Διανύουμε μια περίοδο που η πιο αισιόδοξη ευχή είναι ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.

Δυο χρόνια τώρα καθημερινά μετράμε, μοιρολατρικά,νεκρούς,διασωληνωμενους και κρούσματα.
Δυο χρόνια μας μαλώνουνε και καταφέραμε(νε) να μαλωνουμε και μεταξύ μας.
Απαγορεύσεις,νουθεσίες,υπερβολες,μεγαλοστομιες, τσακωμοί, καταναγκασμοί, σκωτσέζικα ντους, πειραματισμοί, προβλέψεις, δυσειδαιμονιες, αφορισμοί· όλα βέβαια και πάντα για το καλό μας.

Αποτέλεσμα όλων αυτών των γεγονότων είναι η έξαρση της κατάθλιψης, η αύξηση της χρήσης ουσιών, η αύξηση των αυτοκτονιών, η αύξηση της νοσηρότητας (άλλων παθήσεων)και το σημαντικότερο η γενική ηθική και ψυχολογική κατάπτωση της κοινωνίας.

Μέσα σε όλα αυτά, όχι ασύνδετα , παρατηρείται αύξηση της εγκληματικότητας ιδιαίτερα στις γυναικοκτονίες και στους βιασμούς.
Δηλαδή απελευθέρωση ζωωδών (και δεν ισχύει για όλα τα ζώα) ενστίκτων από κάποιους ήδη οριακούς,παραβατικούς ημιανθρ;vπους.

Και πέρα από το ψυχοσωματικό blackout επελαύνει παράλληλα, όχι ασύνδετα, και το οικονομικό deal το οποίο παγκόσμια οδηγεί σταθερα σε φτωχοποίηση ολο και περισσότερων ανθρώπων μέ ότι αυτό συνεπάγεται.

Το πιο λυπηρό και δυσοίωνο σε αυτή την κατάσταση είναι ότι οι διαχειριστές που έτυχε (ή πέτυχε για κάποιους?)στη παρούσα συγκυρία να αντιμετωπίσουν αυτήν την ομολογουμενως πρωτόγνωρη κρίση αποδείχθηκαν, πολύ κατώτεροι των περιστάσεων.

Εκ των αποτελεσμάτων απέτυχαν (ή πέτυχαν για κάποιους?)
Δεν ξέρω πόσο τυχαίο μπορεί να είναι που ακόμη και η ΕΛΠΙΔΑ συνδέθηκε πρόσφατα με την κακοκαιρία.

Από πού θα μπει επιτελους λίγο φως;