Σε έναν πόλεμο ο στρατηγός που προΐσταται και σε συνεννόηση με τους συνεργάτες του πρέπει να γνωρίζει εξαρχής τη δύναμη του στρατεύματος του, τις συνθήκες της μάχης και να προβλέπει την κάθε επόμενη κίνηση αρκετά νωρίτερα αν θέλει στο τέλος να στεφθεί νικητής.

Όταν για παράδειγμα οι στρατιώτες είναι λιγότεροι του απαιτητού και η μάχη προβλέπεται να διαρκέσει πάρα πολύ με συνέπεια την κόπωση και την πίεση του στρατεύματος, ο ευφυής στρατηγός φροντίζει ΕΓΚΑΙΡΑ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙ ΝΕΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ για να ριχτούν ΕΓΚΑΙΡΑ δυνατοί και σίγουροι στη μάχη.
Επίσης μπορεί ΕΓΚΑΙΡΑ να ενισχύσει το στράτευμα, με επίλεκτα στελέχη, που μπορεί να βρίσκονται σε άλλη χώρα ας πούμε, δίνοντας τους τα κατάλληλα κίνητρα επιστροφής.

Αν για παράδειγμα ο στρατηγός στηριζόμενος μόνο στο φιλότιμο και στην αγωνιστικότητα των αρχικών στρατιωτών του, αγνοήσει την έγκαιρη ενίσχυση, την έγκαιρη εκπαίδευση και στράτευση νέων στελεχών, όταν ο πόλεμος κορυφωθεί και το στράτευμα δεν επαρκεί ή κουραστεί, ο στρατηγός αναγκάζεται να επιστρατεύσει.

Στην επιστράτευση καλούνται όλοι, ικανοί ή μη, εκπαιδευμένοι στις συγκεκριμένες συνθήκες μάχης ή όχι, πρόθυμοι ή διστακτικοί, δυνατοί ή φοβισμένοι, γενναίοι ή λιγόψυχοι.

Ο αριθμός των στρατιωτών αυξάνεται, η δύναμη και η ισχύς του στρατεύματος θα αποδειχθεί στην πορεία.

Μακάρι η έσχατη λύση της επιστράτευσης να αποδειχθεί σωτήρια στη μάχη.

Ο στρατηγός και οι λοχαγοί του κρίνονται και θα κριθούν για όσα έκαναν ή όσα δεν έκαναν, όπως όλοι μας…