Άφησα την δουλειά μου και γύρισα πίσω για να γράψω με μεγάλη συγκίνηση , ετούτες τις λίγες αράδες για τον αγαπημένο μου φίλο Μάκη Φωκά, με αφορμή την πινακίδα που είδα πριν λίγο σ’ έναν δρόμο στα Τραυλιάτα, πίσω από τον οδικό άξονα Αργοστολίου-Πόρου.

Έμαθα πως την τοποθέτησε ο παρόδιος Νικόλας Δρακάτος – καλή του ώρα κι αγαθή όθε και νάναι. Συγχαρητήρια Νικόλα. Έκανες αυτό που σε πρόσταξε η αγάπη σου στον Μάκη μας και η αδάμαστη Κεφαλλονίτικη ψυχή σου. Ο Μάκης έφυγε γρήγορα, ακολουθώντας πρόσκαιρα την ακατάλυτη φορά του σύμπαντου, την στιγμή που η Κεφαλονιά τον χρειάζονταν περισσότερο από ποτέ. Στη συνείδηση κάθε Κεφαλλονίτη όμως, ακόμα και του πιο ακραίου και ιδιόρρυθμου (που θεός φυλάξει… δεν είμαστε και λίγοι τέτοιοι εδεπά), του πιο άθεου, του πιο αρνητή της κακιάς και άκρως υποκριτικής μερίδας του κλήρου, ο Μάκης παρέμεινε αυτό που ήταν. Ένας Φωστήρας. Συνάμα ένα Πολυκάρδι, μιας μεγάλης καρδιάς δηλαδή, φτιαγμένης από κομμάτια καρδιών όλων εμάς που τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε. Ως Φωστήρας και Πολυκάρδι συνεχίζει να υπάρχει ανάμεσα μας.

Απόστολος Μαγουλάς