Και επιστρέφει ο ξενιτεμένος στην πατρίδα γεμάτος όνειρα να ξαναζήσει αυτά που άφησε όταν έπαιρνε το δρόμο της φυγής. Να ξανασυναντήσει αγαπημένα του πρόσωπα, συγγενείς και φίλους. Να περπατήσει ξανά στους δρόμους των αναμνήσεων του. Να σμίξει το σήμερα με το χθες.
Ο αδυσώπητος, όμως, χρόνος δεν έχει αφήσει τίποτα ανέπαφο. Τα πάντα φαντάζουν διαφορετικά. Άλλα λίγο και άλλα πολύ. Άλλα προς το καλύτερο και άλλα πάλι προς το χειρότερο. Η αγάπη του για τα πατρώα εδάφη τον κάνει να παραβλέπει τις αλλαγές. Και ο ίδιος, εξάλλου, δεν είναι ίδιος. Δεν έχει το σφρίγος της νιότης, κουβαλάει, όμως, τις πολύτιμες εμπειρίες της ζωής στη ξενιτειά!
Δεν είναι εύκολος ο επαναπατρισμός. Τολμώ να πω ότι πολλές φορές είναι το ίδιο δύσκολος όπως η μετανάστευση. Η γενεσιουργός αιτία των περισσότερων προβλημάτων είναι, δυστυχώς, το ελληνικό δημόσιο που, παρά τις φιλότιμες πρέπει να πω, κυβερνητικές προσπάθειες εκσυγχρονισμού του παραμένει πολύ πίσω σε σύγκριση με πραγματικά προηγμένες χώρες. Αναφέρομαι κυρίως στην διαβόητη ελληνική γραφειοκρατία που αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της χώρας.
Να φέρω ως παράδειγμα το χρόνο και κόπο που χρειάζεται κάποιος να ιδρύσει μια εταιρεία. Στην Ελλάδα πρέπει να τρέχεις για κανένα δίμηνο αν είσαι τυχερός. Στη Σιγκαπούρη, η οποία μέσα σε λιγότερο από 50 χρόνια έγινε από ένα… λιμάνι της συμφοράς σε μια υπερμοντέρνα χώρα, η σύσταση μιας εταιρείας παίρνει μόλις 5 με 10 λεπτά – ανάλογα με το πόσο γρήγορος είσαι στο χειρισμό ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Μάλιστα μέσα σε αυτό το λιγοστό χρόνο το κράτος σου ανοίγει έναν τραπεζικό λογαριασμό για να μη χάνεις τον καιρό σου τρέχοντας σε τράπεζες!
Στην Ελλάδα οι νόμοι επιβάλουν στις τράπεζες να σου ζητούν να αποδείξεις ακόμα και αν η μάνα σου είναι… γυναίκα! Άσε που κάθε δύο χρόνια πρέπει να «επικαιροποιείς τα στοιχεία σου»! Στην Αυστραλία διατηρώ τραπεζικό λογαριασμό για 45 περίπου χρόνια και η μόνη υποχρέωση μου είναι να ενημερώνω την τράπεζα μόνο όταν αλλάζω διεύθυνση για τη δική μου κυρίως καλύτερη εξυπηρέτηση.
Για την ίδρυση μιας εταιρείας ή για άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες οφείλεις να καταβάλεις ορισμένα τέλη στο δημόσιο. Η εξόφληση γίνεται με τα γνωστά παράβολα. Φίλος δικηγόρος μού είπε ότι υπάρχουν εκατοντάδες διαφορετικά παράβολα που συνήθως εξοφλούνται σε διαφορετικές τράπεζες αναγκάζοντάς σε να σπαταλάς άσκοπα και άδικα πολύτιμο χρόνο!
Δεν θα ήταν ευκολότερο να τα εξοφλείς τη στιγμή που βρίσκεσαι στη δημόσια υπηρεσία, όπως γίνεται σε πολιτισμένες χώρες; Και βέβαια θα ήταν ευκολότερο αλλά στην Ελλάδα το εύκολο και το απλό είναι λέξεις που βρίσκεις μόνο στα… λεξικά!
Οι επαναπατρισθέντες που ζουν με εισοδήματα τα οποία έρχονται από το εξωτερικό – η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων έχουν πληρώσει στο ακέραιο τους νόμιμους φόρους στη χώρα που ζούσαν – αντιμετωπίζονται με τρόπο απαράδεκτο. Πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν ότι δεν είναι ένοχοι φοροδιαφυγής, κάτι που τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Και επιπλέον καταβάλουν φόρους με το τέχνασμα του τεκμαρτού εισοδήματος, εισφορές κοινωνικής αλληλεγγύης κ.ά.! Πληρώνουν λοιπόν φόρους χωρίς, όμως, να έχουν κάτι σε αντάλλαγμα. Για παράδειγμα το κράτος δεν τους παρέχει ασφάλεια υγείας.
Να προσθέσω ότι πολλές χώρες που δέχτηκαν και δέχονται Έλληνες μετανάστες «τιμωρούν» όσους γυρίζουν στην πατρίδα τους! Τούς στερούν το αφορολόγητο των πρώτων 15 με 20 χιλιάδων δολαρίων (ανάλογα με τις ισχύουσες φορολογικές κλίμακες της κάθε χώρας). Με άλλα λόγια ο επαναπατρισθείς πληρώνει τίμημα για την επιλογή του να ζήσει στην Ελλάδα.
Έχω ασχοληθεί πολλές φορές με τα κακώς κείμενα του ελληνικού κράτους και θα συνεχίσω να ασχολούμαι, κάτι που ενοχλεί ορισμένους όπως ο αναγνώστης που με επιστολή του μου λέει ότι, αφού δε μου αρέσει η Ελλάδα, να επιστρέψω στη χώρα που μετανάστευσα!
Η απάντησή μου είναι απλή: Πρώτον όποιος αγαπάει την πατρίδα του πρέπει να είναι αυστηρός μαζί της γιατί μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο και δεύτερον οι επαναπατρισθέντες είναι δύο φορές Έλληνες, γιατί γεννήθηκαν Έλληνες και γιατί αποφάσισαν να επιστρέψουν βοηθώντας με το συνάλλαγμα τους τη χώρα που λατρεύουν.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Γιώργος Μεσσάρης
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Η ιδιαίτερή μου πατρίδα, το Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς. Όσο όμορφη είναι η φύση της πατρίδας τόσο κακάσχημο είναι το ελληνικό δημόσιο… (ΦΩΤΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕΣΣΑΡΗ)
