Σοφία Π. Σαμόλη: Αθανασία
Πολιτισμός
14/08/2021 | 11:43
ΑΘΑΝΑΣΊΑ
Ακριβέ μου,
δε θέλω να με κάνεις
στίχο σε τραγούδι,
να με περιφέρουν
στα σοκάκια οι μεθυσμένοι.
Χόρτασαν οι δρόμοι λόγια.
Μουσική κάνε με.
Να με σφυρίζουν τρελοί και άστεγοι
καθώς ξαπλώνουν
στα βαγόνια της ευτυχίας,
προσπαθώντας να ξεχάσουν
τη μέρα που γεννήθηκαν.
Μη βάλεις τα δυνατά σου,
μεράκι μόνο και ψυχή,
από τις φλέβες αίμα.
Ρυθμό αλαφροΐσκιωτο,
απόκοσμο δώσε,
μιας χαρμολύπης ιαχή,
μιας φυσαρμόνικας που κλαίει.
Ή
μιας ξύλινης φλογέρας τον καημό,
περιπατώντας στο βουνό,
για συντροφιά με ίσκιους να τα λέει.
Κι αν πιο καλά θελήσεις να ντυθείς,
ένα κονσέρτο φτιάξε με,
για σόλο και ορχήστρα,
– μία σταγόνα έρωτα εδώ στάξε -,
την άσπλαχνη την μοίρα του
ο Μπετόβεν να θρηνήσει.
Εμφωλεύει ήδη στου μυαλού σου
τον αέρα η μελωδία,
– το νιώθω -.
Κλείσε λοιπόν τα μάτια,
άνοιξε την καρδιά ανάθεμά σε
και κάνε με αθάνατη.
Άκου…
Μία μελόντικα κάπου ηχεί…
…
Σοφία Π. Σαμόλη
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
15:17