι στους οποίους στεγάζονται είναι ακατάλληλοι από κτιριακής αλλά και χωροταξικής άποψης.

5. Μετά από όλα αυτά δεν είναι να απορεί κανείς γιατί στα νησιά μας δεν υπάρχουν προγράμματα μαζικού προληπτικού ελέγχου για νεοπλασματικά νοσήματα. Γιατί δεν γίνονται συστηματικά μαστογραφίες και αντίστοιχα τεστ Παπανικολάου κλπ.
Γιατί μια βασική ανάγκη ενηλίκων και παιδιών που είναι η οδοντιατρική φροντίδα, θεωρείται πολυτέλεια και περιττό κόστος, αφού μελέτες απέδειξαν πως οι δαπάνες γι αυτή βαρύνουν τη λαϊκή οικογένεια κατά 99,73% ενώ οι δημόσιες δαπάνες είναι μόνο 0,27%. Τέλος όλα αυτά εξηγούν, και με το παραπάνω, γιατί όσο και να ψάξαμε δεν βρήκαμε στη Περιφέρεια μας κανένα Υγιεινολόγο γιατρό, κανένα γιατρό με ειδικότητα Δημόσιας Υγείας και κανένα γιατρό Εργασίας.

Κλείνοντας, ως Λαϊκή Συσπείρωση, θα θέλαμε να δώσουμε μερικές εξηγήσεις γιατί αφού επανειλημμένα φέραμε παρεμφερή θέματα στο Π.Σ. –και γενικά και ξεχωριστά για κάθε Π.Ε. – επιμένουμε να γίνει ξανά συζήτηση για την κατάσταση της Δημόσιας Υγείας στην Περιφέρεια μας και τι προσδοκούμε από αυτή τη συζήτηση.

Δηλώνουμε από την αρχή πως γνωρίζουμε πως η δυνατότητα του Π.Σ. είναι πεπερασμένη. Η τοπική Διοίκηση είναι κρατικός θεσμός, υπηρετεί συγκεκριμένες τάξεις, με δεδομένους τους συσχετισμούς που υπάρχουν. Άρα, δεν υπάρχει περίπτωση να λύσει επί της ουσίας ζητήματα και μάλιστα προς φιλολαϊκή κατεύθυνση. Εκείνο που προσδοκούμε και ακράδαντα πιστεύουμε είναι, μέσα από τη δημόσια συζήτηση που θα γίνει, ο λαός των Ιονίων να γίνει γνώστης και κοινωνός των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Υγειονομικοί και που εκφράζονται, δραματικά, στο προβληματικό τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η Δημόσια Υγεία στη Περιφέρεια μας. Να ενστερνισθεί τα δίκαια αιτήματα των Υγειονομικών και γίνει συμμαχητής στους αγώνες τους για τη λύση των αιτημάτων αυτών. Το βέβαιο είναι πως χρειάζονται μεγάλοι, μαζικοί και οργανωμένοι αγώνες για να δοθούν λύσεις με φιλολαϊκή κατεύθυνση στα αιτήματα αυτά. Εμείς παρακάτω τα αναφέρουμε και διεκδικούμε την υλοποίησή τους για μια ακόμη φορά:

• Άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των κλάδων και ειδικοτήτων. Να δοθούν γενναία οικονομικά, επιστημονικά κ.ά κίνητρα προς τούτο. Στελέχωση και ενίσχυση της υλικοτεχνικής υποδομής του «Διάπλους». Μονιμοποιήσεις όλων των συμβασιούχων (ΟΑΕΔ, Επικουρικοί κλπ)
• Άρση των αναστολών όλων των υγειονομικών και επιστροφή στην εργασία τους, με αυστηρή τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων.
• Όχι στην ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Υγείας είτε μέσω ΣΔΙΤ είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.
• Αύξηση και όχι μειώσεις του προϋπολογισμού για την δημόσια υγεία
• Όχι στις συγχωνεύσεις και στις καταργήσεις των δομών της δημόσιας υγείας που προωθεί η κυβέρνηση και που έχουν ήδη αρχίζει να εφαρμόζονται.
• Στελέχωση της πρωτοβάθμιας υγείας και αυξήσεις των προϋπολογισμών της ώστε να μπορεί να επιτελεί τον πραγματικό ρόλο της.
• Ένταξη στα ΒΑΕ. Χορήγηση ανθυγιεινού επιδόματος σε όλους τους υγειονομικούς και όχι περικοπή του.
• Αναγνώριση της ασθένειας Covid-19 ως εργατική νόσος.
• Να σταματήσουν άμεσα ο αυταρχισμός και οι διώξεις συνδικαλιστών και άλλων εργαζόμενων.
• Να ενισχυθεί άμεσα το ΕΚΑΒ με στελεχικό δυναμικό και να εξοπλιστεί με νέα σύγχρονα ασθενοφόρα, διασωστικές μοτοσυκλέτες και πλωτά ασθενοφόρα σε όλα τα νησιά μας.
• Γενναίες αυξήσεις στους μισθούς των υγειονομικών και επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.
• Αποκλειστικά ΔΗΜΟΣΙΑ και ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ χωρίς επιχειρηματική δράση

ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ Ι.Ν.
Γκισκίνης Ν., Κεφαλληνός Δ., Κολυβά Ε., Μπαλού Α., Χαραλάμπους Χ.