Ο Παύλος δεν ήταν ένα τυχαίο θύμα, δεν ήταν το λάθος πρόσωπο τη λάθος στιγμή, ήταν ο Στόχος! Γιατί με τους στίχους του πολεμούσε το ναζιστικό μόρφωμα, γιατί με τη στάση ζωής του ενοχλούσε τους φασίστες. Η Μάγδα δεν είναι μόνο μια μητέρα που δολοφόνησαν το παιδί της, είναι σύμβολο Δημοκρατίας! Γιατί ξεκίνησε έναν ολόκληρο αγώνα με λίγους αρχικά στο πλάι της κατά της χρυσής αυγής, όταν αυτή ως πολιτικό κόμμα βόλευε, όταν η ρητορική του μίσους εύρισκε ευήκωα ώτα, όταν τα ΜΜΕ έδιναν βήμα λόγου στα στελέχη της. Η ελληνική κοινωνία έχει τη δική της ευθύνη. Γιατί πληγωμένη και οργισμένη απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο, ανέδειξε μια εγκληματική οργάνωση ως τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη. Γιατί οι χρυσαυγίτες συνυπήρξαν με τους αγανακτισμένους στη Πλατεία Συντάγματος με κοινά αιτήματα, γιατί ως λαός που ακόμα θρηνούμε τα θύματα της ναζιστικής κατοχής ξεχνάμε εύκολα…

Με το φασισμό δεν τελειώσαμε, δεν θα τελειώσουμε ποτέ!

Γιατί ο φασισμός υπάρχει παντού, μέσα στην ενδοοικογενειακή βία, μέσα σε χώρους εργασίας, απέναντι στους σωματικά αδύναμους, στους οικονομικά ασθενέστερους, στους μετανάστες, απέναντι σε κάθε μειονότητα. Γιατί ο φασισμός υπάρχει μέσα σε αυτούς που μας κουνούν σήμερα το δάκτυλο, βαφτίζοντας τη κρατική ανεπάρκεια ως ατομική ευθύνη… Εμείς οφείλουμε να παλεύουμε καθημερινά για την Δημοκρατία, την Ελευθερία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Δεν είναι κάτι απλό, ούτε κάτι αυτονόητο. Μόνο έτσι όμως η θυσία του Παύλου και ο αγώνας της Μάγδας θα βρουν δικαίωση και έξω από τις δικαστικές αίθουσες!