Η Πρόταση του Ηλία Τουμασάτου που συγκίνησε
Το σπίτι της αγαπημένης και αξέχαστης Ντιάνας Αντωνακάτου στα Βιλατώρια της Παλικής πωλείται… Γνωστή εταιρεία real estate φιλοξενεί στις σελίδες της αγγελία για την πώλησή του (σας παραθέτω το screenshot διά του λόγου το αληθές).
Η Ντιάνα στην αγαπημένη της αυλή όπου περνούσε ξέγνοιαστη τα καλοκαίρια
Θα μου πείτε, σε ελεύθερη οικονομία ζούμε, το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας είναι απόλυτο και δεν έχω κανέναν απολύτως σκοπό να κρίνω τους ανθρώπους που το πωλούν, ούτε τους λόγους που τους οδήγησαν εκεί.
Απλώς θυμάμαι τα καλοκαίρια που η Ντιάνα άνοιγε το σπίτι της για την έκθεσή της, που γινόταν μια πολύβουη κυψέλη, που μας ένωνε όλους. Ήταν ένα μεγάλο πνευματικό πανηγύρι, ένα συμπόσιο όχι διονυσιακό, αλλά απολλώνιο, όπου όλοι γίνονταν ένα. Καθηγητές Πανεπιστημίου, διακεκριμένοι καλλιτέχνες, πολιτικοί, κι όλοι εμείς οι απλοί πολίτες και φιλότεχνοι, μοιραζόμασταν τη χαρά να μας φιλοξενεί η Ντιάνα, με το τεράστιο χαμόγελό της, με τον πολύχρωμο κόσμο των έργων της, με την απίστευτη ενέργειά της, με τα καλούδια που έφερναν όλοι οι χωριανοί της, με τα υπέροχα λουλούδια της αυλής της.
Το σπίτι της Ντιάνας είναι ένα κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που αξίζει να προστατεύσουμε και να διαφυλάξουμε, ως κοινωνία. Είναι ένα τοπόσημο της Παλικής που δεν πρέπει να χαθεί, στο όνομα της αντιπαροχής ή της τουριστικής ανάπτυξης.
Θέλω να ελπίζω ότι κάποιος δημόσιος φορέας, π.χ. ο Δήμος Ληξουρίου ή το Υπουργείο Πολιτισμού θα μεριμνήσει ώστε να μη χαθεί για πάντα αυτό το σπίτι, αυτός ο κήπος, που ακόμη φέρει την αύρα της Ντιάνας, τα ίχνη από τα ανάλαφρα βήματα της, τη λάμψη από το γέλιο αυτού του παντοτινού κοριτσιού που αγάπησε τόσο πολύ την Κεφαλονιά, που είναι κρίμα τούτος ο τόπος να τη λησμονήσει.
Η Ντιάνα εξακολουθεί να είναι παντού μέσα στα χρώματα, τα αρώματα, την ιστορία του νησιού μας. Όμως αξίζει το σπίτι της, η μικρή της κιβωτός, να παραμείνει εκεί για να μας θυμίζει τη Ντιάνα, αλλά και το ποιος είναι πραγματικά αυτός ο τόπος, ποια είναι η πραγματική του ταυτότητα και αξία.
Παρέμβαση και από την Ευρυδίκη Λειβαδά
Η ιδέα του Elias Toumasatos με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Θεωρώ πως είναι καθήκον Πολιτείας και ιδιωτών επίσης να στηρίξουν με όποιες δυνάμεις μπορούν την υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Η Ντιάνα δεν ήταν μόνο μια ζωγράφος, μια ποιήτρια, μια λογοτέχνης, μια ερευνήτρια της ιστορίας. Ήταν και -μέσω των έργων της- παραμένει η μεγάλη κυρία της Παλικής, η κυρία που ύμνησε τον τόπο μας -για να μην αναφερθώ στην προσφορά της στην Πελοπόννησο- όσο ελάχιστοι. Αποτελεί χρέος όλων μας η πραγματοποίηση της ιδέας του Ηλία. Ας μην ξεχνάμε πως Οκτώβριος ήταν όταν η Ντιάνα ξεκίνησε για το ταξίδι της στους ουρανούς. Αιώνια η μνήμη αγαπημένη φίλη…
Ο Δήμος Ληξουρίου πρέπει πρώτα να μεριμνήσει. Και μάλιστα άμεσα. Γιατί, όποιος το αγοράσει – σίγουρα κάποιος θα βρεθεί- δεν νομίζω πως θα το κάνει για να συνεχίσει την μακρά ιστορικότητα που αυτό το ταπεινό χωριατόσπιτο έχει… Θα πρέπει να έχει άλλα σχέδια στο μυαλό του…
Και πού είναι τα έργα της; Μήπως και μέρος αυτών θα πρέπει να φροντίσει ο Δήμος Ληξουρίου να αγορασθεί;
Στο ίδιο πλαίσιο η πρόταση του Γιώργου Κοκκόλη
Από τον τοίχο του αγαπητού μου Elias Toumasatos είδα ότι πωλείται το σπίτι της αγαπημένης μας Ντιάνας Αντωνακάτου στα Βιλλατώρια. Ένα σπίτι που όσοι περάσαμε από εκεί τα καλοκαίρια έχουμε την κοινή ανάμνηση του ελεύθερου πνεύματος που ήταν η Ντιάνα. Νομίζω ότι είναι μια χρυσή ευκαιρία ο Δήμος Ληξουρίου Παλικής να αγοράσει αυτό το σπίτι και να το κρατήσει ως μουσείο στη μνήμη της. Άλλωστε αν φύγουν τα παλιά έπιπλα που είχε ζωγραφίσει η Ντιάνα με τα έντονα βεραμάν και τα κίτρινα το σπίτι θα χάσει το πνεύμα του. Είναι ευκαιρία να γινει μια κυψέλη πολιτισμού για μια ζωγράφο και ακαδημαϊκό που άφησε το δικό της στίγμα. Ευτυχώς ο δήμαρχος Γιώργος Κατσιβέλης είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησία και νομίζω δεν θα αφήσει αυτή την ιστορική ευκαιρία ανεκμετάλλευτη.
(Από τις σελίδες στο Facebook)
Το πωλητήριο
