Ο Δήμος Αργοστολίου που τα δύο τελευταία χρόνια έχει να επιδείξει σχεδόν μηδενικό πολιτιστικό έργο, χωρίς φαντασία, χωρίς έμπνευση, αλλά και χωρίς… ΚΕΔΗΚΕ, αποφάσισε να μετατρέψει το Άλσος της Καλλιθέας, έναν από τους ελάχιστους χώρους πολιτισμού που απέμειναν στο νησί, σε χώρο εμπορίου, αντί να φροντίσει να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες του.
Σύμφωνα με διευκρινίσεις που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα από το Γραφείο Δημάρχου Αργοστολίου, το Άλσος Καλλιθέας Λακήθρας θα εκμισθωθεί σε ιδιώτη, ο οποίος θα πραγματοποιήσει με δικά του έξοδα τις προβλεπόμενες από τα υφιστάμενα αρχιτεκτονικά σχέδια κατασκευές και στη συνέχεια θα αναλάβει την εκμετάλλευση του ακινήτου μέσω μακροχρόνιας Σύμβασης Μίσθωσης (υπολογίζεται για 25 έτη). Στην ανακοίνωση επισημαίνεται ότι το τμήμα του κτιρίου που αφορά την υποστήριξη λειτουργίας του Ανοιχτού Θεάτρου (Εκθεσιακός χώρος, Αποδυτήρια, Αποθήκη) θα παραχωρηθεί απευθείας μετά την κατασκευή του από τον επενδυτή στο Δήμο, ο οποίος θα έχει και την ευθύνη λειτουργίας του.

Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού, το άλσος ήταν αφημένο σε πολύχρονη εγκατάλειψη, όπως συμβαίνει με πολλούς άλλους δημόσιους χώρους στο νησί. Ωστόσο, το Κοινωνικό Εργαστήρι Τραβέρσο άρχισε να οργανώνει εκδηλώσεις στο Θέατρο Άλσος Καλλιθέας από το 2013, και πραγματοποίησε εκεί τέσσερα τριήμερα καλοκαιρινά φεστιβάλ (2016, 2017, 2018, 2019). Το παράδειγμά μας, όπως με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε, ακολούθησαν και άλλοι πραγματοποιώντας ολοένα και περισσότερες εκδηλώσεις ετησίως στον χώρο αυτό. Το άλσος Καλλιθέας αρχίζει λοιπόν να χρησιμοποιείται με ουσιαστικό τρόπο από τους ίδιους τους δημότες, οι οποίοι αντιπαρέρχονται την εγκατάλειψή του από την τοπική αυτοδιοίκηση και το αναβαθμίζουν τόσο αισθητικά όσο και λειτουργικά. Οφείλουμε εδώ να σημειώσουμε την θετική προαίρεση της Κοινότητας Λακήθρας, η οποία συνέδραμε όσο μπορούσε αυτές τις προσπάθειες, συντηρώντας κατά το δυνατόν την ηλεκτρολογική εγκατάσταση, καθαρίζοντας το δασάκι και κατασκευάζοντας τουαλέτες.

Με μεγάλη λύπη βλέπουμε ότι ο Δήμος Αργοστολίου, αντί να αγκαλιάζει τις προσπάθειες των δημοτών αποδεικνύοντας ότι πραγματώνει τον θεμελιώδη ρόλο του να υπηρετεί τους δημότες του, επιλέγει την οδό τη ιδιωτικοποίησης. Αντί να υπηρετεί δημότες, υπηρετεί ιδιώτες. Οι ενστάσεις μας αφορούν σε δύο επίπεδα:

• Πρώτον, διαφωνούμε με τον τρόπο της επιχειρούμενης αναβάθμισης, δηλαδή με την παραχώρηση σε ιδιώτη. Εφόσον υπάρχει πρόθεση για αποπεράτωση του έργου, γιατί δεν προσπαθεί ο ίδιος ο Δήμος να εξασφαλίσει τα απαιτούμενα κονδύλια, αλλά επιλέγει δίχως κοινωνικό διάλογο να τον παραχωρήσει σε ιδιώτη; Προσπάθησε και δεν τα κατάφερε ή θεωρεί εαυτόν ανεπαρκή για την επιτυχή λειτουργία μιας δημοτικής επιχείρησης; Πραγματικά εκπλησσόμαστε όταν ακούμε από επίσημα χείλη ότι “αυτά τα μοντέλα τα έχουμε δει και στο παρελθόν και έχουν ναυαγήσει, οπότε όλη αυτή η διαδικασία είναι μονόδρομος” όπως δήλωσε η αντιδήμαρχος κ.Μιχαλάτου και ότι “ο Δήμος πρέπει να δημιουργεί τις υποδομές για να αναπτύσσεται η επιχειρηματικότητα” όπως δήλωσε ο Γ.Γ. του Δήμου και πρώην δήμαρχος Λειβαθούς κ.Φραντζής. Μας φαίνεται αδιανόητο να παρουσιάζεται η ιδιωτικοποίηση ως μία και μοναδική διέξοδος, μοιρολατρικά στην καλύτερη περίπτωση και ως βέλτιστη λύση στην χειρότερη. Ωστόσο, αναγνωρίζουμε ότι αυτό που εκπλήσσει δυσάρεστα εμάς, αποτελεί ιερό δισκοπότηρο για όσους έχουν νεοφιλελεύθερη αντίληψη . Έτσι, τα αιτήματα για άμεση χρήση χώρων και υποδομών που αποτελούν επιχειρηματικά “φιλέτα”, παρουσιάζονται μεθοδευμένα ως ουτοπικά ή παρωχημένα. Τελικά, ακούγεται τουλάχιστον αλλόκοτο επιτυχημένοι επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα που είναι αιρετοί στην τοπική αυτοδιοίκηση, να θεωρούν μονόδρομο την απόδοση της δημόσιας περιουσίας και πάλι στον… ιδιωτικό τομέα, και φτάνουμε να αναρωτιόμαστε αν έχουμε Δήμο ή εταιρία leasing…

• Δεύτερον, διαφωνούμε με τη σκοπούμενη χρήση. Ο ιδιώτης προφανώς θα αναπτύξει κάποια κερδοσκοπική δραστηριότητα αναψυχής στο χώρο, προκειμένου η επένδυσή του να αποφέρει τα προσδοκώμενα. Όταν μάλιστα διαβάζουμε ότι πρόκειται για κτίριο 745τμ, αντιλαμβανόμαστε ότι κανείς δεν θα επιχειρούσε να κάνει μια επένδυση τέτοιου μεγέθους αν δεν σκόπευε να κάνει υπερεντατική χρήση του χώρου. Αντιθέτως, ο Δήμος θα μπορούσε να περιοριστεί σε μια αίθουσα για να χρησιμοποιηθεί ως πολυχώρος εκδηλώσεων για καλλιτεχνικά μαθήματα, εκθέσεις ζωγραφικής, μικρές συναυλίες, κτλ. η οποία θα μπορούσε ίσως να περιλαμβάνει ένα στοιχειώδες αναψυκτήριο, μη ανταγωνιστικό προς τα υφιστάμενα καταστήματα της Λακήθρας. Θα μπορούσε δηλαδή να αναπτύξει ένα λογικού μεγέθους πνευματικό κέντρο που θα καθιστούσε τον άλσος λειτουργικό και κατά τους χειμερινούς μήνες με σκοπό την πολιτισμική αναβάθμιση του τόπου κι όχι τη λειτουργία άλλης μιας επιχείρησης ιδιωτικών συμφερόντων. Τελικά, ας αναρωτηθούμε όλοι αν αυτό που λείπει περισσότερο από τη Λακήθρα και απ’ όλη την Κεφαλονιά είναι άλλο ένα μαγαζί.

Η Κεφαλονιά, στην οποία το 1720 έγραφε την “Ιφιγένεια εν Ληξουρίω” ο Πέτρος Κατσαΐτης, αυτήν τη στιγμή δεν έχει ανοιχτό θέατρο που να μπορεί να φιλοξενήσει παραστάσεις υψηλών απαιτήσεων. Υπογραμμίζουμε εδώ το γεγονός ότι το Θέατρο της Καλλιθέας είναι ουσιαστικά το μοναδικό ανοιχτό θέατρο σε κεντρικό σημείο, με ικανοποιητικό μέγεθος και δυνατότητα ολοκληρωμένων εγκαταστάσεων. Το γεγονός ότι έχει αφεθεί τόσα χρόνια ημιτελές, ενώ χρέη ανοιχτού θεάτρου τελεί ο άκρως ακατάλληλος χώρος του Ξενία, θα έπρεπε να μας προβληματίζει για το επίπεδο του πολιτισμού στο νησί μας. Ασφαλώς λοιπόν συμφωνούμε με την ολοκλήρωση των βασικών εγκαταστάσεων που αφορούν στην καλύτερη λειτουργία του (αποδυτήρια, τουαλέτες, αποθήκη, φωτισμός), ωστόσο πιστεύουμε ότι το θέατρο δεν πρέπει να πλαισιωθεί από κερδοσκοπική ιδιωτική δραστηριότητα, πόσο δε μάλλον ένα φαραωνικό έργο που θα “καταλάβει” τον λόφο, θα καταστρέψει το φυσικό περιβάλλον του άλσους και ευνόητα θα περιορίσει σημαντικά τις δυνατότητες παραχώρησης του χώρου για δημόσια χρήση.
Δυστυχώς, διαπιστώνουμε γι’ άλλη μια φορά ότι ο Δήμος Αργοστολίου αντιμετωπίζει όλους τους δημόσιους χώρους με μια αντίληψη επιδερμική και αδιάφορη, που ξεκινάει με πομπώδεις ανακοινώσεις που δεν υλοποιούνται ή που εκτελούνται ως μπαλώματα “για τα μάτια του κόσμου” και καταλήγει στην αντιμετώπιση του πολιτισμού ως κερδοφόρο μαγαζί.

Ενδεικτικά αναφέρουμε:

• Τη σκανδαλώδη εικόνα του Θαλασσόμυλου στον οποίο έχει αποφασιστεί να στεγαστεί το μουσείο Φυσικής Ιστορίας, απόφαση με την οποία έχουμε διαφωνήσει με δημόσια τοποθέτησή μας τον Νοέμβριο του 2019 καταθέτοντας και σχετικές προτάσεις, αλλά έστω η υλοποίησή της θα απέτρεπε το κτίριο από το να συνεχίζει να ρημάζει για να μην παρουσιάζει τη σημερινή εικόνα ντροπής.

• Τη σιγή ασυρμάτου σχετικά με την επαναλειτουργία του Καφενείου της Καμπάνας, η οποία αποτελούσε ρητή προεκλογική δέσμευση της νυν δημοτικής αρχής. Για το ζήτημα αυτό έχουμε καταθέσει από τις 29/10/2019 αίτηση στον Δήμο για συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο, η οποία παραμένει αναπάντητη έως σήμερα.

Με αίσθημα έντονης απογοήτευσης, και δεδομένου ότι τα προηγούμενά μας αιτήματα προς τον δήμο, τα οποία εκφράστηκαν με θεσμικό τρόπο, έτυχαν της πλήρους αδιαφορίας του, δεν ζητάμε πια τίποτα απ’ αυτόν γιατί συμπεραίνουμε ότι δεν επιθυμεί ή δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε κανέναν διάλογο. Ζητάμε όμως από τον κόσμο που ζει και προσπαθεί να ανασάνει σε μια πολύ δύσκολη εποχή στη Λειβαθώ και σε ολόκληρη την Κεφαλονιά, να διεκδικήσει δυναμικά και έμπρακτα αυτά που πραγματικά αξίζει. Το Τραβέρσο αγάπησε το άλσος, το φρόντισε, το τίμησε και το αξιοποίησε όπως θεωρούσε ότι θα ήταν καλύτερα κι όπως μπορούσε με τις λιγοστές δυνάμεις του. Απομένει να μιλήσει -και κυρίως να πράξει- και κάθε άλλος που το νοιάζεται πραγματικά.

Κοινωνικό Εργαστήρι Τραβέρσο
www.e-traverso.gr
Νοέμβρης 2021