Πέρασαν κιόλας επτά χρόνια. Επτά δύσκολα χρόνια,δε λέω. Για άλλον περισσότερο και για άλλον λιγότερο…
Αυτή τη μέρα, όμως ,κανένας Κεφαλονίτης και ειδικά φίλος του Αθλητισμού δεν μπορεί να μη φέρει στη μνήμη του την αδικοχαμένη Ολυμπιονίκη, Άννα Πολλάτου.
Πλήρωσε κι αυτή τον δρόμο -“καρμανιόλα” Πατρών-Πύργου, εκεί κοντά στη Βάρδα… Πολλά γράφτηκαν, δίκες γίνονται… Θα βγει η αλήθεια; Δεν είμαι σίγουρος.
Είμαι σίγουρος, όμως, ότι αυτή η νεαρή κοπέλα δεν “μέτραγε” μόνο για τα μετάλλια και τις διακρίσεις.
Ήταν ωραίος τύπος η Άννα.Χαμογελαστή, κεφάτη, καταδεκτική, χωρίς ίχνος “τουπέ”.
Αγάπησε τον Αθλητισμό, την αγάπησε κι αυτός… Κέρδισε αναγνωρισιμότητα,φήμη,έγραψε τη δική της ιστορία…
Τώρα θα ήταν τριάντα οκτώ ετών.Θα είχε προσφέρει κι άλλα πολλά ,θα είχε χαρεί τόσα και τόσα πράγματα.
Ήταν θετικό άτομο η Άννα, γεμάτη ενέργεια…
Έφυγε απελπιστικά νωρίς , θα έλεγα…
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Η 17η Μαίου είναι μέρα μνήμης για την Άννα της Κεφαλονιάς…για την Άννα της Ελλάδος…για την Άννα της Γυμναστικής…
Κι αν στο Σίδνει περιορίστηκε στο χάλκινο , το χρυσό μετάλλιο του Παραδείσου είναι,ήδη,δικό της!
Νίκος Γιαννόπουλος
Δημοσιογράφος ΕΡΤ
