Ο πατέρας του, Γεώργιος, τελείωσε τη Νομική και αρχικά διορίστηκε στη Δράμα. Λίγο αργότερα μετετέθη στην Ήπειρο.

Το 1919 γνώρισε στο Τσεσμέ τη γυναίκα του, της οποίας το επώνυμο ήταν Πουλάκη. Μεταξύ των ετών 1925 και 1928 δούλεψε στη Χίο και μετά στη Μυτιλήνη. Ακολούθησε μια 15ετής περιπλάνηση ανά την Ελλάδα με συνεχείς μεταθέσεις. Αναλυτικά εργάστηκε στη Σύρο, στην Αθήνα, στα Γιάννενα, στην Κεφαλλονιά, στην Πάτρα, στο Πύργο και στην Τρίπολη από όπου μετετέθη οριστικά το 1943 και παρέμεινε στην Αθήνα. Το 1933 μετετέθη δυσμενώς (για λόγους πολιτικούς) στη Νομαρχία Κεφαλληνίας. Ο Μίκης τότε ήταν 11 περίπου χρονών.

Τον άκουσε ο τότε Μητροπολίτης και τον ενέταξε  στην εκκλησιαστική χορωδία όπου τραγούδησε το «Η ζωή εν τάφω». Ο ύμνος αυτός του καλλιέργησε μέσα του την αγάπη για την βυζαντινή μουσική (εμπνεύστηκε χρόνια μετά για τον δικό του «Επιτάφιο»). Γενικά και σύμφωνα με δικές του μαρτυρίες, το Αργοστόλι στάθηκε για αυτόν τόπος μύησης στην Κεφαλλονίτικη μουσική -στην εκκλησιαστική και στην λαϊκή (αριέττα – καντάδα)-.

Έμενε στην οδό Βύρωνος. Πήγαινε στο Α΄ (ή στο Β΄) Δημοτικό σχολείο με δασκάλες την Άννα Δρακάτου, την Αργυρώ Τσάση και την Αδαμαντία Φωκά.

Ιδιαίτερη φιλία ανέπτυξε στο δημοτικό με τον Αλεξανδράτο –με καταγωγή από τον Σχοινιά-. (Ο Αλεξανδράτος ήταν αυτός που παρήγαγε την κολώνια Έλατο και Αγράμπελη στα Περατάτα). Βγαίνανε μαζί και έλεγαν τα κάλαντα. Ήθελε με τα χρήματα που μάζεψε να αγοράσει ένα βιολί. Όμως δεν έφταναν. Και μια και που ούτε η οικογένειά του δεν μπορούσε να του συμπληρώσει το ποσό που έλειπε για την αγορά, αποφάσισε να πάρει δώρα για τους δικούς του.

Έχει γράψει τραγούδια που δεν έχουν δημοσιοποιηθεί. Στο έργο του δε, είναι πασιφανείς οι επηρεασμοί που έχει δεχθεί από την μουσική μας.

Πηγή: kefaloniatoday.com