Τις ημέρες αυτές, εν μέσω πανδημίας και πανηγυρικής έναρξης τουριστικής περιόδου γινόμαστε μάρτυρες φαινομένων που κάθε άλλο παρά αξιοπρεπή είναι για τη χώρα μας. Μια χώρα με ιστορία και πολιτισμό.
Με πίδακες νερού, που εκτοξεύεται από πυροσβεστικές αντλίες σχηματίζοντας δοξαστικές υδάτινες αψίδες, πάνω από τα προσγειωμένα αεροσκάφη, υποδεχόμαστε τους πρώτους τουρίστες που αφικνούνται στη χώρα μας. Χοροί στήνονται στα αεροδρόμια της Κρήτης από ντόπιους με παραδοσιακές στολές… Το σκηνικό θυμίζει έντονα εικόνα υποδοχής αποικιοκρατών από ιθαγενείς ! Ελπίζουμε μόνο να μη δούμε παρόμοια φαινόμενα και στην Κεφαλονιά…
Δυστυχώς η εξάρτηση από την τουριστική μονοκαλλιέργεια είναι τέτοια που μας παρασύρει σε τέτοιου είδους γραφικότητες και ενέργειες προκείμενου να πάρουμε κάποια ψίχουλα. Διότι αποκλειστικά με τον μαζικό τουρισμό ή αλλιώς τον τουρισμό των τριών ‘S’, το όφελος είναι πολύ μικρότερο από το κόστος -κοινωνικό, περιβαλλοντικό, οικονομικό, αναπτυξιακό. Μόνο που δεν το καταλαβαίνουμε γιατί η ζημία λειτουργεί μακροπρόθεσμα.
Δεν θέλουμε τουρισμό και τουρίστες που να αφήνουν μόνο 400 και 500 δολάρια το άτομο, δημιουργώντας βλάβες στο περιβάλλον πολύ μεγαλύτερου κόστους που θα κληθούν να πληρώσουν οι φορολογούμενοι πολίτες αυτής της χώρας.
Θέλουμε τουρισμό που να ταιριάζει στην ελληνική γη και ιδιαίτερα τη νησιωτική και αυτός είναι κυρίως ο οικολογικός, πολιτιστικός, συνεδριακός καθώς επίσης και ο πραγματικός αγροτουρισμός και άλλες ειδικές και εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Με άλλα λόγια θέλουμε τουρίστες που σέβονται έμπρακτα το περιβάλλον και τον πολιτισμό του τόπου μας και κάθε τόπου στον πλανήτη. Θέλουμε λίγους αλλά με κουλτούρα, περιβαλλοντική ευαισθησία και με καλύτερη οικονομική απόδοση. Θέλουμε ποιότητα και όχι ποσότητα.
Τα νησιά μας έχουν συγκεκριμένη φέρουσα ικανότητα (carrying capacity) σε όλες τις εκφάνσεις τους : Φυσικά οικοσυστήματα, εθνικός δρυμός και περιοχές natura, ακτές, λιμάνια, πόλεις, παραδοσιακοί οικισμοί. Όταν υπάρχει υπέρβαση των ορίων υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Σε άλλα μέρη, έχουν αρχίσει ήδη να εφαρμόζουν κατάλληλα σχέδια διαχείρισης για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό.
Χρειάζεται επομένως συνετή διαχείριση και σχεδιασμός, για να μη καταλήξουμε να γίνουμε όπως οι περιοχές Κάβος (Κέρκυρα), Λαγανάς (Ζάκυνθος), Φαληράκι (Ρόδος) κλπ. Γιατί προς τα εκεί βαδίζουμε στη Λάσση και σε άλλα σημεία της Κεφαλονιάς… Το μέλλον θα δείξει.
Ηλίας Μπεριάτος
15 Μαϊου 2021
